Η εντελώς διαφορετική για τις συνήθειες της πόλης βορειοελλαδίτικη κουλτούρα του, αλλά και ο... έξω καρδιά χαρακτήρας του τον καθιστούν πραγματικά ξεχωριστό τόσο μέσα όσο και έξω από το γήπεδο.
Εχοντας παίξει σε ιστορικούς συλλόγους της Μακεδονίας όπως ο Ηρακλής, ο Αγροτικός Αστέρας, οι Λύκοι, ο Μακεδονικός και ο Πυρσός Γρεβενών, στην Κύπρο αλλά και στον Αγιο Νικόλαο της Κρήτης, το περασμένο καλοκαίρι στα 35 του αναζητούσε μία νέα πρόκληση στην καριέρα του και τη βρήκε στη Μεσσήνη, παρ’ ότι όπως αποκαλύπτει στη Μεσσηνία κατηφόρισε για λογαριασμό της «Μαύρης Θύελλας»!
«Με το Νίκο Κακαλέτρη που ήταν τότε προπονητής στην Καλαμάτα είχα μιλήσει το καλοκαίρι αλλά η κουβέντα που κάναμε από κοντά δεν οδήγησε σε συμφωνία. Τότε επενέβη ο Γιώργος Πετρουλάκης με μία αρκετά καλή πρόταση κι εκείνο που πραγματικά με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή είναι οι εγκαταστάσεις του συλλόγου, που σπάνια συναντά κανείς σε ανάλογο επίπεδο στη Μακεδονία» αναφέρει ο έμπειρος επιθετικός που μετά από λίγες ημέρες δέχθηκε μία δελεαστική πρόταση και από τη Σπάρτη του Γιαννακόπουλου αλλά τήρησε την υπόσχεση που είχε δώσει στη διοίκηση του Παμίσου: «Δεν θα ήταν έντιμο να τους γελάσω. Οταν εγώ δώσω το χέρι μου και συμφωνήσω με κάποιον δεν κάνω πίσω».
Μέσα στο γήπεδο φρόντισε από πολύ νωρίς να δώσει το στίγμα του οδηγώντας επιθετικά τους τριφυλοφόρους της Μεσσήνης κι αυτή τη στιγμή δεν απέχει πολύ από τον αριθμό των γκολ που από την αρχή είχε υποσχεθεί ότι θα πετύχει μέσα στη φετινή σεζόν. «Θα μπορούσα να έχω φτάσει ακόμα και τα 18 από τώρα, αν μετρούσαν τουλάχιστον πέντε που κατά τη γνώμη μου ήταν πεντακάθαρα αλλά ακυρώθηκαν. Ειδικά στον αγώνα με τη Μεθώνη μου είχαν γυρίσει την μπάλα από τη γραμμή του άουτ και ο βοηθός σήκωσε τη σημαία για οφσάιντ! Δεν πειράζει, όμως, υπάρχουν ακόμα αρκετά παιχνίδια μπροστά και είμαι το ίδιο σίγουρος όπως και το καλοκαίρι ότι θα φτάσω τα 25 γκολ» υποστηρίζει ο Στέλιος Ζάρκος.
Σήμερα στα 36 του μπορεί να μη διαθέτει την ταχύτητα που τον έκανε να ξεχωρίζει τη δεκαετία του ’90 αναγκάζοντας το Γιώργο Φοιρό και το Νίκο Αλέφαντο να τον χρησιμοποιούν σε ρόλο εξτρέμ στα άκρα της επίθεσης, ωστόσο εκείνο που παραμένει αναλλοίωτο είναι η εκπληκτική αίσθηση της αντίπαλης εστίας αλλά και το εξαιρετικό τελείωμα των φάσεων που διαθέτει. Οπως, μάλιστα, αναφέρει ακόμα δεν έχει περάσει από το μυαλό του η σκέψη της αποχώρησης: «Οσο βλέπω ότι με βοηθά το σώμα μου θα συνεχίζω. Αλλωστε, αν εξαιρέσει κανείς το περσινό τελευταίο εξάμηνο, σε όλη μου την καριέρα έπαιζα επαγγελματικά ποδόσφαιρο και φροντίζω όσο είναι δυνατό να παραμένω επαγγελματίας, άσχετα αν αγωνίζομαι σε ερασιτεχνικό σύλλογο. Για την ώρα δεν κάνω πλάνα για το μέλλον».  
Ενας ακόμα λόγος που τον κάνει να ξεχωρίζει μέσα στο γήπεδο είναι ο τρόπος που πανηγυρίζει όταν σκοράρει, σχηματίζοντας με τα δύο του χέρια το σχήμα της καρδιάς, ένας πανηγυρισμός που ξεκίνησε σαν μόδα από τα γήπεδα της Βραζιλίας πριν από μερικά χρόνια και μεταφέρθηκε στην Ευρώπη. «Οι καρδούλες προς τον κόσμο είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να στείλω. Περνάω πάρα πολύ όμορφα εδώ στη Μεσσήνη, ο κόσμος μου συμπεριφέρεται σαν να είμαι χρόνια εδώ κι αυτός είναι ο λόγος που θέλω να μοιράζομαι μαζί με τους φιλάθλους τη χαρά που νιώθω κάθε φορά που πετυχαίνω γκολ. Αυτός ο πανηγυρισμός εξωτερικεύει το συναίσθημα που αισθάνομαι εκείνη τη στιγμή και είναι για μένα το μεγαλείο του ποδοσφαίρου» συμπληρώνει.
Μετά από 17 αγωνιστικές ο Πάμισος ισοβαθμεί στην κορυφή της βαθμολογίας με την Κυπαρισσία και η μάχη για τον τίτλο αναμένεται σκληρή ως το τέλος με το... κανόνι των «πράσινων» να συμφωνεί: «Δεν αποκλείεται να κριθούν τα πάντα την τελευταία αγωνιστική, καθώς ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος και το επίπεδο τόσο υψηλό που σίγουρα δεν περίμενα. Εμείς προσπαθούμε σε κάθε παιχνίδι για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και το τελευταίο διάστημα είμαστε πάρα πολύ καλά ψυχολογικά μετά την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία. Μακάρι να πάρουμε το πρωτάθλημα και να δώσουμε χαρά στον κόσμο της Μεσσήνης που είναι δίπλα μας σε κάθε παιχνίδι».