«Για να διορθώσεις το πρόβλημα πρέπει πρώτα να το εντοπίσεις» λένε κάποιοι και κάτι τέτοιο μάλλον θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει στο «Σαν Σίρο». Μετά και την τελευταία ήττα-προπόνηση της Φιορεντίνα στο Μιλάνο αρχίζει μεν να υπάρχει κινητικότητα στα διοικητικά, όμως οι οπαδοί προσπαθούν ακόμα να ξυπνήσουν Σίλβιο Μπερλουσκόνι και Αντριάνο Γκαλιάνι, που αποφάσισαν ότι «το πρόβλημα δεν είναι ο Αλέγκρι».

Και σίγουρα το κακό δεν έρχεται μόνο από τον προπονητή, όμως όντας για 4ο σερί χρόνο στον πάγκο, το μόνο σίγουρο είναι ότι φέρει τεράστια ευθύνη για την αξιοθρήνητη εικόνα της ομάδας.

Στη χώρα που η άμυνα είναι το Ευαγγέλιο και σε έναν τόσο μεγάλο πάγκο, ο πρώην κόουτς της Κάλιαρι κατάφερε να γράψει ιστορία. Η Μίλαν έχει δεχθεί 19 γκολ μετά από 11 αγωνιστικές, επίδοση η οποία είναι η χειρότερη επί των ημερών Μπερλουσκόνι και ενώ στην 3η θέση της ντροπιαστικής λίστας είναι ξανά ο Μαξ για το 2011, όταν τότε είχε στα χέρια του την ομάδα που κατέκτησε το Scudetto. Μόνο το 1941-42 (20) και το 1932-33 (23) οι Μιλανέζοι είχαν χειρότερο παθητικό και το πότε συνέβη χάνεται μέσα στα χρόνια.

Πέρα από την άμυνα, ο Αλέγκρι με τις κινήσεις και τις επιλογές του σε όλα τα επίπεδα, κάνει την Μίλαν πιο μικρή. Το ότι δεν μπορεί να πάρει αποτέλεσμα στα δύσκολα ματς, οι επιλογές του στις μεταγραφές αλλά και κάποιες απλές ενέργειες του, φανερώνουν ότι έχει χάσει το touch με την ομάδα και ότι μάλλον δεν μπορεί να προσφέρει κάτι περισσότερο στον σύλλογο.

Είναι αυτό που έχει τη μικρότερη σημασία, όμως δεν μπορώ να το ξεχάσω. Δεν γίνεται σε αγώνα της 3ης αγωνιστικής της Serie A να είσαι ο αλενατόρε της Μίλαν και να γυρίζεις την πλάτη σε εκτέλεση πέναλτι το οποίο αν μπει θα σου δώσει το 2-2 στις καθυστερήσεις. Ο Ντι Φραντσέσκο της Σασουόλο δεν θα το έκανε αυτό.

«Μάτρι, όχι ευχαριστούμε. Μια άμυνα και ένα κέντρο για να τα ενισχύσετε, δεν υπάρχει τίποτα άλλο να σκέφτεστε» έγραψαν σε πανό οι τιφόζι στον αγώνα-ρεβάνς των προκριματικών του Champions League με την Αϊντχόφεν. Μία μέρα μετά πωλήθηκε ο Κέβιν Πρινς-Μπόατενγκ για να αποκτηθεί ένας εκ των πιο αργών, ανίκανων στο 1 με 1 και αναποτελεσματικών Ιταλών επιθετικών. Η Μίλαν μετά το φιάσκο με τον Πίρλο, συνέχισε την παράδοση και «έφτιαξε» ξανά την Γιουβέντους χαρίζοντάς της 11 εκατ. ευρώ (πήρε δηλαδή τσάμπα τον Τέβες) για τον 29χρονο που υπό φυσιολογικές συνθήκες οι Μπιανκονέρι θα «μάτωναν» για να δώσουν κάπου δανεικό.

Δύο μήνες μετά, και σαν να ήξεραν τι θα γίνει με την Φιορεντίνα, οι οπαδοί της Μίλαν σήκωσαν πανό με το οποίο θύμιζαν την ατάκα του Γκαλιάνι σχετικά με τον σχεδιασμό. «Οι τιφόζι δεν κάνουν τις μεταγραφές» έγραφαν, όμως έδιναν και την απάντησή τους για το σημερινό χάλι: «ήταν σαφές σε όλους και αυτό είναι το αποτέλεσμα».

