Ο Σκωτσέζος άσος μετά την Καλαμάτα συνέχισε την καριέρα του στην πατρίδα του κερδίζοντας την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία με την Ντανφέρμλιν και την ολοκλήρωσε στη φημισμένη Σέφιλντ Γουένσντεϊ στην Αγγλία. Μάλιστα στις... κουκουβάγιες εργάζεται αυτή τη στιγμή σαν προπονητής της ομάδας νέων του συλλόγου, έχοντας δουλέψει τα προηγούμενα χρόνια στη Φόλκερκ σαν τεχνικός διευθυντής.
Παραμονές του Πάσχα κατάφερα να βρω το νούμερο του τηλεφώνου του κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να θυμηθούμε ξανά τις παλιές καλές εποχές που έπαιζε με τη «Μαύρη Θύελλα» στην Α’ Εθνική. Μάλιστα η δίψα του για να μάθει πράγματα σχετικά με το σήμερα ήταν τόσο μεγάλη που στη διάρκεια της συνομιλίας μας αισθάνθηκα αρκετές φορές ότι εκείνος ρωτούσε κι εγώ απαντούσα, μιας και οι ερωτήσεις του δεν σταματούσαν.
- Καλημέρα. Μιλώ με τον Σκωτσέζο λεοντόκαρδο Λι Μπούλεν;
"Ναι, ναι ακριβώς αυτός είμαι! Και μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια αλλά κάποια πράγματα δεν τα ξεχνάω ποτέ. Οπως την Καλαμάτα, τη «Μαύρη Θύελλα» και το μικρό σου όνομα. Μη με ρωτήσεις για το επίθετό σου γιατί πάντα με μπέρδευε…".
- Τι κάνεις Λι; Πράγματι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά που ήσουν εδώ...
"Την Καλαμάτα έχω να την επισκεφθώ πάνω από πέντε χρόνια. Ειδικά από την ημέρα που σταμάτησα το ποδόσφαιρο ο χρόνος μου είναι αρκετά περιορισμένος, καθώς πέρα από το επάγγελμα του προπονητή που ασκώ ενεργά υπάρχει και η μεσιτική εταιρία με αγοραπωλησίες ακινήτων που διατηρούμε μαζί με τη σύντροφό μου".
- Φέτος είσαι πάλι στην Αγγλία έτσι δεν είναι;
"Είμαι υπεύθυνος για την ομάδα κάτω των 21 της Σέφιλντ Γουένσντεϊ στην οποία έπαιξα ποδόσφαιρο για αρκετά χρόνια και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να γυρίσω στην Αγγλία δεν το σκέφτηκα καθόλου. Αφησα άμεσα το πόστο του τεχνικού διευθυντή στη Φόλκερκ, όπου έκανα τα πρώτα μου βήματα στην προπονητική και επέστρεψα στο Σέφιλντ γιατί εδώ οι συνθήκες είναι άκρως επαγγελματικές και μου αρέσει πολύ να δουλεύω σε όσο το δυνατόν πιο υψηλό επίπεδο. Τι γίνεται στη «Μαύρη Θύελλα»; Γιατί δεν πηγαίνει καθόλου καλά φέτος;"
- Τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά τα τελευταία χρόνια και η κατάσταση έχει γίνει αρκετά δύσκολη. Σκέψου μόνο ότι εκείνα τα γήπεδα που τότε κάνατε προπόνηση δεν υπάρχουν...
"Αλήθεια; Κρίμα γιατί οι εγκαταστάσεις ήταν σπουδαίες και ίσως έτσι εξηγείται γιατί η Καλαμάτα βρίσκεται τόσο χαμηλά στην τρίτη κατηγορία. Δεν ξέρω ποιος είναι πρόεδρος τώρα, είχα ακούσει ότι μετά τον κ. Παπαδόπουλο είχε αναλάβει κάποιος άλλος που είχε εκείνο το μαγαζί με τα παγωτά στην Παραλία, αλλά αν δεν υπάρχει το προπονητήριο τότε η κατάσταση πρέπει να έχει γίνει πολύ δύσκολη".
