Η νίκη του Κεραυνού Αιγίου επί της Ερμιονίδας την προηγούμενη Κυριακή και του Ικάρου Καλλιθέας απέναντι στον Έσπερο Πατρών την Τετάρτη, φέρνει τη «Μαύρη Θύελλα» ισόβαθμη στις 4 νίκες με τις δύο προαναφερθείσες νικήτρεις ομάδες, έχοντας από κάτω τους Αργολιδαίους (3 νίκες), τον Άρη Πετρούπολη και την Πεύκη (από 2 νίκες). Από πάνω βρίσκονται στις 5 νίκες ο Πορφύρας και η Αχαγιά.
Μύλος. Μόνο έτσι χαρακτηρίζεται η συνολικά διαφορά μόλις 3 νικών μεταξύ όλων των ομάδων που θεωρούνταν εξαρχής ανταγωνιστές για την παραμονή, με έναν ολόκληρο γύρο και άλλες δύο αγωνιστικές για το τέλος του πρώτου να απομένουν. Και μέσα σε αυτόν τον «κυκλώνα» βρίσκονται και οι «μελανόλευκοι», με κάθε αγώνα τους πλέον να αντιπροσωπεύει μία σπουδαία πρόκληση. Και η πρώτη εξ αυτών είναι την Κυριακή (22/1, 17:00) στην Τέντα και τον ΚΑΟ Κορίνθου, μία εξαιρετικά ταλαντούχα ομάδα και μία από τις πιο φορμαρισμένες της κατηγορίας, καθώς σε μία εποχή όπου έχει ακόμη να διαχειριστεί τις ατυχίες που της συνέβησαν με ουκ ολίγους τραυματισμούς, έχει καταφέρει να κερδίσει 7 από τα 8 τελευταία της παιχνίδιας, «αναρριχηθείσα» στην τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα.
Δύσκολο; Ναι. Μα θα σκεφτεί κάποιος απλοϊκά, και με την Ένωση Ιλίου δεν ήταν παρόμοιος αγώνας; Για τον Ίκαρο Καλλιθέας δεν ήταν ίδιο το ματς με τον Έσπερο Πατρών; Άρα, γιατί να μην μπορεί και η Καλαμάτα να κερδίσει και τον ΚΑΟ Κορίνθου.
Όπως είπαμε, απλοϊκή σκέψη. Αυτή είναι, όμως, και η αλήθεια, ειδικά για μία ομάδα που έχει αποδείξει πολλές φορές στον εαυτό της, τι είναι ικανή να καταφέρει, ζώντας από την αρχή με τις δυσκολίες. Μπορεί να έγιναν
πιο πολλές με την απουσία του Τριανταφυλλόπουλου, αλλά αυτό δεν την αποκλείει από το να διεκδικήσει τις δικές της πιθανότητες, ειδικά σε ένα εντός έδρας ματς.
Αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουν άπαντες σε τεχνικό τιμ και παίκτες. Οι δεδομένες απουσίες και οι περιπτώσεις που αδίκησαν τον εαυτό τους ή αδικήθηκαν από… άλλους παράγοντες, δε συνιστούν καμία δικαιολογία όχι για κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα, αλλά για μία απόλυτα αρνητική εμφάνιση. Τέτοια ήταν με τη Δάφνη Δαφνίου, όπου ναι μεν ήταν πιο λογικό το σενάριο μίας «βαριάς» ήττας εξαρχής, αν το δει κανείς αντικειμενικά, αλλά μία ήττα με κάτω τα χέρια από τα πρώτα λεπτά, παραδίδοντας τα «όπλα», δε συνιστά ποτέ ένα λογικό σενάριο για οποιαδήποτε ομάδα. Όλες οι ομάδες περνούν δυσκολίες και άσχημες στιγμές σε ένα «μαραθώνιο». Τι να πουν, επί παραδείγματι, και ο Άρης με την Πεύκη, που πλέον παλεύουν με τον χρόνο κι έχουν υποστεί με τη σειρά τους αρκετά εσωτερικά «πλήγματα» μέσα στη σεζόν;
Τα προβλήματα, λοιπόν, ισχύουν για την Καλαμάτα, όπως και για κάθε ομάδα, αλλά δεν μπορούν να αποτελούν την εύκολη «ασπίδα» σε μία ήττα ή μία κακή εμφάνιση. Κάνει κακό στους ίδιους τους παίκτες και την ψυχολογία τους, την ώρα που πρέπει να δουλεύουν σκληρά για τον επόμενο αντίπαλό τους, με όλα τα ματς πια να είναι «αίμα και άμμος».
Ο ΚΑΟ Κορίνθου, λοιπόν, μπορεί να «κοντραριστεί» ακόμη και από μία ελλιπή Καλαμάτα. Φτάνει την ώρα που θα βρίσκονται στο παρκέ παίκτες και τεχνικό τιμ να σκέφτονται να δώσουν «μάχη» για κάθε κατοχή, να «βουτήξουν» αν χρειαστεί, και όχι να αναλώνονται σε… υποθέσεις για το πόσο πιο ανταγωνιστικοί θα μπορούσαν να είναι, αν ήταν όλοι παρόντες. Εν ολίγοις, οφείλει η ομάδα να μπει «λυσσασμένη» στη λογική ενός αγώνα «ζωής και θανάτου». Με την αθρόα προσέλευση και του κόσμου της, αυτό θα είναι το πρώτο «βήμα» προς το να δείξει μία άλλη εικόνα και να διεκδικήσει την νίκη.
Ραφαήλ Αλαγάς
