Είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, το παιχνίδι της αγωνιστικής! Μπορεί το παραδοσιακό ευρωπαϊκό ντέρμπι να βρίσκεται αρκετά χιλιόμετρα πιο πέρα, όταν η αήττητη πρωτοπόρος Μπαρτσελόνα θα υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στο «Παλάου Μπλαουγκράνα», όμως σε αγωνιστικό επίπεδο και σε επίπεδο κρισιμότητας, το Μάλαγα-Ολυμπιακός είναι αυτό που θα κρίνει πολύ περισσότερα, όσον αφορά την πρόκριση στα play-offs της Ευρωλίγκα. Μας προϊδέασε την περασμένη εβδομάδα πολύ καλύτερα ο Μάνος Μανουσέλης στην Nova όταν του έδωσε τον χαρακτήρα του παιχνιδιού «αίμα και άμμος».
Επομένως, μάλλον δεν πρόκειται για το αντίστοιχο ματς που είχαμε παρακολουθήσει στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκα, όταν και ο Ολυμπιακός έφτανε στην Ανδαλουσία έχοντας ουσιαστικά προκριθεί στο Top-16, απέναντι σε μία Μάλαγα που δεν ήθελε τρίτη σερί ήττα που θα την έφερνε στο 2-4 και θα δυσκόλευε το έργο της προς την ίδια κατεύθυνση. Σε εκείνη τη βραδιά οι Ισπανοί όντως έδειξαν καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού αξιόλογο μαχητικό πνεύμα, πιέζοντας όλες τις μπάλες και δυσκολεύοντας αρκετά τους πρωταθλητές Ευρώπης, προηγούμενοι μάλιστα και με διαφορά άνω των 10 πόντων στο πρώτο ημίχρονο. Το παιχνίδι έδειχνε πως είτε θα το κέρδιζαν οι παίκτες του Πλάθα είτε θα κρινόταν στις λεπτομέρειες, στην καλύτερη περίπτωση, για τους «Ερυθρολεύκους». Όμως τότε, ο Βασίλης Σπανούλης, έχοντας σχεδόν «σιγήσει» προηγουμένως σε όλο το υπόλοιπο ματς, αναλαμβάνει δράση, και με τέσσερα συνεχόμενα εύστοχα σουτ τριών πόντων δίνει το προβάδισμα που χρειαζόταν η ομάδα του, προκειμένου να μην αγχωθεί στο τέλος και να κάνει το «6 στα 6»! Η προσωπικότητα του μεγάλου αυτού ηγέτη, καθώς και η κλάση του καλύτερου Ευρωπαίου γκαρντ αυτήν τη στιγμή, φάνηκε ξεκάθαρα στο «Martin Carpena», για άλλη μία φορά που αυτή χρειάστηκε.
Σήμερα, η ομάδα του Μπαρτζώκα δε θα παίξει σε καμία περίπτωση με εκείνο το «μπλαζέ» ύφος, με το οποίο είχε ταξιδέψει τότε στην Ανδαλουσία (οι δηλώσεις των παικτών και του κόουτς μετά από εκείνο το ματς έδειχναν κάποιον προβληματισμό, παρά την τελική επικράτηση), αλλά κάθε παίκτης θα δώσει (και οφείλει να το κάνει) μέχρι και την τελευταία του «ανάσα», προκειμένου να έρθει μία νίκη που θα αυξήσει κατά μεγάλο βαθμό την πιθανότητα πρόκρισής του νικητή στους «8», ενώ ταυτόχρονα θα ρίξει στο «καναβάτσο» τον ηττημένο. Κι αυτό διότι, μετά, ακόμη κι αν πραγματοποιήσουν δύο συνεχείς νίκες (πράγμα δύσκολο βάσει προγράμματος εκατέρωθεν), κατά πάσα πιθανότητα δεν τους αρκεί, εκτός αν η Φενέρμπαχτσε πρωτίστως, κι ο Παναθηναϊκός έπειτα, τους κάνουν κάποιο «δώρο» στα τελευταία τρία ματς (τρεις συνεχείς ήττες, για παράδειγμα, για τους «Πρασίνους» ή ήττα για τους Τούρκους σε ένα εκ των αγώνων με Αρμάνι και Εφές μέσα, καθώς και Λαμποράλ έξω).
