Με την πλήρη έννοια του αγωνιστικού κομματιού, όμως, αυτή η χρονιά δεν είχε ακόμη περάσει και το γεγονός ότι θα παίξει για το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής ύστερα από σχεδόν ένα μήνα, για πρώτη φορά ύστερα από το τελευταίο της παιχνίδι σε αυτό, δε σημαίνει επ’ ουδενί απραξία.
Το διάστημα αυτό, ίσα-ίσα, είναι αυτό που μπορεί να κάνει «σοφότερους» τεχνικό επιτελείο και παίκτες. Είναι το χρονικό σημείο, όπου μπορούν με μεγαλύτερη ψυχραιμία να κρίνουν τα έως τώρα πεπραγμένα τους και με μεγαλύτερη άνεση να δουλέψουν πάνω σε όσα κόστισαν την απώλεια μίας καλύτερης συγκομιδής, τη στιγμή που μπορούσαν να τη διεκδικήσουν σε μία ήδη θετική πορεία. Η προσπάθεια βελτίωσης, άλλωστε, μέσα σε μία εβδομάδα όπου πρέπει να ετοιμαστεί ένας αγώνας που κρύβει κάποιο διακύβευμα, αποτελεί δύσκολη υπόθεση και κάπως έτσι, αυτός ο συνολικά ένας μήνας που έχουν οι «μελανόλευκοι» στη διάθεσή τους, ίσως να είναι και το «μυστικό» για εμφανίσεις που μπορούν να τους επαναφέρουν στην ευνοϊκή θέση που βρίσκονταν, μετά την επικράτηση κόντρα στην Ένωση Ιλίου.
Έχουμε ήδη «φάει», πάντως, τις δύο εβδομάδες και το ματς με τη Δάφνη δεν είναι μακριά. Στο πρώτο διάστημα που έχει περάσει, εκτός των προπονήσεων, έγινε και μία σωστή επιλογή αντιπάλου για φιλικό παιχνίδι. Ομάδες όπως ο Αρκαδικός, είναι οι κατάλληλες για να «ξεγυμνώσουν» τις αδυναμίες, από τις οποίες υποφέρει η Καλαμάτα και στο ματς της Τέντας, ιδιαίτερα η απόδοσή του στο τρίτο δεκάλεπτο, έδειξε αρκετά πράγματα που πρέπει να σκεφτεί ο Θοδωρής Γιαννακόπουλος, ως προς το τι «γιατρειά» θα βρει.
Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κάποιος ότι άλλος ήταν ο σκοπός του φιλικού - και ιερός - ενώ την ίδια ώρα δεν ήταν διαθέσιμοι, εκτός των δεδομένων απουσιών των Γιαννουκάκη-Τριανταφυλλόπουλου, οι Κουτίβας, Λουρμπέας, Σκοπέτος και Παθιάκης. Μισή ήταν, δηλαδή, η ομάδα, αλλά δεν ήταν λίγα και τα καλά στοιχεία που έδειξε, βάζοντας σε μερικές στιγμές δύσκολα στον αντίπαλό της. Το επιμέρους 20-14 της τελευταίας περιόδου και η διαφορά μόλις επτά πόντων (26-33) στο 17ο λεπτό, που θα μπορούσε με λίγο περισσότερη προσοχή να είναι πιο μικρή, φανέρωσε για ακόμη μία φορά τις δυνατότητες αυτού του ρόστερ, έστω κι αν οι συνθήκες της εν λόγω αναμέτρησης μάλλον δε θα επέτρεπαν πολλά συμπεράσματα.
Η Καλαμάτα, λοιπόν, απέδειξε για ακόμη μία φορά πόσο έχει αδικήσει τον εαυτό της, με το να μην πάρει κάποια αποτελέσματα που κρίθηκαν στις λεπτομέρειες και την κράτησαν κοντά στην «επικίνδυνη ζώνη». Απέδειξε πως μπορεί να πετύχει κάτι ανώτερο ακόμη και από την απλή σωτηρία, έστω κι αν είναι καλό να παραμένουν όλοι ταπεινοί στιε επιδιώξεις τους, αφού μιλάμε για την πρώτη χρονιά σε εθνικές κατηγορίες. Για να είμαστε δίκαιοι, σαφώς υπήρξαν στιγμές χαλάρωσης του Αρκαδικού που έδωσαν δικαίωμα στους Μεσσήνιους, αλλά αυτό δεν αναιρεί ούτε την κάτι παραπάνω από θετική τους αγώνα σε αρκετές στιγμές ούτε και την εντύπωση που άφησαν.
Το θέμα, όμως, δεν είναι να αφήνουν αυτή την εντύπωση με αντίπαλο τον Αρκαδικό, γιατί δεν είναι ανταγωνιστής της. Ξεχάσαμε να αναφέρουμε, πως αυτός αγωνίζεται στην Α2. Καλό είναι να αποδείξει κόντρα στους πραγματικούς της ανταγωνιστές, πως η ίδια έχει βγάλει ενίοτε τα «μάτια» της… με τα δικά της χέρια, αξίζοντας κάτι καλύτερο. Αν αυτό συνδυαστεί και με τα απαιτούμενα αποτελέσματα, τότε θα μιλάμε για την καλύτερη «ένεση» αυτοπεποίθησης.
Ραφαήλ Αλαγάς
