Πολλά και ενδιαφέροντα τα συμπεράσματα που προέκυψαν από τον αγώνα με το Κερατσίνι, που αποτελεί ότι πιο κοντινό στη Γ΄ Εθνική έχει αντιμετωπίσει φέτος η ασπρόμαυρη ομάδα σε επίσημο παιχνίδι. Το θέμα είναι αν θα αξιολογηθούν και σωστά, ώστε το μέλλον να είναι πράγματι όσο… ρόδινο προβλέπεται, μετά την επιστροφή του Σταύρου Παπαδόπουλου στα ηνία.
Η φετινή ποδοσφαιρική Καλαμάτα πέτυχε το στόχο της άμεσης επιστροφής στις εθνικές κατηγορίες. Ακόμα και σε ορισμένα ματς που δεν κυριάρχησε απόλυτα, βρήκε τον τρόπο να πάρει εύκολα ή δύσκολα τους βαθμούς που χρειαζόταν για να αναδειχθεί πρωταθλήτρια στην Α’ Τοπική. Κάπου εκεί βρίσκεται και το ταβάνι της, όπως αποδείχθηκε την περασμένη Τετάρτη.
Για την πλειοψηφία των ποδοσφαιρικών συλλόγων της Αττικής και ειδικά εκείνων που δεν απέχουν σαν μέγεθος από το Κερατσίνι (έκτη δύναμη του Πειραιά) το γήπεδο του Μεσσηνιακού αποτελεί ακόμα και σήμερα μία έδρα – φόβητρο. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι Κερατσινιώτες στο πρώτο ημίχρονο έμοιαζαν να τα έχουν χαμένα, κάνοντας λάθη ακόμα και σε πάσες στα 5 μέτρα. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη απέναντι στον Πανηλειακό, οπότε ευτύχησε να σκοράρει νωρίς, η «Μαύρη Θύελλα» απέτυχε αυτή τη φορά να εκμεταλλευτεί το αρχικό σάστισμα του αντιπάλου.
Όσο ο χρόνος κυλούσε και το γκολ δεν ερχόταν, η αντίπαλη άμυνα οργανωνόταν όλο και περισσότερο και διπλά και τριπλά μαρκαρίσματα, ειδικά πάνω στον Καλαντζή που αναγκαζόταν να τραβιέται στην πλάγια γραμμή για να πάρει την μπάλα.
Στο πρώτο μέρος οι Κυπελλούχοι Πειραιά βρέθηκαν να αμύνονται ακόμα και με εννέα παίκτες πίσω από την μπάλα, αλλά με την έναρξη του δεύτερου μέρους ήταν σαν να μπήκε μέσα στο γήπεδο μία… άλλη ομάδα. Με σαφώς πολύ περισσότερα αποθέματα δυνάμεων το Κερατσίνι έψαξε το γκολ πολύ περισσότερο από την Καλαμάτα, που από το 60’ και μετά έδειχνε εντελώς άδεια από ενέργεια και ανίκανη να απειλήσει και το βρήκε σε ιδανικό χρονικό σημείο, δύο λεπτά πριν από το φινάλε.
Κρίμα γιατί η πιο σύγχρονη version της «Μαύρης Θύελλας» δεν βρέθηκε και τόσο μακριά από την υπέρβαση, σταματώντας στο φετινό Κύπελλο Ερασιτεχνών μακριά από τον τελικό. Δεν ήταν και τόσα πολλά εκείνα που της έλειπαν ώστε να πραγματοποιήσει μία υπερβατική πορεία και να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής, δυστυχώς όμως δεν διέθετε αυτό το κάτι παραπάνω, το οποίο εκτός των άλλων απαιτεί και κάποια δόση… ρέντας, που θα της επέτρεπε να προχωρήσει.
