Η περίπτωσή του, μάλιστα, είναι ξεχωριστή για περισσότερους από έναν λόγους, καθώς τη μετέπειτα πορεία του στο χώρο της προπονητικής δεν έχει καταφέρει να ακολουθήσει κανείς από τους τότε συμπαίκτες του.
Ο 45χρονος τεχνικός είναι Σαλονικιός γέννημα – θρέμμα. Από τον Αστέρα Αμπελοκήπων βρέθηκε το 1992 δανεικός στη «Μαύρη Θύελλα», σε μία από τις πιο συγκλονιστικές σεζόν στην ιστορία της Καλαμάτας. Μαζί με τους έμπειρους ντόπιους και ορισμένους ακόμα πολύ αξιόλογους παίκτες από ολόκληρη την Ελλάδα πρωταγωνίστησε πριν από 21 χρόνια σε μία από τις πιο περιπετειώδεις ανόδους στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τότε, η ασπρόμαυρη ομάδα τερμάτισε δεύτερη σε... πενταπλή ισοβαθμία και προβιβάστηκε από τη Γ’ στη Β’ Εθνική κατηγορία, πραγματοποιώντας ονειρεμένη πορεία στο δεύτερο γύρο.
«Ηταν μία πραγματικά συγκλονιστική χρονιά, αυτό που ζήσαμε τότε μαζί με τους συμπαίκτες μου ήταν πραγματικά κάτι πολύ ασυνήθιστο. Στο τέλος του πρώτου γύρου ήμασταν πάνω από τη γραμμή του υποβιβασμού, αλλά στο δεύτερο μισό κάναμε 14 νίκες. Το μυστικό της επιτυχίας ήταν ότι καταλάβαμε όλοι στα μέσα της σεζόν πως με την έλευση του κυρίου Παπαδόπουλου η ομάδα μπήκε σε καθαρά επαγγελματικό καθεστώς. Είχε και πολλή ποιότητα εκείνη η ομάδα και δεν είναι τυχαίο ότι όλοι σχεδόν οι παίκτες που διέθετε έπαιξαν αργότερα στην Α’ Εθνική. Αξιζαν κι άλλοι να φτάσουν ψηλά όπως ο Πετρίχος, ο Κερανούδης, ο Σπάλλας και ο Μάλαμας» θυμάται ο Θοδωρής Ελευθεριάδης που το καλοκαίρι του 1993 βίωσε μία αρκετά μεγάλη απογοήτευση γιατί ο Αστέρας Αμπελοκήπων δεν του έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσει στη «Μαύρη Θύελλα»: «Ηθελα να μείνω, ο πρόεδρος μου είχε κάνει βελτιωμένη πρόταση για να παίξω την επόμενη χρονιά στη Β’ Εθνική, αλλά δυστυχώς ο Αστέρας που είχε τα δικαιώματά μου δεν μπήκε καν στη διαδικασία να το συζητήσει κι έτσι αναγκάστηκα να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη με... βαριά καρδιά».
Τελικά στη Μεσσηνία κατηφόρισε ξανά 6 μήνες αργότερα προκειμένου να παίξει (ξανά δανεικός) στην Εράνη Φιλιατρών, που μόλις είχε παραχωρήσει στην Καλαμάτα το Νίκο Λυμπερόπουλο. «Δεν καταφέραμε να μείνουμε στη Γ’ Εθνική εκείνη τη σεζόν, παρ’ ότι είχαμε καλή παρουσία» αναφέρει. Δύο χρόνια αργότερα σε ηλικία 25 ετών θα εγκαταλείψει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο κάνοντας... στροφή στην προπονητική. Αυτή τη στιγμή θεωρείται αυθεντία στο να δουλεύει με ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, καθώς έχει εργαστεί στα τμήματα υποδομής του Ηρακλή (2000 – 2005) και του ΠΑΟΚ (2007 – 2010), ενώ ενδιάμεσα (2005-2007) ήταν γυμναστής της ανδρικής ομάδας του Ηρακλή.
Ακολούθησε μία τριετία στις Εθνικές ομάδες Νέων και Ελπίδων δίπλα σε Γεωργιάδη και Τσάνα, πριν πει το «ναι» στις αρχές του μήνα στην πρόταση της ΠΑΕ Ολυμπιακός για να αναλάβει τεχνικός υπεύθυνος των ακαδημιών του ερυθρόλευκου συλλόγου. «Ο Ολυμπιακός είναι το πιο μεγάλο βήμα στην καριέρα μου σε συλλογικό επίπεδο, ένας πολύ μεγάλος σύλλογος, αλλά πάντα πιο πάνω μπαίνει για όλους νομίζω η Εθνική ομάδα. Είναι πολύ διαφορετικό να δουλεύεις για την πατρίδα» λέει ο Θοδωρής Ελευθεριάδης.
Στο μικρό διάστημα που έμεινε στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα το παρατσούκλι του ήταν... διανοούμενος, καθώς εκτός γηπέδου βρισκόταν μόνιμα με ένα βιβλίο στο χέρι, αφιερώνοντας αρκετές ώρες την ημέρα στο διάβασμα. «Το διάβασμα είναι μία από τις αγαπημένες μου συνήθειες, κάτι που ξεκίνησα να κάνω από πολύ μικρός και πήρα από την οικογένειά μου. Στην Καλαμάτα με πείραζαν αρκετά γι’ αυτό, μάλιστα κάποια στιγμή ο Νικήτας Παπανικολόπουλος που ήταν τότε γενικός αρχηγός είχε πει ότι ο μόνος άνθρωπος που θα συναντούσε σίγουρα στο θέατρο θα ήμουν εγώ» τονίζει ο 45χρονος κόουτς που είναι αναγκασμένος να μελετά και λόγω της δουλειάς του, μιας και είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής έχοντας αποφοιτήσει από τα ΤΕΦΑΑ.
Κατά το παρελθόν έχει ασχοληθεί και με το χώρο των εκδόσεων, καθώς ήταν υπεύθυνος ενός κόμικ ποδοσφαίρου και ενός βιβλίου με τίτλο «το ποδόσφαιρο στις μικρές ηλικίες». Ταυτόχρονα ανήκει στη λίστα των 200 περίπου Ελλήνων που κατέχουν αυτή τη στιγμή το δίπλωμα προπονητικής UEFA PRO.
Στη «Μαύρη Θύελλα» μπορεί να έπαιξε μόλις μία σεζόν, ωστόσο τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα την επισκέπτεται τακτικά και όπως παραδέχεται τη λατρεύει. «Η Καλαμάτα είναι η δεύτερη πατρίδα μου, μετά τη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα έχω ζήσει ελάχιστα. Σχεδόν κάθε καλοκαίρι βρίσκομαι στην πόλη σας για να δω φίλους και αγαπημένα πρόσωπα και ειδικά τους αδελφούς Σακελλαρόπουλους που με στήριξαν σε πολύ δύσκολες στιγμές κι έχουμε μία σχέση πολύ κοντινή. Οσο για την ομάδα, μακάρι να καταφέρει φέτος να ανέβει κατηγορία γιατί εκείνο που ζήσαμε τότε εμείς ήταν κάτι ανεπανάληπτο. Το αξίζει και ο κόσμος της που περιμένει μία τέτοια επιτυχία για να ξαναγεμίσει το γήπεδο όπως τότε» καταλήγει ο Θοδωρής Ελευθεριάδης.