Σημειολογικά και μόνο, λόγω της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την ίδρυση της «Μαύρης Θύελλας» η αποψινή γιορτή αποκτά ιδιαίτερο χαρακτήρα και όπως φαίνεται θα έχει και περισσότερο κόσμο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Στη σπουδαία αυτή πορεία μισού αιώνα ο κόσμος αποτέλεσε ουκ ολίγες φορές το δυνατό της όπλο, ειδικά εντός έδρας, δυστυχώς όμως στην εποχή της κρίσης και της ποδοσφαιρικής αλλοτρίωσης αποτελεί πλέον έναν… μύθο που όσο περνούν τα χρόνια ξεθωριάζει όλο και περισσότερο.
Στην προηγούμενη… βουτιά μέχρι το ερασιτεχνικό Μεσσηνίας τη δεκαετία του ’80 η πλειοψηφία των Μεσσήνιων φιλάθλων είχε γυρίσει ξανά την πλάτη της στην ασπρόμαυρη ομάδα, όμως με την επιστροφή στις εθνικές κατηγορίες, επέστρεψε στο γήπεδο και βοήθησε σημαντικά στην ανοδική πορεία του ’90.
Σήμερα, με τη «Μαύρη Θύελλα» ξανά σε ιστορικά χαμηλά, η πλατιά μάζα των οπαδών δεν τη στηρίζει ενεργά, ίσως γιατί οι περισσότεροι δεν αντέχουν να τη βλέπουν να παίζει στο Τοπικό.
Η επιστροφή του Σταύρου Παπαδόπουλου στο τιμόνι το περασμένο καλοκαίρι ζωντάνεψε αρκετά το ενδιαφέρον του κόσμου, κάτι όμως που μέχρι τώρα δεν έχει μεταφραστεί σε πιο έντονη παρουσία του στις εξέδρες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Μπορεί σε 2-3 ματς (όπως για παράδειγμα με το Μιλτιάδη) η προσέλευση να ήταν μεγαλύτερη, αλλά μέχρι εκεί…
Το ζητούμενο στην αποψινή εκδήλωση είναι να μάθουν τα νέα παιδιά των ακαδημιών που θα κοσμήσουν το χώρο, κάποια πράγματα για τα ποδοσφαιρικά μεγαλεία του παρελθόντος. Για τις εποχές που οι Μεσσήνιοι φίλαθλοι έγραφαν ιστορία μόνο και μόνο με την παρουσία τους ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Για τις πόρτες που γκρεμίστηκαν κυριολεκτικά στη Νέα Φιλαδέλφεια στο ματς με τον Ίκαρο το 1972. Για τη Λεωφόρο που βάφτηκε… ασπρόμαυρη το 1993 στον αγώνα με τον Ηλυσιακό…
Όση πλύση εγκεφάλου κι αν έχει κάνει η τηλεόραση, όσο κι αν ο Μέσι ή ο Ιντέγε μπαίνουν σχεδόν κάθε εβδομάδα στο σαλόνι μας, είναι δεδομένο πως κάποια στιγμή στο μέλλον ο… γίγαντας θα ξυπνήσει και πάλι. Η ίδια η ασπρόμαυρη ομάδα με τις επιτυχίες της θα ξαναφέρει τον κόσμο πάλι πίσω στο γήπεδο…
Κι επειδή οι αναμνήσεις δεν σβήνουν ποτέ, η πρωτοβουλία της σημερινής διοίκησης να τιμήσει στη διάρκεια της εκδήλωσης τη θρυλική ομάδα του Γαϊτανάρου, είναι πραγματικά αξιέπαινη.
Όπως, ορθώς, ανέφερε μετά τον πρόσφατο αγώνα με την Κυπαρισσία ο Δημήτρης Τσάκωνας στη «Μαύρη Θύελλα» ξαναμπαίνουν φέτος θεμέλια εκ νέου και το υλικό για τέτοιες εργασίες πρέπει να είναι πραγματικό μπετόν. Ένα τόσο ανθεκτικό μείγμα, μόνο το χθες, το σήμερα και το αύριο μπορούν μαζί μπορούν να το συνθέσουν.
