Χθες βράδυ η Εθνική μας ομάδα πραγματοποίησε τη δεύτερη νίκη της στο Ευρωμπάσκετ σε ισάριθμα παιχνίδια. Αυτήν την φορά αντίπαλος ήταν η αισθητά αποδυναμωμένη, πλην όμως ποτέ δυνατή να υποτιμηθεί Ρωσία. Οι τεράστιες απουσίες της (Κιριλένκο, Χριάπα, Μπίκοφ, Μοζγκόφ) την έκαναν να μοιάζει με μία ομάδα, της οποίας την αντίσταση αργά ή γρήγορα θα κάμπταμε. Κι έτσι έγινε. Η «Επίσημη Αγαπημένη» χρειάστηκε μόλις ένα διάστημα 15 λεπτών (τα τελευταία 5 λεπτά του πρώτου ημιχρόνου και ολόκληρο το τρίτο δεκάλεπτο) καλού μπάσκετ για να το καταφέρει.
Το παιχνίδι ξεκίνησε καλά για την Εθνική ομάδα. Υπήρχε σωστή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση, με αποτέλεσμα να βρεθούν οι λύσεις που θα έδιναν ένα αρχικό μικρό προβάδισμα (8-2). Όμως, στη συνέχεια, και ιδιαίτερα από το δεύτερο πεντάλεπτο της πρώτης περιόδου κι έπειτα, έγιναν φανερές κάποιες αδυναμίες, ειδικά στην άμυνα, που χρήζουν προσοχής και ίασης από τον Τρινκιέρι, το τεχνικό τιμ και τους παίκτες. Στον τομέα αυτόν ήμασταν πολύ υποτονικοί, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές καθυστερήσεις στα περιστροφές, μετά τα σκριν των Ρώσων, κι έτσι οι αντίπαλοί μας να βρίσκουν κάθε είδους λύση. Πολλούς ελεύθερους διαδρόμους, αρκετά ελεύθερα μακρινά σουτ, πολύν χώρο στη ρακέτα, και συγκεκριμένα στο κομμάτι αυτό, πολλά miss match εναντίον μας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δώσαμε και αρκετές δεύτερες επιθέσεις, με την αδυναμία μας στο αμυντικό ριμπάουντ στο σημείο αυτό. Ευτυχώς, οι Ρώσοι δεν αποτελούν πια κάποια μεγάλη δύναμη, η οποία θα έκανε «πάρτι» απέναντι σε μία τόσο κακή άμυνα. Επιθετικά τουλάχιστον, βέβαια, οι λύσεις συνέχισαν να βρίσκονται. Η ανταπόκριση απέναντι στην πίεση στα 4/4 του γηπέδου από τους Ρώσους ήταν υποδειγματική, καθώς η διάσπασή της γινόταν χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, ενώ μετά φτάναμε με ευκολία στο αντίπαλο καλάθι, ή βρίσκαμε κάποιο ελεύθερο σουτ. Στη συνεχή εναλλαγή των αμυνών man to man και «ζώνης» απαντήσαμε και πάλι θετικά, με τον Καϊμακόγλου να είναι αυτός που δίνει εκεί τις λύσεις και να διακρίνεται. Η γνωστή μαχητικότητα του «Λεωνίδα», όπως τον έχει αποκαλέσει ο Τρινκιέρι, η ποικιλία που έχει αποκτήσει και εξέθεσε σήμερα στο επιθετικό κομμάτι (άριστο, καλή διείσδυση, αξιοπιστία στο σουτ), σε συνδυασμό με τις γνωστές του αξιοθαύμαστες αμυντικές επιδόσεις, όχι απλώς έδωσαν πολλές λύσεις, αλλά αποτέλεσαν και έμπνευση για τους υπόλοιπους, προκειμένου να μείνουμε σε διαρκή επαφή με το σκορ. Η συνεχής αδράνεια της άμυνας όμως, προκαλούσε συνεχώς προβλήματα στην Εθνική, μαζί με μία συνολική διστακτικότητα στην εκτέλεση των επιθέσεων, άφηνε την Εθνική συνεχώς πίσω σε σχέση με τους Ρώσους, οι οποίοι είχαν αποκτήσει έναν καλό ρυθμό και μία θετικότατη ψυχολογία, ιδιαίτερα μετά του τρελό σουτ του Κοστόβ στο τέλος του δεκαλέπτου.
