Με τον Παναγιώτη Γιαννάκη στον πάγκο και όλους τους παίκτες που έγιναν ινδάλματα, να χάνουν στο «νήμα» από τους Αργεντινούς στα προημιτελικά. Στην κινεζική πρωτεύουσα, ο «ντυμένος δολοφόνος» εκείνο το απόγευμα Ντελφίνο, δε μας άφησε να βρεθούμε στους ημιτελικούς και ακόμη πιο κοντά στη «ζώνη των μεταλλίων».

Επτά χρόνια μετά, είναι απόλυτα λογικό να υπάρχει αυτή η αισιοδοξία. Ο Φώτης Κατσικάρης, κάλεσε στην προεπιλογή της ελληνικής ομάδας 15 παίκτες, οι οποίοι μπορούν να δημιουργήσουν το καλύτερο ρόστερ που έχει υπάρξει, μετά το «κύκνειο άσμα» των «ευλογημένων παιδιών». Στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας, παρά το «σοκ» από τους Σέρβους, είχε ήδη γίνει η αρχή και σήμερα δεν υπάρχει λόγος μη πίστης σε κάτι μεγάλο.

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός κάλεσε κατά βάση τους καλύτερους, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν προς το παρόν κάποιο πρόβλημα και δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις. Είναι «γεμάτος» σε κάθε τομέα, για όποια κατάσταση χρειαστεί. Στα γκαρντ, διαθέτει ήδη τρεις ηγετικές φυσιογνωμίες, οι οποίοι έχουν αποδείξει πως μπορούν να οδηγήσουν σε κάτι σπουδαίο (Σπανούλης, Ζήσης, Καλάθης) και δύο παίκτες με μεγάλες παραστάσεις και σημαντικούς τίτλους σε λίγα μόλις χρόνια καριέρας (Σλούκας, Μάντζαρης).

 Στη θέση «3» κι αν έχει ό, τι θέλει! Έναν πολύπειρο παίκτη, ο οποίος αποτελεί σταθερά έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης για κάθε προπονητή, όσο δύσκολα κι αν χαρακτηρίζονται τα δεδομένα (Περπέρογλου), έναν παίκτη με δυναμικό χαρακτήρα που δεν τα παρατά ποτέ μέχρι να φτάσει στο στόχο του (Παπανικολάου) και σε περίπτωση οποιασδήποτε αναποδιάς, έναν που μόλις έδειξε μέρος των δυνατοτήτων του, επωμιζόμενος ένα βάρος που δεν του αναλογούσε (Γιάνκοβιτς).

Στο «4» θα διαθέτει ήδη το «θαύμα της φύσης» που λέγεται Γιάννης Αντετοκούνμπο, πιο ενεργό πλέον και μη… περιπλανώμενο μεταξύ όλων των θέσεων στο παρκέ. Εκτός αυτού, προστίθεται άλλος ένας ξεχωριστός χαρακτήρας και άνθρωπος της τελευταίας στιγμής (Πρίντεζης), καθώς κι ένας πιτσιρικάς με… ουκ ολίγα κότσια, όπως έχει αποδείξει όσες φορές κλήθηκε να βοηθήσει την ομάδα του σε συλλογικό επίπεδο (Αγραβάνης). Και στο «5», δύο παίκτες κορυφαίας ευρωπαϊκής κλάσης τουλάχιστον, ικανούς να τα βάλουν με σχεδόν κάθε αντίπαλο ψηλό (Μπουρούσης, Κουφός). Μην ξεχνάμε, αυτό το Ευρωμπάσκετ έφερε την επιστροφή του Νοβίτσκι, ενώ συμμετέχουν και παίκτες όπως ο Ζάζα Πατσούλια. Η κλήση του Σαρικόπουλου, γίνεται μάλλον λόγω της φήμης για τις προοτικές που είχε όταν ξεκινούσε, αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει δικαιώσει. Αν και δε μοιάζει πιθανό να παραμείνει μέχρι τη 12άδα, μόνο καλό του έκανε το συγκεκριμένο γεγονός.

