Αυτό ανέφερε μεταξύ άλλων στη συνέντευξη που παραχώρησε στην “Ε” ο Σταύρος Λάμιας μη εν ενεργεία διαιτητής και πλέον παρατηρητής και εκπαιδευτής Β’ εθνικής κατηγορίας.
Ανάμεσα σε άλλα μας μίλησε για τον πως βιώνει την περίοδο αυτή της πανδημίας λόγω κορωνοϊού, ότι η υπάρχουσα κατάσταση θα επηρεάσει και τη διαιτησία. Σημείωσε ότι από τότε που έπαιζε διαιτητής έως σήμερα που βρίσκεται στη θέση του παρατηρητή-εκπαιδευτή έχουν αλλάξει πολλά στη διαιτησία, όπου χρειάζεται συνεχής εκπαίδευση και οι υπεύθυνοι θα πρέπει να λειτουργούν προς όφελος των διαιτητών. Είπε ακόμη ότι υπάρχουν ταλαντούχοι διαιτητές στη Μεσσηνία που μπορούν να προχωρήσουν και να φτάσουν στις μεγάλες εθνικές κατηγορίες, όμως χάνονται λόγω αδράνειας, ελλιπής εκπαίδευσης και της μη λειτουργίας σχολών. Οσον αφορά το ότι οι σύνδεσμοι έχουν ενσωματωθεί στις Ενώσεις ανέφερε ότι θα μπορούσαν να έχουν περισσότερες αρμοδιότητες όπως είναι η εκπαίδευση και η αξιολόγηση των διαιτητών και πρόσθεσε ότι οι υπεύθυνοι της διαιτησίας θα πρέπει να κάνουν θυσίες και να υπηρετούν τον αθλητισμό και όχι ο αθλητισμός να τους υπηρετεί ή εξυπηρετεί.

Πως βιώνετε την κατάσταση με τον κορονοϊο; Σας έχουν λείψει η ενασχόληση με τη διαιτησία και τα καθήκοντα σας ως παρατηρητή;

“Αποπροσανατολισμένος με αγωνία και συναίσθημα θυμού αλλά ταυτισμένος με τις υποχρεωτικές προσταγές που αφορούν την τήρηση των απαιτούμενων μέτρων προστασίας προσπαθώ να εξοικειωθώ με τα καινούργια δεδομένα διαβίωσης όπως τον περιορισμό πράγματα που πριν λίγο καιρό κανείς δεν φανταζόταν πως θα γινόταν μέρος της καθημερινότητας. Πλέον όλοι πρέπει να κάνουμε αναπροσαρμογή των στόχων, να μείνουμε ενωμένοι στον αγώνα κατά της πανδημίας, να δουλέψουμε με σεβασμό και συνέπεια για να κερδίσουμε την υγεία μας και την ελευθερία”.

Πιστεύετε πως πρέπει να επαναρχίσουν τα τοπικά πρωταθλήματα, αλλά και αυτό της Γ’ εθνικής;

“Το πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει παίρνοντας φυσικά τα απαραίτητα μέτρα όπως και στις ανώτερες κατηγορίες, έτσι πιλοτικά θα βλέπαμε πώς μπορούμε να διαχειριστούμε την κατάσταση και να επαναρχίσουμε τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Με αυτά τα δεδομένα που έχουμε όμως τώρα πιστεύω ότι έχει χαθεί ήδη η χρονιά και δεν πρέπει να ρισκάρουμε διότι εκτός της πανδημίας θα έρθουν και άλλα προβλήματα λόγω της αδράνειας, όπως τραυματισμοί ποδοσφαιριστών και οικονομικά προβλήματα. Πρέπει να περιμένουμε την νέα ποδοσφαιρική σεζόν ευελπιστώντας ότι θα μπορούμε να εμβολιαστούμε και να μπούμε σε τροχιά κανονικότητας”.

