Οπως, όμως, στη ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο τα πάντα κινούνται ατέρμονα γύρω από έναν κύκλο.
«Πέρασαν πολλά χρόνια και έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Ολα σχεδόν τα στέκια που σύχναζα σαν ποδοσφαιριστής δεν υπάρχουν πια. Ακόμα και ο δρόμος προς την Καλαμάτα είναι διαφορετικός σε σχέση με τη διαδρομή που ακολουθούσαμε τότε» υποστηρίζει ο νέος προπονητής της «Μαύρης Θύελλας» που αποδέχθηκε με ενδιαφέρον την πρόταση που του έγινε να αναλάβει το δύσκολο έργο της παραμονής. «Γνωρίζω ότι υπάρχουν δυσκολίες αλλά αυτή η ομάδα παραμένει μεγάλη και σίγουρα δεν αξίζει να βρίσκεται σε αυτό το σημείο. Θέλω να πιστεύω ότι θα βάλουν όλοι πλάτη σε αυτή τη νέα προσπάθεια ώστε να καταφέρουμε να παραμείνουμε στην κατηγορία» ανέφερε στη συνέχεια ο Κώστας Καλογιαννίδης που επέστρεψε στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα με έναν και μόνο στόχο: «Να κερδίσουμε την παραμονή, αυτό είναι το μοναδικό που μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή».
Ο νέος κόουτς της «Μαύρης Θύελλας» απέφυγε να τοποθετήσει βαθμολογικά το όριο της παραμονής στο φετινό τρίτο όμιλο της Γ’ Εθνικής: «Δεν θα μπω σε μία τέτοια διαδικασία. Μετά από κάθε παιχνίδι θα βλέπουμε που βρισκόμαστε και θα συζητάμε για τον επόμενο αντίπαλο. Αυτή τη στιγμή προέχει ο αγώνας με τον Ηρακλή Ψαχνών και η διακοπή του πρωταθλήματος σίγουρα ήταν κάτι ικανοποιητικό, καθώς μέχρι την επόμενη εβδομάδα θα μπορώ να γνωρίζω περισσότερα πράγματα για τους ποδοσφαιριστές. Αρχής γενομένης από αυτό το παιχνίδι θα προσπαθήσουμε να πάρουμε ότι καλύτερο μπορούμε, ώστε να βελτιώσουμε τη θέση μας στη βαθμολογία».
Το πρότερο πέρασμά του έστω και για μία και μοναδική σεζόν από την ασπρόμαυρη ομάδα σίγουρα έπαιξε ρόλο στην απόφασή του να επιστρέψει, παρά το γεγονός ότι η προ 15ετίας προσπάθεια για παραμονή στην τότε Α’ Εθνική δεν είχε στεφθεί με επιτυχία: «Ασφαλώς και μέτρησε για μένα η προηγούμενη παρουσία μου εδώ και θα έλεγα ότι είναι μία ευκαιρία, παρ’ ότι από άλλο πόστο τώρα, να πάρω μία ρεβάνς για εκείνο τον υποβιβασμό. Γενικά ήταν μία άσχημη χρονιά στην ποδοσφαιρική μου καριέρα το 2000, γιατί τραυματίστηκα σοβαρά και έμεινα σχεδόν πέντε μήνες εκτός. Δεν άξιζε να πέσει εκείνη η ομάδα απλά βρέθηκε σε ένα μεταβατικό στάδιο, ακριβώς μετά την αλλαγή της διοίκησης και είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους οικονομικά προβλήματα. Το υλικό, όμως, που είχε ήταν καλύτερο από ορισμένες ομάδες που σώθηκαν» θυμάται και προσθέτει: «Στην Καλαμάτα έχω μόνο φίλους και δεν είναι λίγοι. Ευκαιρία να ξαναβρεθούμε τώρα». Εκείνοι που σίγουρα δεν θα ξαναβρεί στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα είναι οι τότε συμπαίκτες του Αναστασάκος και Καβάζης, με τους οποίους έκανε πολλή παρέα, όπως και με τους Μπελεβώνη, Τρούπκο, καθώς διέμεναν στην ίδια πολυκατοικία στην Παραλία. 
Στα χέρια του Βασίλη Γεωργόπουλου ο υψηλόσωμος πρώην κεντρικός αμυντικός είχε εξελιχθεί σε πολύτιμο εργαλείο, παρ’ ότι ο ανταγωνισμός για μία θέση στην αρχική ενδεκάδα ήταν ιδιαίτερα έντονος. Ο Καλογιαννίδης είχε να συναγωνιστεί με αμυντικούς της αξίας του Καπετανόπουλου και του Νάστου αλλά σε ένα παιχνίδι με τον ΟΦΗ στην Κρήτη κτύπησε στο γόνατο και τέθηκε εκτός μάχης σχεδόν για το υπόλοιπο της σεζόν.
Αξιοσημείωτος σταθμός στην ποδοσφαιρική καριέρα του η τριετία στην Τρίπολη (2004-2007), όπου κέρδισε δύο ανόδους με τον Αστέρα, από τη Δ’ στη Β’ Εθνική, πριν συνεχίσει σε Φωστήρα, Μακεδονικό και Κόρινθο.
Στην αρκαδική πρωτεύουσα έφτιαξε και το όνομά του σαν προπονητής, αναλαμβάνοντας πριν από δύο χρόνια μία παρόμοια αποστολή. Κατάφερε να κρατήσει στη Γ’ Εθνική τον Παναρκαδικό και να βάλει τις βάσεις για την περσινή ομάδα που στον πρώτο γύρο πρωταγωνίστησε στην τρίτη κατηγορία.