Μετά από 32 χρόνια παρουσίας του στους αγωνιστικούς χώρους ο έμπειρος μεσοεπιθετικός πήρε την απόφαση να “κρεμάσει” τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στην ομάδα που ξεκίνησε να μαθαίνει τα μυστικά της μπάλας.

Οι τίτλοι τέλους έπεσαν στο εντός έδρας παιχνίδι της Ομόνοιας με τον Α.Ο. Φαραί, για την 30ή και τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α’ τοπικής. Μάλιστα ήταν ότι καλύτερο για τον Πάντο Τζανετάκο, αφού ήταν ιδανικό κλείσιμο στην καριέρα του, καθώς συνοδεύτηκε όχι μόνο από καλή εμφάνιση, αλλά και από τη επίτευξη δύο τερμάτων (η Ομόνοια επικράτησε 3-0), καθώς στο 23’ με προβολή και στο 36’ με κεφαλιά διαμόρφωσε το τελικό σκορ, ενώ νωρίτερα στο 21’ ο Γιώργος Μπάλλας είχε κάνει το 1-0. Στις αρχές του β’ ημιχρόνου και συγκεκριμένα στο 55’ ο έμπειρος συμπαίκτης του Νίκος Σπυρόπουλος τον αντικατέστησε μέσα σε χειροκροτήματα από συμπαίκτες και αντιπάλους, καθώς και την οικογένεια του, συγγενείς και φίλους.

Στη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας αγωνίστηκε στην Καλαμάτα, όταν συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Β’ εθνικής, όπου έχει καλές αναμνήσεις, ενώ έπαιξε στο Αιγάλεω, την ομάδα που δεν συμπαθούν ιδιαίτερα οι Καλαματιανοί φίλαθλοι, λόγω των όσων συνέβησαν το Μάρτιο του 1991, στο παιχνίδι με την Καλαμάτα. Στο Αιγάλεω κατάφερε να τον αγαπήσει ο κόσμος όχι μόνο για την αγωνιστική του παρουσία κατά την 7ετή παραμονή του εκεί, αλλά και γιατί δύο φορές μπήκε μπροστά ώστε να γλιτώσει την ομάδα από πιθανή διάλυση. Πανηγύρισε τίτλους στις ομάδες υποδομής της ομάδας, όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο, καθώς επίσης με Πάμισο και Βύζαντα Μεγάρων. Αναδείχθηκε 2ος σκόρερ στο πρωτάθλημα της Α’ τοπικής με τον Απόλλωνα Καλαμάτας. Εχει αγωνιστεί σε Αναγέννηση Παραλίας, Δόξα Καλαμάτας, Απόλλων Πεταλιδίου, Πάμισος, Απόλλων Καλαμάτας, Μεσσηνιακός, Καλαμάτα, Εθνικός Αστέρας, Ιωνικός, Βύζας Μεγάρων, 6 μήνες στο Χαραυγιακό και τελείωσε στην Ομόνοια, όπου αγωνίστηκε τα δύο τελευταία χρόνια.

Η ενασχόληση του με την Ομόνοια δεν σταματά από την στιγμή που “κρέμασε” τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Οπως και ο πατέρας του Θεόδωρος, θα συνεχίσει να βοηθάει την ομάδα εκτός διοίκησης, ενώ στις προθέσεις του είναι τα επόμενα χρόνια να ενεργοποιηθεί και διοικητικά.

Για την 32χρονη παρουσία του στα γήπεδα εντός και εκτός Μεσσηνίας, μας μίλησε σε συνάντηση που είχαμε μαζί του και δέχτηκε με χαρά να μας παραχωρήσει την παρακάτω συνέντευξη.

- Ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο στην Ομόνοια και σε αυτή την ομάδα αποφάσισες να ολοκληρώσεις την ποδοσφαιρική σου διαδρομή. Είχες προγραμματίσει να “κρεμάσεις” τα παπούτσια σου στην Ομόνοια ή ήταν κάτι που προέκυψε στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου που πέρασε;

“Ηθελα να τελειώσω το ποδόσφαιρο εκεί που το ξεκίνησα, ήταν μια απόφαση που πήρα γιατί πάντα το έλεγα, πως όταν θα έρθει η στιγμή να σταματήσω, αυτό να το κάνω στην ομάδα που ξεκίνησα. Αρχισα να παίζω μπάλα στην Ομόνοια και εκεί αποφάσισα πως θέλω να κλείσω την καριέρα μου, να τελειώσω δηλαδή από εκεί που ξεκίνησα”.