- Είναι στη μέση και η οικονομική κρίση που κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα...
"Ναι, ξέρω, τα τελευταία τρία χρόνια όλοι μιλούν για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Δυστυχώς όλη αυτή η κατάσταση κάνει μεγάλη ζημιά στον τουρισμό σας που είναι ότι καλύτερο διαθέτει η πατρίδα σας. Προσωπικά έχω στείλει αρκετούς φίλους και γνωστούς στην Ελλάδα γιατί ήξερα από πριν ότι θα τους αρέσει, αλλά εδώ και μερικά χρόνια όταν οι Αγγλοι ακούνε για Ελλάδα δεν αποφασίζουν να έρθουν το ίδιο εύκολα. Φοβούνται με όλα αυτά που μαθαίνουν καθημερινά κι έτσι χάνετε χρήματα από συνάλλαγμα. Πως είναι τώρα η οικονομική κατάσταση εκεί το τελευταίο διάστημα;
- Αρκετά δύσκολη γιατί οι μισοί Ελληνες είναι άνεργοι. Κι όσοι πρόλαβαν να φτιάξουν κάτι δικό τους έχουν μεγάλο πρόβλημα με τις μειώσεις μισθών και τη φορολογία που διαρκώς αυξάνεται...
"Εχω ακούσει για όλα αυτά και ειλικρινά στενοχωριέμαι γιατί στα 2,5 χρόνια που έμεινα στην Ελλάδα πέρασα υπέροχα και θυμάμαι ότι ήταν καλή εποχή για τον κόσμο εκεί. Κρίμα, κρίμα, τι να πω, ένα πράγμα ελπίζω μόνο, να μείνετε ενωμένοι γιατί μόνο έτσι θα καταφέρετε να ξανακερδίσετε όλα όσα χάσατε.
- Τι θυμάσαι περισσότερο από τη «Μαύρη Θύελλα»;
"Είναι πολλές οι αναμνήσεις που δεν έχουν σβήσει. Θυμάμαι εκείνο το σημαντικό παιχνίδι με τον Ηρακλή που είχα πετύχει τρία γκολ αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε εκείνη τη χρονιά να αποφύγουμε τον υποβιβασμό. Θυμάμαι επίσης και ανατριχιάζω τη μεγάλη μας νίκη με 3-0 στα Γιάννενα, σε ένα ματς που κανείς δεν μας έδινε τύχη γιατί ο αντίπαλός μας είναι πολύ φανατικό κόσμο και πάρα πολύ δύσκολη έδρα. Πέτυχα το δεύτερο γκολ αλλά πιο πολύ θυμάμαι το τρίτο που έβαλε ο Δρούγας γιατί ήταν ίσως το καλύτερο από όσα έχω δει στην καριέρα μου. Πήρε την μπάλα πίσω από τη σέντρα και πρέπει να πέρασε τουλάχιστον έξι παίκτες πριν σκοράρει!
Επίσης δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τους φιλάθλους που μας υποστήριζαν τόσο θερμά και σχεδόν κάθε Κυριακή γέμιζαν το γήπεδο. Οταν παίζαμε σημαντικά ματς τα εισιτήρια εξαφανίζονταν. Είναι κρίμα γι’ αυτόν τον κόσμο να μην μπορεί να βλέπει την ομάδα του στην Α’ Εθνική αλλά στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν μόνο χαρές".
- Για κάποιον που μένει εκτός Ελλάδας σε βλέπω αρκετά ενημερωμένο γύρω από την ομάδα...
"Ναι, ευτυχώς το ίντερνετ μας δίνει τη δυνατότητα. Μιλάω συχνά με φιλάθλους από την Καλαμάτα στο tweeter, άλλωστε ακολουθώ τη σελίδα των Bulldogs εκεί και μαθαίνω τα νέα".