Μα πάνω απ’ όλα, όπως αναφέραμε, ο κόουτς Κατσικάρης μπορεί να έχει τόση ποικιλία στο παιχνίδι της Εθνικής, όση δεν είχε πολλά χρόνια τώρα. Διότι, στο αγωνιστικό κομμάτι, κάθε παίκτης από όσους αναφέραμε μπορεί να προσφέρει αρκετά διαφορετικές υπηρεσίες, συνιστούν μία διαφορετική προσωπικότητα από μόνοι τους. Η ένωση όλων αυτών των προσωπικοτήτων σε μία ομάδα, κάλλιστα γίνεται αντιληπτό τι μπορεί να φέρει.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς, πόσοι ακόμη παίκτες με διαφορετικό και χρήσιμο παιχνίδι, μένουν εκτός αποστολής. Ο Φώτσης μπορεί να μην είναι ο «Μπάτμαν» του παρελθόντος, αλλά είναι πολύ πιο ώριμος στο παιχνίδι του και πρόσθεσε ακόμη μία σεζόν, όπου αποτέλεσε σταθερά αξία για τον Παναθηναϊκό. Ο Μαυροκεφαλίδης ολοκλήρωσε με φοβερό τρόπο την περασμένη αγωνιστική περίοδο, ο Αθηναίου βοήθησε στην αρχή της… επανόδου της «Βασίλισσας» στον επαναπατρισμό του, ο Βουγιούκας ήταν συγκλονιστικός στο διάστημα που αγωνίστηκε στη Γερμανία, ο Σχορτσανίτης είναι πάντα… άλλος άνθρωπος όταν παίζει στην Εθνική και ο Μπόγρης σημείωσε μία επιτυχημένη πρώτη απόπειρα… στα ξένα με την Ανδόρα. Δε λέω πως όλοι αυτοί είχαν θέση στη 12άδα, αλλά όσα έκαναν πέρυσι θα μπορούσαν να τους είχαν φέρει έστω στην προεπιλογή.

Ο κόουτς, βέβαια, καλά έκανε και δεν κάλεσε παρά 15 άτομα, προκειμένου να δείξει άμεσα ποιοι είναι στα πλάνα του για την τελική αποστολή και με την προετοιμασία να ξεκινά Αύγουστο ουσιαστικά. Όπως είναι τώρα η κατάσταση, Γιάνκοβιτς, Αγραβάνης και Σαρικόπουλος είναι το πιο πιθανό να τεθούν εκτός, οπότε είναι κι εύλογο σε ποια 12άδα δείχνει να καταλήγει.

Και είναι μία 12άδα «όνειρο». Δεν έχει τίποτα να ζηλέψει, έχει συσσωρευμένη μία φοβερή ποιότητα και συνεχίζει… το όνειρο για μία νέα εποχή που ξεκίνησε πέρυσι. Μόνο που φέτος, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Βρισκόμαστε στο δεύτερο χρόνο του εγχειρήματος του Κατσικάρη και η Εθνική είναι μεταξύ των κορυφαίων ομάδων.

Ο ίδιος ανέφερε, πως το μετάλλιο δεν είναι ουτοπία. Με το ρόστερ που διαθέτει και αφού είχε να επιλέξει ανάμεσα σε παίκτες, εκ των οποίων άπαντες όσοι βρίσκονταν εξαρχής στο μυαλό του ήταν υγιείς, το μετάλλιο είναι μία λογική επιδίωξη αν συγκρίνουμε και με τους υπόλοιπους αντιπάλους μας. Και αν πέρυσι ήταν η αρχή, φέτος είναι η ώρα για την επάνοδο στις επιτυχίες. Η αισιοδοξία που έχει δημιουργήσει η Εθνική είναι ήδη διάχυτη, αλλά και ο προβληματισμός θα είναι ανάλογος, αν πάλι ένα μετάλλιο δεν κρέμεται στο στήθος των παικτών, με το Κατοβίτσε να παραμένει ακόμη η τελευταία μεγάλη μας ανάμνηση.

Για να είμαστε δίκαιοι, το μετάλλιο θα θεωρείται επιτυχία και αυτό το γνωρίζουν άπαντες. Όχι μόνο για το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και έναν ολόκληρο λαό που το έχει ανάγκη, βλέποντας τον αθλητισμό μόνο πλέον να τον κάνει υπερήφανο. Πρέπει η Εθνική να θυμίσει σε όλους, γιατί την αποκαλούμε «Επίσημη Αγαπημένη»…

Ραφαήλ Αλαγάς