Διπλή η ζημιά από την αναγκαστική αλλαγή της τελευταίας στιγμής, καθώς η οπισθοχώρηση του Καλογερόπουλου στο κέντρο της άμυνας στέρησε από την ασπρόμαυρη ομάδα τις διεισδύσεις του από δεξιά, ενώ με τον Μπαστακό παρόντα θα υπήρχε ένα ακόμα υψηλό ανάχωμα στη φάση του γκολ που δέχθηκε…
Αν υπολογίσουμε πως οι αντίπαλοι της Καλαμάτας την επόμενη σεζόν στη Γ’ Εθνική δεν θα απέχουν σε δυναμικότητα και πάρα πολύ από το Κερατσίνι, η ανάγκη μεταγραφικής ενίσχυσης κρίνεται αναγκαία. Κι επειδή όπως ο ίδιος ο Παπαδόπουλος δήλωσε το περασμένο καλοκαίρι η πορεία αναγέννησης δεν σταματά στην τρίτη κατηγορία, είναι δεδομένο πως θα γίνουν αρκετές προσθήκες την περίοδο που ο περισσότερος κόσμος θα απολαμβάνει τα μπάνια του στη θάλασσα.
Ο κόσμος γύρισε ξανά την πλάτη
Δεν είναι λίγοι οι ένθερμοι υποστηρικτές της «Μαύρης Θύελλας» που δεν πηγαίνουν φέτος στο γήπεδο γιατί δεν αντέχουν να τη βλέπουν να παίζει τόσο χαμηλά στο Τοπικό, για την απουσία τους ωστόσο από το ματς με το Κερατσίνι δικαιολογίες δεν υπάρχουν.
Εκτός κι αν οι Μεσσήνιοι φίλαθλοι θεωρούν ότι με το να νικήσει στην προηγούμενη φάση τον… αιώνιο εχθρό Πανηλειακό, ολοκληρώθηκε η αποστολή της. Πραγματικά δεν υπάρχει λογική εξήγηση στο γιατί ο κόσμος έλαμψε δια της απουσίας του αυτή τη φορά, σε ένα ματς που είχε τηλεοπτική κάλυψη και μεταδόθηκε ζωντανά ακόμα και από κανάλι που εκπέμπει σε ολόκληρη την Αττική.
Η απουσία του κόσμου αναμφίβολα καταγράφεται στα αρνητικά συμπεράσματα και μένει να δούμε αν η άνοδος στη Γ’ Εθνική αρκεί για να ζωντανέψει το ενδιαφέρον του, κάτι που δεν πρέπει να θεωρείται και το πιθανότερο σενάριο.
Για να συστρατευθεί ξανά σε αυτή τη νέα προσπάθεια η μεγάλη μάζα των Μεσσήνιων φιλάθλων απαιτείται πορεία πρωταθλητισμού του χρόνου στη Γ’ Εθνική, αλλά και η έλευση κάποιων παικτών που θα ομορφύνουν την εικόνα της μέσα στο γήπεδο.
Σε θέση ισχύος ο Τσικλητήρας Πύλου
Το γεγονός ότι οι υπόλοιπες ομάδες που μάχονταν για την παραμονή τους είχαν ένα ματς λιγότερο ήταν το πιο ανησυχητικό από όλα για τον Τσικλητήρα που μετά τη νίκη επί του Αιολικού μπορεί να… κοιμάται ήσυχος.
Παρά τις δυσκολίες και το οξύ οικονομικό πρόβλημα οι «ροσονέρι» της Πύλου κατάφεραν να βρουν το δρόμο προς το… ξέφωτο, εξασφαλίζοντας ουσιαστικά την παραμονή τους στη Γ’ Εθνική.
Ίσως να χρειαστούν κάποιος ή κάποιοι πόντοι ακόμα στα δύο τελευταία ματς της φετινής σεζόν, αλλά δεν αποκλείεται ακόμα οι 29 που έχει σήμερα να αποδειχθούν αρκετοί για να κρατήσουν στην τρίτη κατηγορία την ομάδα του Νίκου Κακαλέτρη. Το τελευταία ζητούμενο για φέτος είναι να κρατήσει τουλάχιστον στο +4 τη διαφορά από τις ομάδες που βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις (Δόξα Μεγαλόπολης και Ζευγολατιό), πριν το ρεπό που θα έχει την τελευταία αγωνιστική, κάτι που δείχνει απόλυτα εφικτό από τη στιγμή που τώρα βρίσκεται στο +8 και +7 αντίστοιχα.
