Είναι δυνατόν να κουβεντιάζουμε λίγες μέρες πριν την ολοκλήρωση των πρωταθλημάτων αν πρέπει να περάσει η αναδιάρθρωση που είχε προαναγγελθεί το περασμένο καλοκαίρι, με βάση την οποία σχεδιάστηκαν, έθεσαν στόχους και πορεύθηκαν οι ομάδες όλη τη χρονιά;

Είναι μια κατάσταση που φανερώνει τον τρόπο λειτουργίας του ελληνικού ποδοσφαίρου και το χειρότερο είναι ότι πλέον όλοι φαίνεται να έχουν αποδεχθεί αυτή την νοοτροπία. Οσοι δηλαδή είχαν αντιρρήσεις με όσα προβλέπει η αναδιάρθρωση θα έπρεπε να τις εκφράσουν όσο δυνατά ήθελαν το περασμένο καλοκαίρι και όχι τώρα. Βλέποντας τι γίνεται όμως όλα αυτά τα χρόνια, όλοι κατά βάθος γνωρίζουν και έχουν αποδεχθεί ότι τελικά οι οριστικές αποφάσεις θα παρθούν την τελευταία στιγμή, άρα τότε πρέπει και να φωνάξουν, μήπως και τελικά περάσει το δικό τους.

Οσον αφορά την ουσία της αναδιάρθρωσης, άποψη μου είναι εξ αρχής ότι δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Και στις μεγάλες κατηγορίες και στις πιο μικρές. Κατ’ αρχήν, όλοι μιλάμε για ένα προβληματικό ποδόσφαιρο με τις περισσότερες ΠΑΕ να μην τα βγάζουν πέρα οικονομικά, άλλες να διαλύονται και άλλες να ψάχνουν... πλάγιους τρόπους να αντεπεξέλθουν. Η αναδιάρθρωση λοιπόν αντί να μειώνει τις ΠΑΕ, κάνει από δύο, τρεις τις επαγγελματικές κατηγορίες και παράλληλα αυξάνει τον αριθμό των ΠΑΕ. Για Football League και Γ’ εθνική και μόνο ότι θα υπάρξουν ομάδες που θα υποβιβαστούν με μιας δύο κατηγορίες ή ομάδες που θα ανέβουν αλλά και πάλι θα παίζουν στην ίδια κατηγορία, τα λέει όλα.

Η Καλαμάτα για παράδειγμα, αν τα καταφέρει στα μπαράζ και ανέβει, τη νέα χρονιά θα παίζει στην τρίτη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως και φέτος! Αν δεν τα καταφέρει στα μπαράζ, τότε θα είναι σαν να έχει υποβιβαστεί μιας και του χρόνου θα παίξει στην τέταρτη κατηγορία του ποδοσφαίρου μας! Θα έχει έρθει δεύτερη στο πρωτάθλημα της αλλά θα... υποβιβαστεί! Απίστευτο και όμως ελληνικό!