Πολύ συχνά γράφω ότι ούτε οι δημοσιογράφοι και σαφώς ούτε οι οπαδοί μπορούν να ξέρουν καλύτερα τι να κάνουν από τους ανθρώπους που διοικούν τέτοια μεγέθη, όμως είναι φορές που η λογική «φωνάζει».

Μέσα σε όλα, γράφτηκε πρόσφατα ότι στην Μίλαν σκέφτονται να αλλάξουν το σύστημα από τον Ιανουάριο, όταν και θα αφιχθούν οι Ραμί και Χόντα, όμως η διάταξη δεν είναι αυτή που θα κάνει το extreme makeover. Ο Μαξ σκέφτεται να αφήσει το 4-3-1-2 και από το 2014 να πάει με  4-2-3-1 και αυτό είναι το μοναδικό λάθος που δεν έχει γίνει (ακόμα). Ο Ελ Σαραουί όταν πέρυσι έπαιξε μόνος κορυφή σε 4-3-3 έκανε ό,τι ήθελε στο πρώτο μισό της σεζόν και κράτησε μόνος του την Μίλαν με 15 γκολ. Ο Φαραώ έχει τρομερή ικανότητα στα τελειώματα των φάσεων και το να τοποθετηθεί πλάγια έχει αποδειχθεί ήδη αποτυχημένη επιλογή αφού τα 15 τέρματα έγιναν 1 από τότε που ο Μπαλοτέλι πήρε τη θέση του φορ.

Ο 45χρονος όλα αυτά τα χρόνια δεν μπόρεσε να περάσει στην ομάδα κάποιον αυτοματισμό, κάποιο ξεκάθαρο πλάνο, μία κεντρική φιλοσοφία. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα στην οποία ο προπονητής να επιμένει να αγοράσει έναν -στην καλύτερη- μετριότατο παίκτη, τον Μάτρι δηλαδή, και αφού η ομάδα του κάνει το χατίρι, αυτός να τον αφήνει στον πάγκο. Ειδικά η τωρινή Μίλαν δεν έχει οικονομικά αυτή την πολυτέλεια.

Η έλλειψη ρευστού θα μπορούσε να αποτελεί μία καλή δικαιολογία για τους Ροσονέρι, όμως αν ρίξουμε μία ματιά σε άλλες ομάδες που τα πηγαίνουν έτη φωτός καλύτερα, θα δούμε ότι δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην ποιότητα των ρόστερ. Αν ο Βάλτερ Ματσάρι έπαιρνε στα χέρια του το υλικό των Ροσονέρι, θα είχε την ομάδα στο ίδιο σημείο; Σε καμία περίπτωση. Κι όμως, ο Αλέγκρι διανύει την 4η χρονιά του στο Μιλάνο.

Και αν υποθέσουμε ότι η Νάπολι έχει καλύτερες μονάδες συνολικά, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την Φιορεντίνα, την Λάτσιο και την Βερόνα που μπροστά στην Μίλαν φαντάζουν ομαδάρες. Ο Μοντέλα με  τους ίδιους επιθετικούς θα μπορούσε να δημιουργήσει εξαιρετικά πράγματα και όχι νοοτροπία... άπειρα γεμίσματα για τον Μπαλοτέλι και βουτιές για ανύπαρκτα πέναλτι. Το ίδιο ισχύει για το ρόστερ του Ρούντι Γκαρσία που τρελαίνει φέτος την Ιταλία. Με Ντε Σάνκτις, Καστάν, Τοροσίδη και Μπράντλεϊ φανταστείτε που θα είχε τους Μιλανέζους ο Αλέγκρι.

Πραγματικά δεν τελειώνουν όσα κάνουν την Μίλαν να μικραίνει όλο και περισσότερο. Πέρυσι τους είχαμε ξεχάσει, φέτος όμως  έχουν γίνει ξανά αναπόσπαστο μέρος της  καθημερινότητας στο Μιλανέλο. Ο λόγος για τους τραυματισμούς, έναν από τους λόγους που χάθηκε το πρωτάθλημα του 2012. Σταθερά εκτός δράσης φέτος είναι τα κορυφαία «προϊόντα», Ελ Σαραουί και Ντε Σίλιο ενώ μία μέσα μία έξω είναι Μοντολίβο, Ρομπίνιο. Η Μίλαν ζει ότι και πριν δύο χρόνια, όταν το ρόστερ δεν ήταν ποτέ πλήρες.

