Ειδικά το Top-16 μας επιφυλάσσει έντονες συγκινήσεις, παιχνίδια ακόμη υψηλότερου επιπέδου από άλλες χρονιές, καθώς και αναμνήσεις που θα «χαραχθούν» στις μνήμες και τις καρδιές μας για πάντα!
 
Κι αυτό εύκολα το καταλαβείνει κανείς, αν γνωρίζει κάποια βασικά πράγματα από την πιο σύγχρονη ιστορία του αθλήματος, την ποιότητα των συμμετεχουσών ομάδων και, τέλος, αν δει αυτές που θα τεθούν αντιμέτωπες στα δύο γκρουπ της συγκεκριμένης φάσης, πολύ δε περισσότερο του πρώτου, που θα μονοπωλήσει σχεδόν το ενδιαφέρον των περισσότερων φιλάθλων.
 
Ορίστε ποια είναι αυτά τα γκρουπ και οι ομάδες που τα απαρτίζουν:
 
Στο πρώτο γκρουπ, με δύο ελληνικές, τρεις ισπανικές, δύο τουρκικές και μία ιταλική, έχουμε τους εξής αντιπάλους: Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Μπαρτσελόνα, Λαμποράλ Κούτσα, Ουνικάχα Μάλαγα, Φενέρμπαχτσε, Αναντολού Εφές και Αρμάνι Μιλάνο.
 
Στο δεύτερο, με ομάδες από περισσότερες χώρες πια, δηλαδή μία ισπανική, μία ισραηλινή, μία τουρκική, μία λιθουανική, μία σερβική, μία γερμανική και δύο ρωσικές, θα τεθούν αντιμέτωποι μεταξύ τους οι εξής σύλλογοι: Ρεάλ Μαδρίτης, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Γαλατάσαραϊ, Ζαλγκίρις, Παρτιζάν, Μπάγερν Μονάχου, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Λοκομοτίβ Κουμπάν.
 
Όλες οι ομάδες, είτε λιγότερο είτε περισσότερο, έδειξαν ότι διαθέτουν πλούσια ρόστερ, με παίκτες-«σημεία αναφοράς», εξαιρετικούς προπονητές (εντάξει, ο Πασκουάλ εξαιρείται) και μεγάλη δυναμική, έχοντας τη δυνατότητα να αντρέψουν οποιοδήποτε παιχνίδι, καθιστώντας τα όλα απρόβλεπτα. Από το καλοκαίρι κιόλας και κατά την πρώτη φάση, βλέποντας την εμφανή ενδυνάμωση όλων των ομάδων της διοργάνωσης, είχαμε παρατηρήσει και τονίσει πως κανένα παιχνίδι δεν χαρακτηρίζεται ως εύκολο για καμία ομάδα, και πως σε όλα μπορεί να γίνει η έκπληξη, ειδικά όταν η ανώτερη ποιοτικά ομάδα δεν εμφανιστεί 100% έτοιμη πνευματικά και προβαίνει σε προαπάθεια ποσοστού άνω του προαναφερθέντος.
 
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, ας σκεφτούμε πόσο θα ισχύει το τελευταίο από τις 2/1 έως τις 11/4, όταν και η συνολική διαφορά μεταξύ των ομάδων που παίρνουν μέρος στο Top-16 είναι πλέον μικρότερη απ’ ότι στους πρώτους ομίλους, σε μία δεύτερη φάση-regular season, μαζί με τα ματς της πρώτης φάσης, όπου απαιτείται, όπως έχουμε επισημάνει ξανά, και πιο πρόσφατα συγκεκριμένα στο άρθρο της 20ής/12/2013 πριν το ματς του Ολυμπιακού με τη Ζιελόνα Γκόρα, «η μεγαλύτερη δυνατή σταθερότητα και η αντιστρόφως ανάλογη απόκλιση ανάμεσα στις εμφανίσεις των 16 αυτών ομάδων».
 
Επομένως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η αλλαγή της φάσης αυτής από τον Μπερτομέου είναι άκρως επιτυχημένη, και φέτος θα μας προσφέρει το πιο θεαματικό και συγκλονιστικό Top-16 όλων των εποχών, από το οποίο δε θα λείψουν και οι συγκινήσεις για τους Έλληνες!
 