- Εφυγες από ΄δω με ένα αναπάντητο ερώτημα. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια έχεις πάρει την απάντηση που έψαχνες;
"Οχι και το γιατί δεν ανανεώθηκε το συμβόλαιό μου είναι κάτι που ακόμα με απασχολεί. Σε κάθε παιχνίδι έδινα το 100% για το καλό της «Μαύρης Θύελλας» και ήθελα πάρα πολύ να συνεχίσω, ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα επέστρεψε στη μεγάλη κατηγορία αλλά δυστυχώς δεν αποφάσιζα εγώ τι θα γίνει κι όταν έμαθα πως η διοίκηση δεν πρόκειται να ανανεώσει το συμβόλαιό μου στενοχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί είχα την εντύπωση πως ήταν ικανοποιημένοι από όσα πρόσφερα.
Φυσικά ο τρόπος που έφυγα δεν μειώνει σε τίποτα αυτά που αισθάνομαι για την ομάδα και για την πόλη της Καλαμάτας. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα την ευκαιρία να παίξω ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό και να θαυμάσω ορισμένα τοπία εκεί που δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο όπως η παραλία της Καλογριάς στη Στούπα. Τέτοιο μέρος δεν υπάρχει πουθενά στον πλανήτη".
- Πολύς κόσμος εδώ σε θυμάται ακόμα, ίσως γιατί δεν περίμεναν ότι θα μιλούσες μαζί τους ελληνικά...
"Το πρώτο πράγμα που θέλησα από μόνος μου να κάνω όταν ήρθα στην Ελλάδα ήταν να μάθω τη γλώσσα και πλήρωνα από την τσέπη μου μία δασκάλα ώστε εγώ και η τότε σύζυγός μου να μάθουμε να μιλάμε και να διαβάζουμε.
Οσο για τον κόσμο, το γεγονός ότι μας αγκάλιασε άμεσα με βοήθησε πάρα πολύ να αφοσιωθώ στο αγωνιστικό κομμάτι και να παίξω όσο καλύτερα μπορούσα".
- Κρατάς ακόμα επαφή με κάποιους από τους τότε συμπαίκτες σου;
"Με ορισμένους μιλάμε συχνά, περισσότερες από δύο, τρεις φορές το χρόνο. Με τον Δρούγα, με τον Μπλέτσα και τον Μπελεβώνη. Με κάποιους έχω χάσει επαφή, ελπίζω να είναι όλοι καλά και να περνάνε καλά. Λυπάμαι πάρα πολύ για τον Παναγιώτη Μπαχράμη που έφυγες τόσο νωρίς από τη ζωή. Επίσης έμαθα πρόσφατα ότι τώρα στην ομάδα είναι προπονητής ο Σακελλαρόπουλος με τον οποίο ήμασταν τότε συμπαίκτες κι αυτό είναι πραγματικά πολύ καλό".
- Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στον κόσμο ενόψει Πάσχα;
"Για τη «Μαύρη Θύελλα» εκείνο που θα ήθελα να πω είναι ότι πρέπει να αποκτήσει ξανά γήπεδα για προπόνηση και να στηριχτεί σε ντόπιους ποδοσφαιριστές. Στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή άλλη λύση δεν υπάρχει και ο κόσμος πρέπει να στηρίξει αυτά τα νέα παιδιά που θα φορέσουν τη φανέλα της. Μόνο αν είστε όλοι ενωμένοι θα καταφέρετε να ξαναφτάσετε στην Α’ Εθνική.
Εύχομαι σε μόλο τον κόσμο να έχει υγεία και να περνά όσο πιο ευχάριστα γίνεται, Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Επειδή το ποδόσφαιρο κάνει κύκλους ίσως κάποια μέρα οι δρόμοι μας να ενωθούν και πάλι…".
