Όπως αναφέραμε και την προηγούμενη εβδομάδα, δεν πήγαινε άλλο και το αποτέλεσμα ήταν επιβεβλημένο, αφού με ένα «διπλό» ο Πορφύρας μάλλον θα της έβαζε από νωρίς «ταφόπλακα», μιας και το «βάρος» από μία νέα ήττα στην Τέντα θα ήταν δυσβάσταχτο. Γιατί το θέμα δεν ήταν βαθμολογικό, αλλά είχε να κάνει με την ψυχολογία ύστερα από μία ένατη συνεχόμενη ήττα και μάλιστα από άμεσο ανταγωνιστή, με ένα δύσκολο πρόγραμμα να ακολουθεί.

Την Κυριακή (12/2), δηλαδή, οι παίκτες του Θοδωρή Γιαννακόπουλου κέρδισαν τη ζωή τους. Κέρδισαν τους εαυτούς τους πρώτα και μετά τον Πορφύρα. Ήταν η δεύτερη φορά που βρέθηκαν σε τέτοια θέση, καθώς τέτοιο ήταν και το «κλίμα» πριν το ματς με τον Ίκαρο Καλλιθέας στην 5η αγωνιστική, με την απειλή του ρεκόρ 1-4 να «επισκιάζει» τότε την ομάδα. Σε δύο αγώνες «ζωής και θανάτου», εν ολίγοις, ήταν παρόντες, στάθηκαν απέναντι σε όσα προβλήματα προέκυψαν και έφυγαν από το παρκέ θριαμβευτές, πανηγυρίζοντας με το δίκιο τους έξαλλα σε αμφότερες τις περιπτώσεις.

Η νίκη αυτή, όμως, ήταν απλά το «πρέπει» για να υπάρξει συνέχεια. Και αυτή είναι πολύ σκληρή. Αποστολή στην Αχαγιά, ματς με τον Έσπερο στη Μεσσήνη και όχι στην Τέντα, αγώνες «αίμα και άμμος» με τον Ίκαρο στην Καλλιθέα και με την Πεύκη στην Καλαμάτα. Ας πάμε μέχρι εκεί για αρχή κι ας μην επεκταθούμε στο υπόλοιπο πρόγραμμα, που είναι επίσης δύσκολο. Όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς, μόνο απλά δεν είναι τα πράγματα, ισοβαθμώντας μάλιστα με άλλες τρεις ομάδες αυτή τη στιγμή στις πέντε νίκες (Πορφύρας, Ερμιονίδα, Άρης Πετρούπολης), με τον Άρη να έχει κάνει μετά τη Δάφνη Δαφνίου κι άλλη μεγάλη νίκη στην Κόρινθο, ενώ μάλλον δε θα ξεχαστεί ποτέ η εντός έδρας ήττα των «μελανόλευκων» από την Ερμιονίδα, που θα τους «κυνηγά» μάλλον μέχρι το τέλος.

Άκρη δεν μπορεί να βγάλει κανείς, λοιπόν, στο τι μπορεί να συμβεί σε αυτή την καθοριστική τετράδα αγώνων, γι’ αυτό και η ομάδα οφείλει να τα κοιτάξει ένα προς ένα. Πρώτος αντίπαλος, λοιπόν, είναι η Αχαγιά και πρόκειται για άλλον ένα που απευθύνεται στον εγωισμό των παικτών. Ο τρόπος που είχε έρθει η εντός έδρας ήττα από τους Πατρινούς, δεν μπορεί να μην έχει πειράξει τον κόουτς Γιαννακόπουλο και τους παίκτες, οι οποίοι μετά από το 28-24 στα μέσα της δεύτερης περιόδου, έπαθαν ένα «μπλακ-άουτ» και είδαν τους εαυτούς τους να πιάνονται στον «ύπνο» από την έξυπνη αντιμετώπιση των αντιπάλων τους.

Ήταν το πρώτο σοβαρό «πλήγμα» και καλό είναι σιγά σιγά… αυτά να ανταποδίδονται. Η Καλαμάτα, μάλιστα, είναι μία ομάδα που από ένα αποτέλεσμα που φέρνει αποσυμφόρηση, μπορεί… απροειδοποίητα να ξεκινήσει ένα σπουδαίο σερί καλών εμφανίσεων με νίκες. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του Ικάρου Καλλιθέας, αφού ακολούθησαν τότε το «διπλό» στην Πεύκη και ο θρίαμβος με την Ένωση Ιλίου. 

Με λίγα λόγια, η νίκη με τον Πορφύρα στο «νήμα», που παρεμπιπτόντως κάλυψε και τη διαφορά του ενός πόντου από τον πρώτο μεταξύ τους αγώνα, ίσως να σημαίνει παραπάνω πράγματα από μία απλή νίκη επιβίωσης. Είναι ίσως το «εφαλτήριο» για την αντεπίθεση που ψάχνει εδώ και τόσο καιρό, ώστε να πάρει επιτέλους αυτά που στερήθηκε σε πολλά παιχνίδια που έχασε στις λεπτομέρειες και δημιούργησαν το βάρος που αναφέραμε νωρίτερα…

Ραφαήλ Αλαγάς