Η αναστολή των τοπικών πρωταθλημάτων θα επηρεάσει τους διαιτητές που δεν έχουν παιχνίδια στα πόδια τους, όταν θα αποφασιστεί η επανέναρξη της αθλητικής δραστηριότητας;

“Η αδράνεια που υπάρχει αυτή τη στιγμή στους αθλητές φυσικά και θα επηρεάσει αρνητικά. Ολοι οι αθλητές διαιτητές έχουν πάθει ένα ισχυρό σοκ λόγω της πανδημίας που θα μπορούσε όμως να μετριαστεί. Οι υπεύθυνοι σε κάθε αθλητικό τομέα πρέπει να προσπαθήσουν να έχουν θετική συμπεριφορά, να κάνουν έναν προγραμματισμό με τα νέα δεδομένα και να ακολουθείται ένα πρόγραμμα προπόνησης και εκπαίδευσης με γνώμονα την διαφύλαξη της υγείας και τον περιορισμό των αρνητικών συνεπειών”.

Κατά τη γνώμη σας έχει αλλάξει η διαιτησία από την εποχή που μπήκατε στο χώρο μέχρι σήμερα, που την υπηρετείτε ως παρατηρητής;

“Η διαιτησία αλλάζει με ρυθμούς που αν δεν τους ακολουθήσεις μένεις πίσω. Οι υποχρεώσεις είναι περισσότερες ακόμη και για ένα νέο διαιτητή της σχολής. Οταν έγινα αρχιδιαιτητής και παρατηρητής-εκπαιδευτής πρότεινα να γίνεται ενιαία εκπαίδευση για όλους τους διαιτητές της χώρας ακόμη και από το σπίτι τους φυσικά με τηλεκπαίδευση. Την επόμενη σεζόν η ΕΠΟ εκτός από τα σεμινάρια που έκανε 1-2 φορές το χρόνο αποφάσισε να στέλνει εκπαιδευτικό υλικό σε όλες τις Ενώσεις ώστε να γίνεται ταυτόχρονα ενιαία εκπαίδευση σε όλους τους νομούς. Τώρα λόγω της πανδημίας γίνονται μαθήματα με τηλεκπαίδευση σε όλους τους νομούς και δημιουργούνται σχολές διαιτησίας (εκτός τον δικό μας νομό). Χρειάζεται αναπροσαρμογή των στόχων από τους υπεύθυνους της διαιτησίας έτσι ώστε να λειτουργούν προς όφελος των διαιτητών για να μην φύγουν περισσότεροι διαιτητές και να ενταχθούν νέοι διαιτητές”.

Υπάρχουν διαιτητές στο νομό που να έχουν τα προσόντα να ανέλθουν στην πορεία των χρόνων στις μεγάλες εθνικές κατηγορίες του ποδοσφαίρου;

“Πάντα υπάρχουν διαιτητές που μπορούν να εξελιχθούν και να συμμετέχουν στις μεγάλες εθνικές κατηγορίες ανάλογα τη διαχείριση της κατάστασης. Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια δεν γίνεται ανάδειξη ταλέντων πλην ελάχιστων εξαιρέσεων αλλά χάνονται και αυτά που υπάρχουν λόγω αδράνειας, ελλιπής εκπαίδευσης, την μη δημιουργία σχολών και το άσχημο κλίμα που επικρατεί εξαιτίας διάφορων προσωπικών λανθασμένων αντιλήψεων και επιλογών”.

Συμφωνείτε οι σύνδεσμοι διαιτητών να βρίσκονται κάτω από την σκέπη των ΕΠΣ ή να είναι αυτόνομοι όπως συνέβαινε αρκετά χρόνια πριν;

“Οι σύνδεσμοι διαιτητών θα μπορούσαν να έχουν περισσότερες αρμοδιότητες όπως την εκπαίδευση και την αξιολόγηση των διαιτητών σε κάθε περίπτωση. Oμως το πιο σημαντικό είναι ο οποιοσδήποτε έχει αρμοδιότητες στον αθλητισμό και ιδιαίτερα είναι σε διοικητικές θέσεις που αφορούν την διαιτησία και γενικά τον αθλητισμό πρέπει να κάνει θυσίες και να υπηρετεί τον αθλητισμό όχι ο αθλητισμός να τους υπηρετεί ή εξυπηρετεί”.