Αυτό έδωσε ώθηση στην «Αρκούδα» να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό, και με ένα διαρκές rotation, μαζί με την συνέχιση της πίεσης και της αλλαγής του τρόπου άμυνας, να καταφέρει να «βραχυκυκλώνει» την Εθνική, η οποία παρ’ όλα αυτά παρέμενε κοντά στο σκορ, καθώς οι Ρώσοι, παρά την καλή τους απόδοση (και κάκιστη της Εθνικής) στο σημείο αυτό, δεν κατάφεραν να πάρουν διαφορά μεγαλύτερη των 7 στο ματς. Κι εκεί αρχίζει να φαίνεται η έλλειψη των μεγάλων, έμπειρων παικτών για να διατηρηθεί και να εδραιωθεί το προβάδισμα, κάτι που η Ελληνική ομάδα διαθέτει περίσσιο. Στο σημείο αυτό, ο Σπανούλης ευστοχεί δύο φορές με σουτ τριών πόντων, δίνοντας την ώθηση για ανατροπή, η οποία επιτυγχάνεται με την εξαιρετική συνεργασία των παικτών σε άμυνα και επίθεση. Μεγάλοι πρωταγωνιστές οι Περπέρογλου, Μπουρούσης. Ο γκαρντ του Ολυμπιακού, ασυναγώνιστος στο post game, έδωσε πολλές λύσεις κατά αυτόν τον τρόπο, ενώ ο σέντερ της Ρεάλ έδωσε πάλι την οντότητα που χρειαζόταν στη ρακέτα, απέναντι στα βαριά κορμιά των Ρώσων. Από εκεί αρχίζει η ανατροπή, με τους Ρώσους να υποχωρούν προοδευτικά, παρά τις λύσεις που βρίσκουν ακόμη στην συνεργασία pick ‘n’ roll Σβεντ-Σοκόλοφ, που έφερνε συνεχές miss match υπέρ του δεύτερου. Στο τελευταίο δίλεπτο όμως, και αυτό εξαλείφθηκε. Έτσι, οι κακές και ακατανόητες συνεργασίες των αντιπάλων, σε συνδυασμό με τις επιτέλους καλές περιστροφές και την αποδοτική πια πίεσή μας, που μας έδινε εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό ή επιθέσεις όπου βρισκόταν γρήγορα η λύση, λόγω και των κακών επιστροφών των Ρώσων, αλλά και τη σωστή μας κυκλοφορία, μας έδωσε ένα καλό σερί και προβάδισμα στο ημίχρονο, για να ξεκινήσουμε με διαφορετική ψυχολογία στο τρίτο δεκάλεπτο.
Ακριβώς έτσι συνέβη. Η Εθνική ξεκίνησε στο δεύτερο ημίχρονο από εκεί που είχε σταματήσει, και συνέχισε με ένα καλά οργανωμένο, ελεγχόμενα γρήγορο παιχνίδι, όταν χρειάστηκε, παιχνίδι μπόρεσε να διευρύνει τη διαφορά της σε διψήφιο αριθμό, ο οποίος θα παρέμενε για πολλή ώρα στο ταμπλό. Μαζί με μία πολύ πιο δυνατή άμυνα, όπου υπήρχε πια μία ατελείωτη ενέργεια, τον έλεγχο των ριμπάουντ και τη μηδενική κυκλοφορία της μπάλας από τους Ρώσους, η ισορροπία επανήλθε και η Εθνική έδειξε ποιος αποτελεί το «αφεντικό» της συνάντησης. Η αντίδραση των Ρώσων από το 3:00 ήταν κάτι λογικό. Όσο αποδυναμωμένη κι αν είναι, ως μεγάλη και ιστορική ομάδα στον χώρο, κάποια στιγμή θα το έκανε. Αυτή ωστόσο δεν ανησύχησε αρχικά την Εθνική μας, η οποία βελτιώθηκε και παρουσιάστηκε πιο έτοιμη και δυνατή στο πιο κρίσιμο δεκάλεπτο, αυτό που της έδωσε και μία διαφορά 15 πόντων στο τέλος του (62-47).