Καμία άλλη ομάδα δεν αντιμετωπίζει τόσο συχνά τέτοιο πρόβλημα, το οποίο γίνεται ακόμα μεγαλύτερο δεδομένου ότι στο δυναμικό υπάρχουν παίκτες που σε άλλες εποχές δεν θα περνούσαν ούτε έξω από το «Σαν Σίρο». Τραυματισμοί και περιορισμένης ποιότητας υλικό έχουν κάνει βασικό αριστερό μπακ κάποιον Κέβιν Κονστάντ, ενώ το απίθανο είναι ότι αν δεν υπήρχε ένας από αυτούς, ο Βάλτερ Μπίρσα, σήμερα η Μίλαν θα ήταν κάτω από την κόκκινη γραμμή.

Χαρακτήρας ή νεύρα; Δεν έχει σημασία. Οταν είσαι στην Μίλαν η συμπεριφορά σου πρέπει να κινείται σε συγκεκριμένο πλαίσιο. Μέσα στο πρόγραμμα είναι οι τσαμπουκάδες και κάποιες φορές δείχνουν πάθος και θέληση για νίκη, όμως το να πέφτει ξύλο σε κάθε αγώνα και να χάνονται παίκτες για 3-4 αγωνιστικές είναι μόνο αρνητικό για την ίδια την ομάδα, πέρα από το fail play. Ο προπονητής προφανώς δεν μπορεί να δώσει στον Μπαλοτέλι και στον Μεξές να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να τραμπουκίζουν διαιτητές και αντιπάλους και η ομάδα γίνεται ακόμα πιο αδύναμη σε σημαντικά κομμάτια της χρονιάς.

Δεν είναι μόνο ότι η Μίλαν μένει ξανά χωρίς Scudetto χωρίς να μπορεί καν να το διεκδικήσει αλλά εμφανίζονται πράγματα που φανερώνουν ότι βρίσκεται στον δρόμο για να πέσει επίπεδο. Αυτό το απ-έδειξε ο ίδιος ο Γκαλιάνι με τις πρόσφατες δηλώσεις του. «Βρισκόμαστε ακόμα μέσα και στις τρεις διοργανώσεις, δεν είναι μόνο το πρωτάθλημα που βγάζει στην Ευρώπη». Αφού δηλαδή το Champions League δεν πρόκεται να κατακτηθεί, είπε ότι η 7 φορές κάτοχος θα «χτυπήσει» το Coppa Italia μήπως και παίξει Ευρώπη.

Η κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει σε όλα τα επίπεδα για την Μίλαν με το μοναδικό θετικό στην όλη κατάσταση είναι ότι υπάρχει κινητικότητα στα διοικητικά του κλαμπ. Οπως προκύπτει από τα ρεπορτάζ, υπάρχει μεγάλη διάθεση από την Μπάρμπαρα Μπερλουσκόνι να βγει η ίδια μπροστά και να τρέξει την ομάδα. Πρόκειται για θέση της κόρης του Σίλβιο να φέρει ξανά στο Μιλάνο τον θρύλο, Πάολο Μαλντίνι, για τον οποίο είναι γνωστό ότι δεν έχει καθόλου καλές σχέσεις με τον Γκαλιάνι.

Αυτό μεταφράστηκε αμέσως σε πιθανότητα αποχώρησης από τον Γκαλιάνι, με όλες τις μεγάλες εφημερίδες να κυκλοφορούν με αυτό το θέμα στο πρωτοσέλιδο και να αναφέρουν την πιθανότητα αποχώρησής του.

Οσον αφορά το ενδεχόμενο η Μίλαν να ακολουθήσει τον δρόμο της Ιντερ και να πωληθεί σε επενδυτές από το εξωτερικό ο αντιπρόεδρος των Ροσονέρι, που βρίσκεται δίπλα στον Καβαλιέρε για 40 χρόνια, ξεκαθάρισε ότι «αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα».

Το κλίμα αβεβαιότητας στην Μίλαν συνεχίζει να υπάρχει μετά τα όσα συμβαίνουν εντός-εκτός γηπέδου. Αν συνεχίσουν έτσι Μπερλουσκόνι, Γκαλιάνι, Αλέγκρι, η μοναδική βεβαιότητα είναι ότι θα οδηγήσουν αυτή την τεράστια ομάδα σε ακόμα πιο ταπεινωτικές στιγμές αφού αν συνεχίσει έτσι θα βρεθεί Νοέμβριο μήνα στη ζώνη του υποβιβασμού...

ΠΗΓΗ: GAZZETA.GR