Ο 42χρονος παρατηρητής ως επίλογο, μας είπε: “Τη χρονιά που σταμάτησα τη διαιτησία, ο τότε πρόεδρος της ΕΠΣ Μεσσηνίας Λεωνίδας Οικονομίδης με όρισε μέλος της Επιτροπής Διαιτησίας και μετά από λίγους μήνες ο σημερινός πρόεδρος Βασίλης Σπηλιώτης με έχρισε αρχιδιαιτητή και έγινα παρατηρητής-εκπαιδευτής διαιτησίας. Αφού ευχαρίστησα τους προέδρους με τις διοικήσεις της ΕΠΣΜ νιώθοντας το βάρος και την ευθύνη για την τιμητική θέση ξεκίνησα αμέσως δουλειά μαζί με τους συνεργάτες μου Ανδρέα Μιχαλακέα και Γιώργο Γεωργιόπουλο αλλά και τη στήριξη του συνδέσμου. Δημιουργήσαμε τρεις σχολές διαιτησίας αυξάνοντας τον αριθμό των διαιτητών 50% με νέους διαιτητές προωθήσαμε για πρώτη φορά τον μεγαλύτερο αριθμό διαιτητών σε εθνικές κατηγορίες χωρίς ανταλλάγματα και υποχρεώσεις αυτών πέραν των φυσιολογικών. Παράλληλα ανοίξαμε και τον δρόμο για γυναίκες διαιτητές βάζοντας γυναίκα διαιτητή στην ανώτερη κατηγορία του γυναικείου πρωταθλήματος. Δώσαμε ευκαιρίες σε νέους αλλά και σε παλιούς διαιτητές να παίζουν στις μεγαλύτερες κατηγορίες τοπικού πρωταθλήματος και με τη στήριξή μας ανταποκρίθηκαν με μεγάλη επιτυχία αφού υπήρχε και η ενθάρρυνση και από τα σωματεία τα οποία δεν έβγαλαν καμία ανακοίνωση κατά της διαιτησίας. Το έργο μας δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί, κράτησε μόνο λίγους μήνες, αφού με τον καινούργιο αρχιδιαιτητή οι απόψεις μας ήταν εντελώς διαφορετικές και για λόγους που δεν μου επιτρέπει ο χαρακτήρας μου αποσύρθηκα με έμμεσο τρόπο από την Επιτροπή Διαιτησίας. Παραμένω ενεργός και παρακολουθώ όταν γίνονται αγώνες από ένα μέχρι τρία παιχνίδια το Σαββατοκύριακο δίνοντας συμβουλές στα νέα παιδιά εκτός από θέματα διαιτησίας ακόμη και για την προσωπική τους ζωή φυσικά χωρίς αμοιβή αφού δεν ορίζομαι από την επιτροπή και πληρώνοντας εισιτήριο στα σωματεία μας που έχουν ανάγκη τον υγιή αθλητισμό”.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Σταύρος Λάμιας παντρεμένος με την Ελένη Καυκά με την οποία έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, την Αθανασία και τον Περικλή.
Η ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο αρχικά και στη συνέχεια με τη διαιτησία άρχισε το 1994 όπου σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε να παίζει μπάλα στον Χανδριναϊκό. Εκεί έμεινε 4 χρόνια μέχρι και το 1998 και ακολούθησε το Βλαχόπουλο, όπου έπαιξε μέχρι το 2002, όταν και αποσύρθηκε και ακολούθησε το δρόμο της διαιτησίας. Διετέλεσε διαιτητής σε όλες τις εθνικές κατηγορίες από το 2002 έως το 2017.
Ξεκίνησε τη διαιτητική του πορεία από τις μικρές κατηγορίες της ΕΠΣΜ μέχρι και την Α’ τοπική. Σταδιακά προχώρησε και στις εθνικές κατηγορίες όπου από τη Δ’ εθνική έφτασε ως τη Β’ εθνική και τοποθετήθηκε στους πίνακες βοηθών διαιτητών της κατηγορίας, ενώ είχε οριστεί και σε κάποια παιχνίδια ομάδων Α’ εθνικής.
Το 2017 αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, έχοντας διατηρηθεί για 10 συνεχόμενες χρονιές στους πίνακες διαιτησίας της ΚΕΔ/ΕΠΟ ως βοηθός διαιτητής Β’ εθνικής (από τη σεζόν 2006-2007). Θέλησε έτσι να δώσει την ευκαιρία σε κάποιο νέο διαιτητή να μπει στην κατηγορία και να εξελιχθεί περισσότερο.