Η ερώτηση αφορούσε την όχι και τόσο «θερμή» ανταπόκριση των φίλων του ΠΑΟΚ, σε άλλη μία σεζόν όπου το μπασκετικό τμήμα κάνει υπέρβαση. Αυτό που κατάφερε ο «Δικέφαλος του Βορρά» στο φινάλε του Eurocup, ήταν συγκλονιστικό.

Και αυτό ισχύει όχι μόνο γιατί έκανε το «3 στα 3» στο φινάλε με αντιπάλους πιο «πλούσιους» και φιλόδοξους, σε αντίθεση με μία πραγματικότητα… εσαεί αναμονής επενδυτή που υφίσταται για τον ίδιο. Είναι παράλληλα και το γεγονός, ότι αυτή η ομάδα δεν έχει βρει ακόμη τη σταθερότητα που θέλει να έχει στο παιχνίδι της. Ύστερα από δύο μήνες και ουκ ολίγες αλλαγές, αναζητά την ταυτότητά της, μιας και μετά το καλοκαίρι δεν έχει μόνο έναν «αστέρα», αλλά τρεις στο ρόστερ του και αντί να προσαρμόσει το παιχνίδι του σε αυτό του Βασιλειάδη, βλέπει τους Σχορτσανίτη και Χάτσερ να έχουν προστεθεί στην «εξίσωση», ενώ πάντα περιμένει παίκτες που θα έχουν ρόλο «παράγοντα Χ» σε αναμετρήσεις απαιτητικές.

Κάτι τέτοιο έγινε στο Βίλνιους με τη Λιέτουβος Ρίτας. Σχορτσανίτης και Βασιλειάδης κράτησαν την ομάδα για περίπου 25 λεπτά και όταν οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν με διαφορά οκτώ πόντων, ανέλαβε ο Χάτσερ. Μετά το «κρεσέντο» 12 πόντων που έβαλε μπροστά την ομάδα του με 70-74, ήρθε ο Ντούβνιακ με τις «μαχαιριές» του έξω από τη γραμμή των 6.75 να ολοκληρώσει το θρίαμβο. Ναι, είναι θρίαμβος έστω κι αν η Λιέτουβος είχε ήδη δικαίως αποκλειστεί. Από διαφορετική, άλλωστε, «αφετηρία» ξεκίνησαν. Και είναι σπουδαία η επιτυχία του ΠΑΟΚ, γιατί νωρίτερα είχε καταφέρει να «ρεφάρει» την «αυτοκτονία» στην Ουγγαρία με τις νίκες επί των Μπεσίκτας και Άβτοντορ, επίσης ομάδες με μεγάλα «όνειρα», πετώντας τους τούρκους έξω και ευρισκόμενος πάνω από τη Ζολνόκι Ολάι, αφού κέρδισε την τρίτη θέση.

Τώρα πια, έχει μία νέα πρόκληση μπροστά του στο Last-32. Η αήττητη Βαλένθια, η αξιόμαχη Λούντβιγσμπουργκ και η πρόσθεση άλλης μίας ομάδας Ευρωλίγκα, όπως η Αρμάνι Μιλάνο ή η Λιμόζ (το κείμενο έχει γραφεί πριν τον αγώνα τους την Παρασκευή 18/12), τον κάνουν να έχει μπροστά του ένα ακόμη μεγαλύτερο «βουνό». Δεν έχει να φοβάται κάτι αυτός ο «αετός», όμως, είναι ήδη υπερήφανος με το κατόρθωμά του.

Το ζητούμενο, όμως, είναι να αισθανθούν το ίδιο και οι φίλαθλοί του. Η παρουσία τους μόνο στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης με τον Άρη, δεν αρκεί για να στηρίξουν την προσπάθεια των παικτών του Μαρκόπουλου. Είναι, σίγουρα, παράλογο σε τέτοια εποχή να ζητάς τη διαρκή συμμετοχή τους, αλλά αυτή η ομάδα με το που αποκτήσει σταθερότητα στο παιχνίδι της (οι τόσες αλλαγές του μομέντουμ στο ματς με τη Λιέτουβος προκαλούσαν… παραζάλη), μπορεί να γίνει ακόμη πιο ισχυρή με ένα σπουδαίο κοινό στην Πυλαία, το οποίο θα ασκεί ακόμη μεγαλύτερη πίεση στους προσεχείς αντιπάλους. Το ίδιο ισχύει και για το πρωτάθλημα, όπου έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα της μικρής προσέλευσης με τον Ολυμπιακό.

Μπορεί σε καμία από τις δύο διοργανώσεις να είναι φαβορί ο ΠΑΟΚ. Ωστόσο, έχει αποδείξει πως η προσπάθειά του αξίζει τον κόπο να στηριχθεί, κάτι που ίσως «ξεδιαλύνει» μία μέρα το τοπίο της εύρεσης επενδυτή, είτε αυτός λέγεται Σαββίδης είτε φέρει οποιοδήποτε άλλο όνομα. Το σίγουρο είναι πάντως, ότι μία βόλτα από την Πυλαία δε θα απογοητεύσει κανέναν φίλαθλό του.

Και το «μήνυμα» το έστειλε ξεκάθαρα ο Βασιλειάδης: «Αγαπήστε τους, αλλιώς τα λέμε στους 32…»

Υ.Γ. Η ευθύνη για την αποτυχία της ΑΕΚ, για να λέγεται η αλήθεια, ανήκει σε σημαντικό βαθμό στα μεγάλα ρίσκα που πήρε ο Σάκοτα, αφήνοντας την ομάδα χωρίς πλέι-μέικερ όταν η μπάλα «έκαιγε». Μοιραία η Ένωση αναγκάστηκε να μπει σε λογική να κλέψει την πρόκριση και η μεταφορά του Σερβοέλληνα στο πόστο του τεχνικού διευθυντή ίσως να μπορούσε να έχει γίνει νωρίτερα. Από την άλλη, όμως, δε συνιστά δικαιολογία για μερικούς να «σβήνουν» μονοκοντυλιά τις αναμνήσεις ενός ανθρώπου που αποτελεί ζωντανή ιστορία του συλλόγου.

Ραφαήλ Αλαγάς