Είναι "παιδί" της «Μαύρης Θύελλας», καθώς το 1994 σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα της Καλαμάτας. Στα 19 του, με πρόεδρο της ομάδας τον Σταύρο Παπαδόπουλο  υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Όμως δεν μπόρεσε να κάνει καριέρα ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, καθώς οι συχνοί τραυματισμοί τον κράτησαν τα περισσότερα χρόνια στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Στο διάστημα αυτό έπαιξε σε 7 ομάδες και άφησε το στίγμα του στο χώρο με την αγωνιστική του παρουσία, αλλά και το ήθος του. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε αναφέρθηκε στην ποδοσφαιρική του διαδρομή, στην Καλαμάτα, αλλά και στην τελευταία χρονιά όπου αγωνίστηκε σε δύο ομάδες, τον Αστέρα Αρφαρών στον α’ εξάμηνο και την Εράνη μετά τον Δεκέμβριο, οι οποίες έδωσαν αγώνα μπαράζ για την παραμονή τους στην Α’ τοπική.

- Τι σε έκανε να πάρεις την απόφαση να σταματήσεις το ποδόσφαιρο;
«Πλέον βαδίζω στα 35 και θεώρησα πως είναι η κατάλληλη στιγμή να αποχωρήσω και το έκανα. Ηταν μια πολύ όμορφη διαδρομή με πολύ δυνατά συναισθήματα που θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μου».

- Τι είναι εκείνο που κρατάς από την παρουσία σου όλα αυτά τα χρόνια στο ποδόσφαιρο;
«Είναι πολλά αυτά που έχω βιώσει και έχω κρατήσει. Πολλά από αυτά μου άφησαν πικρή γεύση... Αντιθέτως όμως είναι πολλά αυτά που με αποζημιώνουν σήμερα και αποχωρώ χαρούμενος. Ο σεβασμός στο πρόσωπό μου από ανθρώπους του χώρου είναι κάτι που εισπράττω καθημερινά».

- Σου δόθηκε η δυνατότητα, την περίοδο που ο Σταύρος Παπαδόπουλος ήταν το αφεντικό της Καλαμάτας να κάνεις καριέρα σε επαγγελματικό επίπεδο. Όμως τελικά δεν τα κατάφερες; Υπήρξαν λόγοι που σε ανάγκασαν να μην έχεις την πορεία που θα ήθελες στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Τι συνέβη και δεν τα κατάφερες;
«Πιστεύω ότι θα μπορούσα να έχω μεγαλύτερη συμμετοχή σε επαγγελματικές κατηγορίες. Όμως στάθηκαν άτυχος και δεν μπόρεσα να συνεχίσω να παίζω μπάλα σε τέτοιο επίπεδο λόγω των συχνών τραυματισμών μου. Μια ημέρα πριν την υπογραφή του πρώτου μου επαγγελματικού συμβολαίου με την Καλαμάτα, κτύπησα στο ώμο σε προπόνηση στο Δυρράχι. Παρότι είχα εξάρθρωση στον ώμο ο κ. Παπαδόπουλος με φώναξε την άλλη ημέρα και υπέγραψα το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο. Μετά από έξι μήνες υποβλήθηκα σε εγχείρηση σκωληκοειδίτη. Μετά η Καλαμάτα με παραχώρησε δανεικό για δύο χρόνια στον Πάμισο. Όταν επέστρεψα στην Καλαμάτα το 2003 είχα νέο τραυματισμό καθώς σε προπόνηση κτύπησα στην ποδοκνημική, ρήξη συνδέσμου στο αριστερό πόδι ήταν η ιατρική διάγνωση και έτσι έχασα όλη τη χρονιά. Είχα προλάβει να παίξω στις αρχές της αγωνιστικής περιόδου σε παιχνίδι για το κύπελλο Ελλάδας, εντός έδρα με αντίπαλο τον Πανηλειακό. Όταν επέστρεψα από τον τραυματισμό αγωνίστηκαν στους δύο τελευταίους αγώνες της χρονιάς με Παναιγιάλειο εντός έδρας και ΠΑΣ Γιάννινα εκτός. Πιστεύω όπως προανέφερα, αν δεν υπήρχαν οι τραυματισμοί αυτοί θα μπορούσα να έχουμε περισσότερες συμμετοχές και καλύτερη πορεία σε επαγγελματικό επίπεδο».