Στο πρώτο πεντάλεπτο της τελευταίας περιόδου, έγινε μία καλή διαχείριση του προβαδίσματος, με τη διαφορά να φθάνει ακόμη και στους 22 υπέρ μας (71-49)! Τα πολλά λάθη μία εντελώς αποσυγκεντρωμένης και σχεδόν ολοκληρωτικά παραδομένης Ρωσίας συνεχίστηκαν, μέχρι που ανέλαβε δράση ο Σβεντ. Εξαφανισμένος σε όλο το ματς, πέτυχε 15 πόντους στο τέταρτο δεκάλεπτο, την ώρα που σε ολόκληρο τον αγώνα είχε κατορθώσει να σκοράρει μόλις δύο! Η αδυναμία να αναχαιτιστεί στις επελάσεις τους, που αποτελούσαν και την τελευταία απόπειρα των Ρώσων για ανατροπή, έδωσε κάποιες ελπίδες, μαζί με τον τραυματισμό του Σπανούλη, που τον καθιστά αμφίβολο για το ματς του Σαββάτου με την Τουρκία. Όμως, εκεί βρισκόταν ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης. Ο «ψηλός» του Παναθηναϊκού έκανε απίστευτο παιχνίδι, το οποίο και τελείωσε εκπληκτικά, δίνοντας τις λύσεις στο σημείο όπου μείωνε συνεχώς τη διαφορά η Ρωσία. Η ψυχραιμία του Σλούκα στις βολές αποτέλεσε και το τέλος, ουσιαστικά, του παιχνιδιού, και φυσικά μία σημαντική νίκη για την Εθνική μας ομάδα.
Για άλλη μία φορά είναι φοβερή αυτή η συλλογικότητα που χαρακτηρίζει την Εθνική μας ομάδα. Δεν νομίζω να έχουμε δει ποτέ μας τέτοιον πλουραλισμό στην επίθεση, με λύσεις πολλές από όλους τους παίκτες. Από την άλλη, σήμερα υπάρχει ένα ρεπό, και το Σάββατο παίζουμε το κρίσιμο ματς με τους Τούρκους. Πριν από αυτό, ο Τρινκιέρι πρέπει οπωσδήποτε να βρει τις λύσεις στα μεγάλα αμυντικά προβλήματα που είδαμε στην αρχή και το τέλος του ματς. Γιατί μία δυνατότερη των Ρώσων ομάδα ή ένας εμπειρότερος και ικανότερος του Σβεντ παίκτης δε θα συγχωρέσει εύκολα τέτοια λάθη! Μπορεί να χρειάστηκαν εδώ μόλις 15 λεπτά πλήρους συγκέντρωσης, όπως είπε ο Παπανικολάου, αλλά αργότερα δε θα είναι αρκετά παρά μόνο και τα 40! Επομένως, έχουμε εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της ομάδας, απλώς τονίζουμε την προσοχή που χρειάζεται. Καθημερινά, όμως, το επίπεδο ανεβαίνει, όπως είπε ο Τρινκιέρι. Σε κάθε ματς, να είστε σίγουροι πως θα βλέπουμε μία ομάδα συνεχώς βελτιωμένη, μέχρι να τη δούμε στο πιο υψηλό της επίπεδο. Και, ασφαλώς, γνωρίζουμε όλοι ποιο είναι αυτό. Αρκεί να εμφανιστεί και την κατάλληλη στιγμή!
Ραφαήλ Αλαγάς
Κατηγορία
ΜΠΑΣΚΕΤ
