Η βία στα μεσσηνιακά γήπεδα δεν είναι τωρινό φαινόμενο, αλλά τελευταία το κακό παράγινε. Είναι ηλίου φαεινότερο πως τα συνεχή έκτροπα στα ερασιτεχνικά γήπεδα δεν αποτελούν σύμπτωση και πρέπει η διοργανώτρια αρχή, η Ενωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μεσσηνίας να παρέμβει και να πράξει τα δέοντα. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω να εξοντώσει το Ασπρόχωμα και τον Αστέρα Αρφαρών, διότι δεν είναι οι πρώτες, ούτε οι τελευταίες ομάδες που κάνουν επεισόδια. Το πρόβλημα είναι γενικότερο και φθάσαμε σ' αυτό το σημείο επειδή τόσα χρόνια υπήρχε ατιμωρησία ή αν θέλετε ποινές - "χάδι" σε ανάλογες περιπτώσεις. Οι ιθύνοντες σκέπτονταν περισσότερο στο να μην δυσαρεστήσουν τα σωματεία, παρά να αποδώσουν ευθύνες στους πραγματικούς υπεύθυνους. Ακόμα απροστάτευτοι έμειναν σε πολλές περιπτώσεις και οι διαιτητές. Διότι πώς γίνεται να ξεκινά παιχνίδι, όταν έχει χτυπηθεί πριν την έναρξη ο βοηθός; Πώς γίνεται να τρώνε ξύλο οι ρέφερι και μετά να συνεχίζουν το παιχνίδι; Προφανώς επειδή λειτουργούν υπό την πίεση παραγόντων. Από την άλλη ευθύνονται και οι ίδιοι διότι ανέχονται αυτή την κατάσταση και δεν αναφέρουν τα πραγματικά γεγονότα στο φύλλο αγώνα που αποτελεί και το σοβαρότερο αποδεικτικό στοιχείο. Ακόμα φέτος που υπάρχει έλλειψη διαιτητών, τα λάθη των ρέφερι περνούν στο "ντούκου", μιας και αν τιμωρηθούν, δεν θα υπάρχουν διαιτητές να σφυρίξουν στους αγώνες των τοπικών πρωταθλημάτων.
Ολα τα παραπάνω μαζί με την αρρωστημένη νοοτροπία ορισμένων φιλάθλων που βλέπουν το γήπεδο ως ευκαιρία για εκτόνωση, έχουν ως συνέπεια τα αλλεπάλληλα κρούσματα βίας. Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αποτελεί διέξοδο από τη σημερινή δύσκολη καθημερινότητα, αλλά δυστυχώς δεν το αντιλαμβάνονται όλοι έτσι.