- Με το τέλος της φετινής ποδοσφαιρικής περιόδου, έχεις ήδη αρχίσει να δουλεύεις για την ομάδα, από άλλο πόστο. Σκέφτεσαι κάποια στιγμής να ασχοληθείς ενεργά με τα διοικητικά; Ποιος είναι ο στόχος σου;

“Ηδη είμαι ενεργό μέλος της Ομόνοιας. Η Ομόνοια δεν είναι απλώς μια ποδοσφαιρική ομάδα στην οποία αγωνίστηκα. Είναι κάτι παραπάνω από οικογένεια. Είναι η ομάδα που ίδρυσε μαζί με άλλους ο πατέρας μου και έχει πολλά ενεργά μέλη της οικογένειας μου. Επαιξαν μπάλα σε αυτή την ομάδα πολλοί συγγενείς και φίλοι και από τότε υπήρξε ένα δέσιμο. Πλέον το θεωρώ ως υποχρέωση μου να βοηθήσω την ομάδα και από άλλο πόστο ώστε να υπάρχει και να προσφέρει πράγματα στη νεολαία της Καλαμάτας και τον αθλητισμό γενικότερα”.

- Ο πατέρας σου Θεόδωρος Τζανετάκος είναι εκ των ιδρυτών της Ομόνοιας και παράλληλα ασχολήθηκε και συνεχίζει να είναι μέλος των διοικήσεων της ομάδας. Επαιξε ρόλο ώστε να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;

“Σίγουρα έπαιξε ρόλο και ο πατέρας μου ώστε να μπω στο χώρο του ποδοσφαίρου και στην οικογένεια της Ομόνοιας. Δεν ήταν μόνο ότι ήταν παράγοντας της ομάδας. Ασχολιόταν πάρα πολύ με την ομάδα και με τον τρόπο του με τράβηξε στο γήπεδο. Το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός την περίοδο που ξεκίνησα να παίζω ήταν από τα λίγα πράγματα που υπήρχαν εκείνη την εποχή για ασχολούμαστε τα νεαρά παιδιά. Δεν υπήρχαν πολλά παιχνίδια, όπως έχουν τα παιδιά τη σημερινή εποχή. Ηταν και ένας τρόπος διασκέδασης, αλλά και να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα του σχολείου. Μάλιστα εκείνη την εποχή ήταν και μόδα η Ομόνοια στη περιοχή των Καλυβίων και του Πέταλου”.

- Ενας από τους ποδοσφαιρικούς σου σταθμούς ήταν και το Αιγάλεω. Μια ομάδα με την οποία έχει δημιουργηθεί μια “έχθρα” με τη Καλαμάτα, από μεταξύ τους παιχνίδι το 1991. Αυτό το αρνητικό κλίμα το βίωσες στη διάρκεια της παραμονής σου εκεί; Ποια ήταν η αντιμετώπιση που είχες;

“Βασικά πήγα στο Αιγάλεω χωρίς να το θέλω. Είχα πάει στο Βύζαντα Μεγάρων, αλλά δεν είχα μεγάλη συμμετοχή, ήμουν σχεδόν 6 μήνες παραγκωνισμένος και ήθελα να φύγω. Ομως από την ομάδα με ενημέρωσαν ότι θα φύγω από το Βύζαντα Μεγάρων, αλλά μόνο για να πάω στο Αιγάλεω και πουθενά αλλού. Το αποδέχτηκα και έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια Αιγάλεω. Στην αρχή δεν είχα κακή αντιμετώπιση γιατί πραγματοποιούσα καλές εμφανίσεις, αλλά επειδή κάποια στιγμή ο κάθε ποδοσφαιριστής έχει και τα κάτω του, κάτι που συνέβη και με εμένα, δεν άρχισε να βγει προς τα έξω η κόντρα που υπήρχε με την Καλαμάτα. Αρχισα να ακούω διάφορα για την καταγωγή μου, που διήρκησε για κάποιους αγώνες. Σιγά – σιγά το κλίμα προς το άτομο μου άλλαξε κυρίως από την αγωνιστική μου παρουσία στα παιχνίδια, αλλά και τη συμπεριφορά μου. Εκεί έκανα φιλίες με τους υπόλοιπους παίκτες, αλλά και με αρκετό κόσμο της περιοχής του Αιγάλεω, που παρεμπιπτόντως έχεις πάρα πολλούς καλαματιανούς ή ανθρώπους που έχουν κάποια επαφή με την Καλαμάτα. Χρόνο με το χρόνο έγινα αγαπητός και έφτασα δύο φορές να αναλάβω τις τύχες της ομάδας ως παράγοντας και παράλληλα ήμουν και παίκτης της. Αυτό συνέβη γιατί είχαμε αποχωρήσεις προέδρων και για να μην διαλυθεί η ομάδα ο μόνος δρόμος ήταν κάποιος να μπει μπροστά και να την καθοδηγήσει. Ετσι βλέποντας να μην υπάρχει κάποιος ενδιαφερόμενος μπήκε εγώ μπροστά και όπως αποδείχτηκε το ήθελε και ο κόσμος, γιατί μου έδωσαν την απόλυτη στήριξη τους”.

