Αναμφισβήτητα, πρόκειται για μία από τις πιο ιστορικές και συγκλονιστικές στιγμές στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ήδη από την περασμένη Παρασκευή όλοι μιλούν γι’ αυτήν, παρότι σε αγωνιστικό επίπεδο το ματς της αγωνιστικής, βάσει ονομάτων και κρισιμότητας, μάλλον βρίσκεται στη Μαδρίτη, με το ντέρμπι ανάμεσα σε Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ Μόσχας να κρίνει την πρώτη θέση του άλλου ομίλου. Όμως εδώ, πρόκειται για μία αθλητική ιστορία 13 χρόνων, διαφορετική από τις άλλες. Το ακόμη πιο συναρπαστικό αυτής της ιστορίας, και ταυτόχρονα αυτό που διακόπτει μέχρις ενός βαθμού τον ενθουσιασμό για την επιστροφή του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», είναι πως σε αυτήν την νύχτα θα κριθούν τα πάντα όσον αφορά την πρόκριση στα play-offs της Ευρωλίγκα!
Πρόκειται για ένα ματς δίχως αύριο και για τις δύο ομάδες, με τον νικητή να αποκτά ξεκάθαρο πλεονέκτημα για την είσοδο στους κορυφαίους «8» της διοργάνωσης, έστω και με μειονέκτημα έδρας. Αυτό ισχύει ειδικά για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος αν ηττηθεί σε άλλο ένα εντός έδρας ματς (Μπαρτσελόνα και Λαμποράλ νωρίτερα), τότε δε θα μπορέσει να επανορθώσει, έχοντας να παίξει στα εναπομείναντα τρία ματς στο «Παλάου Μπλαουγκράνα» και στο Σ.Ε.Φ. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να επιτύχει ένα σχεδόν ακατόρθωτο «3 στα 3» και να ευνοηθεί από τις ενδεχόμενες ισοβαθμίες που θα προκύψουν την τελευταία αγωνιστική.
Την προηγούμενη εβδομάδα στο «Αμπντί Ιπεκτσί» έκανε το μοναδικό ζητούμενό του στο παιχνίδι απέναντι στην Εφές: Κέρδισε. Σε αυτήν την φάση της διοργάνωσης και έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα, το πώς κερδίζει μία ομάδα δεν έχει πλέον καμία σημασία. Επομένως, ο τρόπος που κέρδισε τους Τούρκους ο Παναθηναϊκός δεν αξίζει ιδιαίτερου σχολιασμού.
Ουσιαστικά, οι «Πράσινοι» πήραν την νίκη χάρη στην «φλόγα» που λέγαμε ότι θα έφερνε ο Αλβέρτης την προηγούμενη εβδομάδα, τη στιγμιαία απόφαση του Μασιούλις, και την προσωπικότητα παικτών όπως ο Λιθουανός και ο Φώτσης, δίνοντας στην ομάδα αυτό το υποχρεωτικό «διπλό» στην παράταση, χωρίς την παρουσία του Διαμαντίδη σε κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού (κάτι τολμηρό, για το οποίο αξίζει πολλά συγχαρητήρια ο Αλβέρτης, ακόμη κι αν έχανε), και με την απουσία δύο σημαντικών παικτών του rotation του, οι οποίοι μάλλον δε θα παίξουν ούτε απόψε (Γκιστ, Κάρι).
Όμως, αυτό το κατάφερε απέναντι σε μία ομάδα που δεν είχε κάποια ουσιαστική επιδίωξη, παρά να παίξει για την τιμή της, έχοντας εδώ και καιρό αποκλειστεί από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Οι 54 πόντοι της κανονικής διάρκειας δεν είναι αρκετοί απέναντι σε μία ομάδα όπως η Φενέρμπαχτσε, όπως και οι 68.9 μ.ο. που έχει σημειώσει στο Top-16 έως τώρα. Κι αυτό γιατί, με την άμυνά του, εξαιτίας της απουσίας του Γκιστ, ίσως να μην μπορεί να δείξει το πρόσωπο που επιθυμεί για 40 λεπτά, με αποτέλεσμα να δεχθεί μάλλον πάνω από 65 πόντους, τον αριθμό που επιθυμεί δηλαδή στο κομμάτι αυτό.