Για παράδειγμα, ποιος δε θέλει να μάθει σε πόσο γερά, παρότι «διεφθαρμένα», θεμέλια, είναι χτισμένο το Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, προκειμένου να «επιβιώσει» το ίδιο αλλά και οι περίπου 18.000 άνθρωποι που θα βρίσκονται εκεί, μετά την είσοδο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς σε αυτό; Ποιος δεν απορεί για την υποδοχή του ιδίου στο Σ.Ε.Φ. στις 3/1; Τις επόμενες «τιτανομαχίες» μεταξύ των δύο «αιωνίων», τους οποίους οι «μοίρα» έμελλε να φέρει αντιμέτωπους στον ίδιο όμιλο μετά από 12 χρόνια; Τις αναμετρήσεις με την Μπαρτσελόνα, αν μπορεί να γίνει μία ακόμη «νέκρωση» του «Παλαού Μπλαουγκράνα» καθώς και την υποδοχή της ιδίας σε Ο.Α.Κ.Α. και Σ.Ε.Φ., ειδικότερα του «αγαπημένου» των Ελλήνων Χουάν Κάρλος Ναβάρο; Την επιστροφή των Κώστα Παπανικολάου, Τζόι Ντόρσι στο «Λιμάνι», απέναντι στην ομάδα με την οποία πραγματοποίησαν το «θαύμα» της Πόλης; Ποιος δεν επιθυμεί να δει αν όντως η Αρμάνι μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω, με το κίνητρο της διοργάνωσης του Final-4 στην έδρα της; Τέλος, αναμένεται ενδιαφέρουσα η επιστροφή του Βαγγέλη Αγγέλου, που θέλει να αποδείξει πως, μετά τον Άρη, μπορεί να σταθεί πλέον σε ένα ανώτερο επίπεδο, αναλαμβάνονας την Εφές (και όντως έχει όλα τα φόντα), του πολύ βελτιωμένου Κώστα Βασιλειάδη, καθώς και του «αγνώριστου» σε σχέση με την εποχή που τον γνωρίσαμε, στο Μαρούσι, Τζαμόν Γκόρντον.
 
Βέβαια, και ο άλλος όμιλος δεν είναι αμελητέος. Αναμένουμε και τώρα, αλλά και μετά το Top-16, να δούμε αν μπορούν επιτέλους οι παίκτες της Ρεάλ να εκδιώξουν από πάνω τους τη «στάμπα των χαμένων», αν η αξιοπρόσεκτη φέτος Μακάμπι του Μπλατ μπορεί να διεκδικήσει κάτι παραπάνω από το περσινό ντροπιαστικό 3-0 από τους Μαδριλένους, κι ας μην είναι το ρόστερ της όπως σε άλλες εποχές, έχοντας όμως ως «αστέρι» τον προπονητή της, αν η «Αρκούδα» ξυπνήσει ή παραμείνει στην «χειμερία νάρκη» της πρώτης φάσης, παρότι πέρασε, αν η Κουμπάν δείξει, σε αντίθεση με την Χίμκι πέρυσι, την αγωνιστική συνέπεια και την «καλοκουρδισμένη μηχανή» με διάρκεια που μας παρουσίασε ο Πασούτιν στα πρώτα 7 ματς της φάσης των ομίλων, αν η Παρτιζάν εκμεταλλευτεί άλλο ένα «δώρο» του Ομπράντοβιτς, πριν λίγες εβδομάδες στην Τουρκία, αν η Μπάγερν και η Ζαλγκίρις μπορέσουν να επιβεβαιώσουν τις εξαγγελίες τους περί ανταγωνιστικότητας, στην «μάχη» για το ένα από τα 4 εισιτήρια των play-offs, αν τέλος η Γαλατάσαραϊ καταφέρει να παρουσιάσει ένα άλλο πρόσωπο από αυτό που έδειξε στον πρώτο γύρο, το οποίο παραδόξως της έδωσε τη δεύτερη θέση, αλλά δε θα της δώσει τίποτα παραπάνω από το «διασυρμό» στη δεύτερη φάση της διοργάνωσης!
 
Ετοιμαζόμαστε, λοιπόν, για έναν πολύ ευχάριστο αθλητικό και μπασκετικό χειμώνα, που θα μας προσφέρει, όπως είπαμε, στον απόλυτο βαθμό, θέαμα, απόλαυση, συγκινήσεις, αναμνήσεις! Λίγη υπομονή ακόμη...
 
Υ.Γ. Επειδή είναι το τελευταίο άρθρο για το έτος 2013, να δώσω κι εγώ με τη σειρά μου τις ευχές μου. Καλές γιορτές να έχουμε! Με υγεία, ευτυχία και επιτυχίες για όλους, πάντα και παντού! Και, αν επιθυμείτε κάτι, μην χάσετε στιγμή! Να προσπαθείτε καθημερινά και αδιάκοπα για να επιτύχετε τους στόχους σας, που αποτελούν το κίνητρο για να ζείτε! Μόνο τότε θα μπορέσετε να τα καταφέρετε, μόνο τότε θα γίνουν τα «θέλω» σας πραγματικότητα! Ευτυχισμένο το 2014!