- Ποια ήταν η καλύτερη χρονιά που είχες στην ποδοσφαιρική σου διαδρομή;
«Η πολύ καλή παρουσία μου τη δεύτερη χρονιά στον Αστέρα Αρφαρών. Ηταν αυτή που με έφερε στο επίκεντρο των μεταγραφών. Δέχθηκα πρόταση από την Καλαμάτα και τον Φωστήρα. Εξωαγωνιστικοί παράγοντες δεν μου επέτρεψαν να έρθω σε συμφωνία με την Καλαμάτα και για διάφορους λόγους με τον Φωστήρα».

- Θυμάσαι κάποια χαρακτηριστική στιγμή που σου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη;
«Η αλήθεια είναι πως χαραγμένη στιγμή στη μνήμη μου είναι όταν ανέβηκα τα σκαλιά της  εκκλησίας με τη γυναίκα που αγαπά, αλλά και όταν ήρθαν στη ζωή τα 2 μου παιδιά. Οσον αφορά το ποδοσφαιρικό κομμάτι είναι όταν υπέγραψα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο στα 19 μου χρόνια με την ΠΑΕ Καλαμάτα».

- Ποιος πιστεύεις ήταν ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο συνεργάστηκες;
«Είναι πολλοί οι προπονητές που συνεργάστηκα και θα ήταν κάπως άδικο να αναφερθώ μόνο σε έναν. Ολοι τους είχαν την τακτική τους. Πάντα κράταγα αυτά που πίστευα ως θετικά πράγματα που θα με βοηθούσαν στο δικό μου αύριο».

- Έχεις αγωνιστεί σε πολλές ομάδες του νομού, ποιον ποδοσφαιριστή ξεχώρισες, ποιον ήταν ο καλύτερος;
«Δεν θα αναφερθώ σε αντιπάλους..., έναν παίκτη πρέπει να τον ζήσεις για να τον αξιολογήσεις. Θα αναφερθώ σε δύο συμπαίκτες μου, τον Βασίλη Νταγιόπουλο και τον Κώστα Μίντζηρα. Δύο ποδοσφαιριστές με σπουδαία χαρακτηριστικά. Δεν σου κρύβω πως όταν παίζαμε οι τρεις μας δεν βλέπαμε αντίπαλο!».

- Έχει αγωνιστεί αρκετά χρόνια σε ομάδες του νομού, γνωρίζεις καλά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και έχεις αποκτήσει μεγάλη εμπειρία, αλλά και πολλές γνώσεις.  Ποια είναι η άποψη σου για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στη Μεσσηνία; Πιστεύεις ότι χρειάζεται να αλλάξει κάτι;
«Σε ερασιτεχνικό και επαγγελματικό επίπεδο πρέπει να γίνουν μεγάλες αλλαγές. Θα σου απαντήσω με ένα ερώτημα... Με τις ποδοσφαιρικές εγκαταστάσεις και την παιδεία (εντός και εκτός γηπέδου), που έχουμε, ποιος γονιός θα παροτρύνει το παιδί του να ασχοληθεί με τον αθλητισμό;».

- Ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο στην ακαδημία της Καλαμάτας, είσαι παιδί από τα σπλάχνα της "Μαύρης Θύελλας". Το γεγονός ότι βρίσκεται στη Γ' εθνική σίγουρα σε στενοχωρεί. Τι φταίει και η ομάδα βρίσκεται πλέον χαμηλά;
«Με στενοχωρεί όπως και όλους τους Καλαματιανούς το γεγονός ότι βρίσκεται στη Γ’ εθνική. Δεν θεωρώ όμως πως τη δεδομένη στιγμή και υπό αυτές τις συνθήκες θα μπορούσε κάτι καλύτερο. Ισως εάν γίνουν κάποιες ριζικές αλλαγές εντός και εκτός των γραμμών δούμε και εμείς την Καλαμάτα εκεί που της αρμόζει».