Σε τέτοια παιχνίδια, ακόμη κι αυτό αντίκειται στην φύση των δύο αντιπάλων ομάδων, όπως συμβαίνει σε αυτήν την περίπτωση, το τακτικό πλάνο περιέχει συνήθως σχέδια για «σετ παιχνίδι», με αρκετή δόση physical game και πολλές «μάχες» σε όλες τις θέσεις, ειδικά στη ρακέτα. Εκεί υπάρχει το βαρύ «πλήγμα» της απουσίας των Πρίντεζη, Περπέρογλου (που θα μπορούσε να βοηθήσει από το «4») για τον Ολυμπιακό, όμως πρόκειται για απουσίες γνωστές εδώ και καιρό αρκετό για να προσαρμόσει κατάλληλα τα πλάνα του ο Μπαρτζώκας. Η αίσθηση, κιόλας, ότι μπορεί να βασιστεί στον Σερμαντίνι, βλέποντας την ανοδική του πορεία ανά παιχνίδι, μπορεί να τον βοηθήσει στην αντιμετώπιση μίας πολυάριθμης φροντ-λάιν από πλευράς Μάλαγα. Σε γενικές γραμμές, πάντως, είναι μάλλον προτιμότερο να ακολουθήσει τη λογική του «5 εναντίον 5», βασιζόμενος σε δύο παράγοντες: έχει βελτιωθεί η ομάδα σε αυτόν τον τομέα και φάνηκε όποτε κλήθηκε να το αποδείξει στη δεύτερη φάση, και ξέρει ότι το να τρέξει αυτήν την φορά μάλλον δε θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, παίζοντας απέναντι σε μία ομάδα που, ούσα ισπανική, ξέρει να το κάνει αυτό πολύ καλύτερα. Για το δεύτερο, άλλωστε, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, με τη Μάλαγα να είναι η δεύτερη πιο αποδοτική ομάδα της Ευρωλίγκα στους αιφνιδιασμούς στο Top-16.
Σε αυτά τα ματς, ωστόσο, η προσωπικότητα των παικτών είναι αυτή που παίζει το μεγαλύτερο ρόλο από οτιδήποτε άλλο σε τέτοια παιχνίδια. Και η προηγούμενη αναφορά στον Σπανούλη δεν είναι τυχαία. Η δυναμική του επιστροφή στο ματς της περασμένης εβδομάδας με τη Λαμποράλ Κούτσα στο Σ.Ε.Φ., εκτός του γεγονότος ότι επανέφερε αρκετούς παίκτες στους ρόλους που διέθεταν από πριν (με την ανάγκη να τον «αντικαταστήσουν» όταν έλειπε να μην αποβαίνει σε καλό, παρά τη γενναία και αξιέπαινη προσπάθειά τους), έδειξε τη διάθεσή του να ηγηθεί άλλης μίας δύσκολης αποστολής για την ομάδα του. Η συμβολή του στην προσπάθεια για νίκη απόψε είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη και πολλά θα εξαρτηθούν από τη δική του απόδοση.
Σε ένα ματς « do or die», όπως είπαμε το μεγαλύτερο ρόλο παίζει ο χαρακτήρας της ομάδας, όπως αυτός έχει διαμορφωθεί, και το «ειδικό βάρος» μερικών παικτών. Υπό αυτό το πρίσμα, γνωρίζοντας και θαυμάζοντας όσα έχει καταφέρει αυτή η ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια, προσμένουμε σε άλλη μία μεγάλη της βραδιά, με τη συμμετοχή του ανθρώπου που έδειξε το δρόμο προς αυτές τις μεγάλες στιγμές, του Βασίλη Σπανούλη. Η ώρα του αρχηγού έφτασε για άλλη μία δύσκολη στιγμή των Πειραιωτών!