Μακάρι η αποψινή εκδήλωση να αποτελέσει το εφαλτήριο για τη μεγάλη επιστροφή όχι μόνο της ασπρόμαυρης ομάδας στον αφρό του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά και του κόσμου στο γήπεδο…
Σε άλλο επίπεδο οι ακαδημίες
Σε άλλο επίπεδο θα λειτουργούν έπειτα από μερικούς μήνες οι ακαδημίες της «Μαύρης Θύελλας», όπως εξήγγειλε ο νέος επιστημονικός συνεργάτης διοίκησης Στέλιος Παπαδόπουλος.
Κάθε νεαρός αθλητής, μέλος των τμημάτων υποδομής θα αξιολογείται ξεχωριστά για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες και χώρια για τους βαθμούς του στο σχολείο. Οι κορυφαίοι θα έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν ιπποτροφίες σε μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, όπου θα μπορούν να σπουδάσουν, έχοντας ως αντικείμενο το ποδόσφαιρο.
Σημαντικότατο κίνητρο αυτό για τα παιδιά, αλλά από την άλλη δημιουργείται εύκολα η απορία πως η ασπρόμαυρη ομάδα θα ωφεληθεί από το ποδοσφαιρικό ταλέντο τους στο διάστημα που θα είναι υποχρεωτικά μόνιμοι κάτοικοι των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Βασικός στόχος των ακαδημιών, άλλωστε, είναι η τροφοδοσία της μεγάλης ομάδας με ντόπιους ποδοσφαιριστές, κάτι που συνεπάγεται την παραμονή τους εδώ και όχι στο εξωτερικό. Εκτός κι αν υπάρχει η δυνατότητα να σπουδάσουν στην Αμερική μετά το τέλος της καριέρας τους.
Δεν τα παρατάει ο Πανθουριακός
Ανενεργή μεταγραφικά παρέμεινε η «Μαύρη Θύελλα» στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, όμως οι υπόλοιπες ομάδες που μετέχουν στην Α’ Τοπική ενισχύθηκαν με πιο… ηχηρή μεταγραφή αυτή του Μάριου Μπιτσάνη στον Πανθουριακό.
Η κίνηση του προέδρου της ομάδας της Θουρίας Αγαθοκλή Χριστόπουλου έχει διπλή ανάγνωση. Από τη μία δείχνει πως δεν σκοπεύει να παρατήσει τη φετινή μάχη για την κατάκτηση του τίτλου, παρά τη βαθμολογική διαφορά των 5 βαθμών από την κορυφή και την πρωτοπόρο Καλαμάτα. Με τον Μπιτσάνη στην κορυφή της επίθεσης ο Πανθουριακός θα είναι σίγουρα πιο δυνατός επιθετικά και θα εξαντλήσει όσες πιθανότητες έχει για την πρωτιά.
Από την άλλη διαφαίνεται η πρόθεση να δυναμώσει τόσο πολύ το ρόστερ από τώρα, ώστε ακόμα κι αν χαθεί o τίτλος φέτος (κάτι που είναι και το πιο πιθανό) να έρθει εύκολα του χρόνου, χωρίς να απαιτούνται το καλοκαίρι πολλές προσθήκες.
Θυμίζει πάλι Kill Bill ο Αθανασόπουλος
Ο Βασίλης Αθανασόπουλος είχε την ατυχία να πέσει χρονικά σε άσχημες εποχές για τη «Μαύρη Θύελλα», όμως το… φονικό ένστικτο του γκολτζή δεν τον εγκατέλειψε και το τελευταίο διάστημα φροντίζει να το υπενθυμίζει.
Ο γιος του σπουδαίου «Καραβίδα», Γιάννη Αθανασόπουλου, ήταν μακράν ο μεγαλύτερος… γκολεαδόρ της εποχής Ράλλη, αλλά τα προβλήματα που υπήρχαν στο οργανωτικό κομμάτι δεν του επέτρεψαν να επαναλάβει την επίδοση της σεζόν 2010 – 2011, όταν σημείωσε 22 γκολ με την ασπρόμαυρη φανέλα στη Δ’ Εθνική.
Ο Έλβιο Μάνα που βρισκόταν και τότε στον πάγκο φαίνεται πως ξέρει να τον εμπνέει, καθώς στα χέρια του Αργεντίνου τεχνικού θυμίζει πάλι τον προ πενταετίας kill Bill και ηλικιακά έχει ακόμα χρόνια μπροστά του, ώστε να προσφέρει ακόμα περισσότερα στην ποδοσφαιρική Καλαμάτα.
