Το τέλος μίας ολόκληρης εποχής στο μεσσηνιακό ποδόσφαιρο φαίνεται να σηματοδοτεί η εβδομάδα που διανύουμε, καθώς μετά τη στιβαρή εικόνα του Τσικλητήρα στον Ταύρο και την πρώτη γκέλα της «Μαύρης Θύελλας» στην Κυπαρισσία η ασπρόμαυρη παντοκρατορία αμφισβητείται περισσότερο από ποτέ!
Στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό γενικότερα οι προκλήσεις δεν σταματούν ποτέ, ούτε για τις ομάδες, ούτε για τους αθλητές – ποδοσφαιριστές. Ακόμα και σε ερασιτεχνικό επίπεδο υπάρχει πάντα η προσδοκία να ανέβει ο πήχης ψηλότερα.
Η τραγική είδηση του απρόσμενου θανάτου ενός νέου ανθρώπου την ώρα που έπαιζε ποδόσφαιρο επισκίασε, όπως ήταν φυσικό, κάθε τι άλλο στην αθλητική ειδησεογραφία της Μεσσηνίας τις προηγούμενες ημέρες.
Ο Χρήστος Κελπέκης θα αποτελεί για πολλά χρόνια ακόμα την πιο δαπανηρή μεταγραφή στην ιστορία της «Μαύρης Θύελλας» που ξόδεψε το Δεκέμβριο του 1994 το ιλιγγιώδες ποσό των 150 εκατομμυρίων δραχμών για να τον αποκτήσει!
Η άνετη επικράτηση με 3-0 επί του Τέλλου Αγρα και η εύκολη πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Μεσσηνίας ήρθε να επιβεβαιώσει γι’ άλλη μία φορά που είναι η πραγματική έδρα της «Μαύρης Θύελλας».
Ενα βήμα πριν ανοίξει μία κόντρα χωρίς νόημα βρίσκεται η «Μαύρη Θύελλα» μετά από όσα συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες, προκαλώντας την επίσημη αντίδραση της ασπρόμαυρης ομάδας.
Λένε πως ο χρόνος είναι ο πιο ακριβοδίκαιος κριτής, καθώς η διάρκεια είναι εκείνη που χαρακτηρίζει το κάθε τι στο μάταιο ετούτο κόσμο.
Από τον αγωνιστικό υποβιβασμό της «Μαύρης Θύελλας» στο Τοπικό πρωτάθλημα Μεσσηνίας μεσολάβησαν περίπου δύο μήνες, διάστημα στο οποίο όλο και κάποια ελπίδα περί αποφυγής μίας τέτοιας περιπέτειας ξεφύτρωνε, δυστυχώς όμως καμία εξ’ αυτών δεν οδήγησε σε κάτι χειροπιαστό.
Στο παγκοσμιοποιημένο ποδόσφαιρο των δύο τελευταίων δεκαετιών που θυμίζει πραγματική εμποροπανήγυρη και τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό της κονόμας και του χρήματος, ιδεολόγοι παραμένουν μόνο οι φίλαθλοι.