Γι’ αυτό και τις τελευταίες μέρες ο Αλβέρτης έχει δώσει ιδιαίτερη βάση στο επιθετικό πλάνο του. Και φαίνεται η διαφορετική φιλοσοφία που θέλει να προωθήσει από την χαρακτηριστική φράση του Ούκιτς: «Θέλουμε να τρέξουμε περισσότερο». Μία τακτική που σαφώς δεν υπήρχε επί Πεδουλάκη, και που ταυτόχρονα διαθέτει μεγάλη δόση ρίσκου, καθώς η Φενέρ είναι καλύτερη σε αυτό το κομμάτι σε σχέση με τους «Πρασίνους». Από την άλλη, όμως, η επιλογή αυτή του νεόκοπου κόουτς μπορεί να χαρακτηριστεί εν μέρει λογική, εξαιτίας του γεγονότος ότι το σχέδιο που ακολουθούσε η ομάδα επί Πεδουλάκη απέτυχε παταγωδώς τις τελευταίες αγωνιστικές, με αποτέλεσμα να υποστεί 2 συνεχόμενες οδυνηρές ήττες (Αρμάνι, Λαμποράλ). Επομένως, δεν μπορούμε να κρίνουμε αν μπορεί να αποδώσει αυτή η τακτική και πόσο καλά έχει δουλευτεί στην προπόνηση αν δεν τη δούμε στο γήπεδο. Ο «Φράγκι» παίρνει άλλο ένα ρίσκο, καθώς πραγματοποιεί αυτήν την αλλαγή στο κρισιμότερο ματς της σεζόν (πριν το επόμενο τουλάχιστον), όμως η «κληρονομιά» που απέκτησε τον αναγκάζει να κάνει κάτι τέτοιο. Έχει σημαντικό βοηθό πλέον έναν παίκτη που γνωρίζει πολύ καλά αυτό το στυλ παιχνιδιού (Ράιτ), και ίσως αυτή η σκέψη του τον βοηθήσει σε ενδεχόμενη τελική επικράτηση.
Με λίγα λόγια, σε τεχνικό επίπεδο, η βελτίωση της επίθεσης είναι αυτή που έχει μπει σε πρώτο πλάνο για τους «Πρασίνους», κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε πολύ, και εν μέρει δίκαια, ο Πεδουλάκης. Στην άμυνα διαθέτουν συγκεκριμένο χαρακτήρα, που τους έχει οδηγήσει στις επιτυχίες του τελευταίου 1.5 χρόνου, και γι’ αυτό το λόγο δε γίνεται τόσο μεγάλη αναφορά εκεί.
Το θέμα της συγκέντρωσης είναι επίσης πολύ σημαντικό για τους παίκτες, ώστε να μην επαναληφθεί η «διπροσωπία» τους που βλέπουμε από την αρχή της σεζόν και μπορεί να οδηγήσει απόψε στον πρόωρο αποκλεισμό τους από τα play-offs.
Η αρχή για το σερί που θα φέρει τον Παναθηναϊκό ένα «βήμα» από το Final-4 του Μιλάνου πρέπει να γίνει απόψε. Μπορεί να έχει απέναντί του τον Ομπράντοβιτς, όμως, όπως και ο Σέρβος που βρίσκεται στην ίδια θέση, παρά την αποψινή συγκίνηση, οφείλει να τον «στενοχωρήσει». Διαφορετικά, μάλλον θα πρέπει να αρχίσει ο σχεδιασμός της επόμενης περιόδου. Και αν κρίνουμε από τις χθεσινές δηλώσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου σχετικά με τον «Ζοτς», δε θα μας κάνει έκπληξη αν ο σχεδιασμός γίνει με τη συμμετοχή του!
Ραφαήλ Αλαγάς