- Πιστεύεις πως αυτή η “κόντρα” που υπάρχει πρέπει να σταματήσει;

“Η κόντρα ανάμεσα σε Αιγάλεω και Καλαμάτα ξεκίνησε από το μεταξύ τους παιχνίδι το 1991. Τότε ήταν άλλες εποχές, άλλοι άνθρωποι. Πλέον έχουν αλλάξει πολλά στο ποδόσφαιρο και όπως είπα παραπάνω, στο Αιγάλεω ζουν και δραστηριοποιούνται αρκετοί Καλαματιανοί, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα. Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και η “κόντρα” αυτή όσο περνούν τα χρόνια έχει αρχίσει να εξαλείφεται”.

- Είσαι πολλά χρόνια στο χώρο του ποδοσφαίρου με συμμετοχές σε ερασιτεχνικό και επαγγελματικό επίπεδο. Βλέπεις διαφορές στο ποδόσφαιρο από την εποχή που ξεκίνησες, με τη σημερινή;

“Σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αλλάξει άρδην το άθλημα. Στη χώρα μας νομίζω ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα. Παραμένει η ίδια νοοτροπία και μπορώ να πω ότι το ποδόσφαιρο είναι πολύ πίσω σε σχέση με τότε που ξεκίνησα. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει και το ανάλογο ενδιαφέρον που υπήρχε εκείνη την εποχή. Οχι μόνο ο τρόπος που οι άνθρωποι διαχειρίζονται το ποδόσφαιρο αλλά και η αγάπη των μικρών παιδιών δεν είναι η ίδια με εκείνης της εποχής. Με λίγα λόγια το ποδόσφαιρο έχει χάσει την αίγλη του, δεν βλέπεις την ίδια δίψα των ανθρώπων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, αλλά και τους φιλάθλους να “καίγονται” να παρακολουθήσουν αγώνες. Σίγουρα είναι γενικότερο το πρόβλημα, όπως είπα το ποδόσφαιρο στο εξωτερικό αλλάζει και έχει κάνει άλματα προόδου, ενώ στην Ελλάδα έχει κάνει βήματα πίσω και μαζί με αυτά που προανέφερα ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό. Κοιτάζουν μόνο το κέρδος, πως θα βγάλουν εύκολα χρήματα, αντί να κάνουν επενδύσεις, να προσελκύουν χορηγούς και να δίνουν βάση στο άθλημα και πως θα κάνουν ιδανικές τις συνθήκες για τα νέα παιδιά και όχι μόνο ώστε να θέλουν να μπουν στο γήπεδο και να δείξουν το ταλέντο τους”.

- Στη Μεσσηνία πως τα βλέπεις τα πράγματα και γενικά το επίπεδο του ποδοσφαίρου;

“Το επίπεδο στη Μεσσηνία δεν είναι καλό, είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τότε που έφυγα. Συνάντησα την ίδια νοοτροπία, αλλά όχι χειρότερη, ενώ θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Αγωνιστικοί χώροι μέτριοι, ταλέντα καθόλου, ενώ τότε υπήρχαν αρκετά ταλαντούχα παιδιά. Σε αυτό έχει παίξει ρόλο, αυτό που προανέφερα, ότι το ποδόσφαιρο έχει χάσει την αίγλη του και γενικότερα το ενδιαφέρον. Επίσης τα τελευταία χρόνια, τα παιδιά ασχολούνται με το ίντερνετ, τα βίντεο παιχνίδια, τα κινητά και δεν ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό”.

- Για την Καλαμάτα, όπου έχεις αγωνιστεί στο παρελθόν, φέτος έχει ξεκινήσει με νέα πρόσωπα, να κάνει μια καινούργια αρχή με στόχο να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια. Πως τα βλέπεις τα πράγματα;

“Ακόμη δεν έχουμε εικόνα για το τι επικρατεί στην ομάδα. Ούτε διοικητικά, ούτε αγωνιστικά. Απ’ ότι φαίνεται οι άνθρωποι της προσπαθούν να κτίσουν μια νέα ομάδα ώστε να κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα. Νομίζω ότι δεν μπορούν να κριθούν ακόμα, γιατί διοικητικά από τη στιγμή που ανέλαβαν την ομάδα είχαν λίγο χρόνο μπροστά τους για να δείξουν πράγματα. Ουσιαστικά πρόλαβαν να βοηθήσουν ώστε η ομάδα να κλείσει ομαλά τη σεζόν. Εννοείται ότι έχουν το δικαίωμα να κάνουν την προσπάθεια τους όποια και αν είναι αυτή και εγώ, όπως και όλοι πρέπει να έχουμε υπομονή και να στηρίξουμε την προσπάθεια τους”.