- Σκέφτεσαι να μείνεις κοντά στο ποδόσφαιρο, ανοίγοντας μια νέα σελίδα ως προπονητής;
«Δεν σου κρύβω πως είναι πολλοί αυτοί που με έχουν παροτρύνει να ασχοληθώ με την προπονητική. Το σκέφτομαι έντονα. Οταν θα εφοδιαστώ με τις κατάλληλες γνώσεις τότε θα κάνω το επόμενο βήμα. Ημίμετρες καταστάσεις δεν υπάρχουν για εμένα, ή θα κάνω κάτι σωστά ή δεν θα το κάνω καθόλου».

- Πως αισθάνθηκες στο παιχνίδι μπαράζ παραμονής Αστέρας Αρφαρών - Εράνη, δεδομένου ότι έπαιξες και στις δύο ομάδες της φετινή ποδοσφαιρική χρονιά;
«Σίγουρα τα συναισθήματα ήταν περίεργα. Βρέθηκα αντιμέτωπος με μια ομάδα στην οποία είχα αγωνιστεί 5 χρόνια και έπαιζα σε αυτή το πρώτο εξάμηνο της φετινής ποδοσφαιρικής χρονιάς. Τη δεδομένη στιγμή εκείνο που με ενδιέφερε ήταν να κερδίσει η ομάδα μου, η Εράνη. Μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της Μεσσηνίας και ήταν τιμή να συνεισφέρω από τον Δεκέμβριο και μετά στην προσπάθεια της για παραμονή στην κατηγορία, άσχετα αν δεν ήρθε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Της εύχομαι τα καλύτερα και χαίρομαι που σταματάω το ποδόσφαιρο παίζοντας σε έναν τέτοιο σύλλογο».
-----------------------------------------------------------------------------------
Σύντομο βιογραφικό

Ο Φραγκίσκος Κεράνης ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο το 1994 σε ηλικία 14 ετών στους ερασιτέχνες του Π.Σ. «Η Καλαμάτα». Αμέσως μετά με την είσοδο του Σταύρου Παπαδόπουλου στα διοικητικά της «Μαύρης Θύελλας» μεταπήδησε στον Π.Ο.Κ. Στα 19 του υπέγραψε το 1ο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Καλαμάτα. Την αγωνιστική περίοδο 2000-2001 δόθηκε δανεικός στον Πάμισο, όπου αγωνίστηκε για δύο χρόνια. Το 2003 επέστρεψε στην Καλαμάτα και την επόμενη χρονιά δόθηκε και πάλι δανεικός στον Πάμισο, όπου με την ομάδα της Μεσσήνης πανηγύρισε την κατάκτηση του τίτλου και την άνοδο στη Γ’ εθνική με τη νίκη επί του Παύλου Μελά σε αγώνα μπαράζ. Μετά έπαιξε έναν χρόνο στον Ολυμπιακό Καλαμάτας (Α’ τοπική), στη συνέχεια τρία χρόνια στον Αστέρα Αρφαρών (Δ’εθνική). Τη σεζόν 2008-2009 έπαιξε στον Πάμισο (Δ’ εθνική), την επόμενη επέστρεψε στα Αρφαρά, παίζοντας δύο χρόνια, ένα στη Β’ τοπική και ένα στην Α’ κατηγορία. Μετά πήγε στο Δώριο ένα χρόνο, στη Μεθώνη ένα χρόνο και επέστρεψε στα Αρφαρά, όπου αγωνίστηκε στο α’ εξάμηνο και μετά στην Εράνη, όπου ήταν και ο τελευταίος σταθμός στην ποδοσφαιρική του διαδρομή.