- Τι σου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη, θετικό ή αρνητικό, από την παρουσία σου όλα αυτά τα χρόνια στο ποδόσφαιρο;

“Σίγουρα το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικότερα μου έχουν αφήσει αρκετά θετικά πράγματα. Είναι ένας χώρος που διαμορφώνει χαρακτήρες και πιστεύω ότι και εγώ έχω πάρει πάρα πολλά πράγματα από αυτό. Γνωριμίες, φίλιες, που παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή. Ηταν και ένα κίνητρο για να προχωρήσω στη ζωή μου. Ενα από αυτά που μου έχει αφήσει είναι ότι με έκανε να λειτουργώ με βάση την οικογένεια”.

- Με την πάσα που μου δίνεις, πόσο έχει παίξει ρόλο στις αποφάσεις σου, η οικογένεια;

“Εχει παίξει μεγάλο ρόλο. Από τη στιγμή που συνδέεσαι με μια κοπέλα και αποφασίζεις να πορευθείς μαζί της τότε όλα γίνονται διαφορετικά. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν στη συνέχεια έρχονται στη ζωή σου τα παιδιά. Ετσι την κάθε απόφαση την έπαιρνα επηρεασμένος από τον παράγοντα οικογένεια. Αυτό στην ποδοσφαιρική μου καριέρα με έχει επηρεάσει θετικά”.

Βιογραφικό

Ο Πάντος Τζανετάκος ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην Ομόνοια σε ηλικία 5 ετών, ένα μήνα μετά το σεισμό το 1986. Στην Ομόνοια αγωνίστηκε μέχρι τα 14 και όλα τα χρόνια της παρουσίας του εκεί αναδείχθηκε πρωταθλητής σε όλα τα πρωταθλήματα υποδομής που διοργάνωνε η ΕΠΣΜ. Ακολούθησε η Αναγέννηση Παραλίας όπου έπαιξε 3 χρόνια και μετά πήγε στη Δόξα Καλαμάτας για έναν χρόνο και στη συνέχεια στον Απόλλων Πεταλιδίου επίσης για έναν χρόνο. Επόμενη ομάδα ήταν ο Πάμισος, όπου αγωνίστηκε για μία σεζόν. Με την ομάδα της Μεσσήνης αναδείχθηκε πρωταθλητής στην Α’ τοπική. Την επόμενη χρονιά πήγε στον Απόλλων Καλαμάτας, όπου έμεινε έναν χρόνο και κατόρθωσε εκείνη την περίοδο να αναδειχθεί 2ος σκόρερ στο πρωτάθλημα της Α’ τοπικής. Επόμενος σταθμός ο Μεσσηνιακός στη Δ’ εθνική, όπου η ομάδα κατάφερε να πλασαριστεί στην 3η θέση σε ένα δύσκολο πρωτάθλημα. Την επόμενη χρονιά για ένα εξάμηνο έπαιξε στον Πάμισο με αρκετά καλή παρουσία και στη συνέχεια τον πήρε η Καλαμάτα με εισήγηση του προπονητή της, τότε Σάκη Τσιώλη, όπου έπαιξε αμέσως στη “Μαύρη Θύελλα”, η οποία διεκδικούσε την άνοδο στην Α’ εθνική. Εμεινε ακόμη τρία χρόνια στην Καλαμάτα με την τελευταία σεζόν να είναι η καλύτερη στην καριέρα του. Ακολούθησε ο Εθνικός Αστέρας που συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Β’ εθνικής, όπου αγωνίστηκε για ενάμιση χρόνο. Ακολούθησε και πάλι η Καλαμάτα για ένα εξάμηνο. Μετά έπαιξε για έναν χρόνο στον Ιωνικό στη Β’ εθνική και ενάμιση χρόνο στο Βύζαντα Μεγάρων στη Γ’ εθνική. Με την ομάδα των Μεγάρων πήρε πρωτάθλημα και πανηγύρισε την άνοδο της στη Β’ εθνική. Μετά ακολούθησε το Αιγάλεω, όπου αγωνίστηκε για 7 σερί περιόδους. Στη συνέχεια είχε ένα μικρό πέρασμα για 6 μήνες στο Χαραυγιακό και επιστροφή το επόμενο εξάμηνο στο Αιγάλεω. Εκεί σταμάτησε την μπάλα για δύο χρόνια και ξανάρχισε να παίζει πέρσι με την Ομόνοια στην οποία φέτος ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα.

Να σημειωθεί ότι από το 2011 είναι παντρεμένος με τη Νίκη Λάζαρη με την οποία έχουν αποκτήσει μία κόρη, τη Σοφία και σε λίγους μήνες περιμένουν τη γέννηση του δεύτερου παιδιού τους που είναι αγόρι.