Στο 51ο λεπτό του αγώνα, ο Στιβ Χοτζ θα γυρίσει λανθασμένα τη μπάλα, η οποία θα καταλήξει στον Αργεντινό, ο οποίος άρχισε να κατευθύνεται προς την μικρή περιοχή των Άγγλων. Ο Πίτερ Σίλτον θα αντιδράσει σωστά προσπαθώντας να διώξει την μπάλα και αυτό θα συνέβαινε αν δεν «έμπαινε» στη φάση το χέρι του Μαραντόνα, το οποίο έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Ο Τυνήσιος διαιτητής Αλί Μπιν Νασέρ έδειξε σέντρα, η Αργεντινή ήταν μπροστά με 1-0.
«Περίμενα τους συμπαίκτες μου να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε... Τους είπα: Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής δε θα το μετρήσει» ήταν τα λόγια του Μαραντόνα, ο οποίος στη συνέντευξη Τύπου μετά το παιχνίδι είπε για το γκολ ότι σημειώθηκε «un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios» («λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού»).
Πολλά χρόνια αργότερα, στην βιογραφία του ο Αργεντινός παραδέχθηκε ότι είχε χρησιμοποιήσει το αριστερό χέρι του για να σπρώξει τη μπάλα στην εστία του Σίλτον. «Τώρα πια μπορώ να πω αυτό που δεν μπορούσα εκείνα τα χρόνια. Να μιλήσω για εκείνο το χέρι του Θεού. Μα, ποιο χέρι του Θεού, ήταν το χέρι του Ντιέγο! Και χάρηκα που για μια ακόμα φορά καταφέραμε να κλέψουμε τους Άγγλους». Ο Μαραντόνα ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη για τον τρόπο με τον οποίο πέτυχε το γκολ, παρά το γεγονός ότι το 2008 η βρετανική εφημερίδα «SUN» παραποίησε τα λόγια του και τον εμφάνιζε να απολογείται για το χέρι.
Ο κορυφαίος διαχρονικά Αργεντίνος ποδοσφαιριστής κι ένας από τους καλύτερους που εμφανίστηκαν ποτέ μέσα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, φρόντισε ωστόσο μέσα σε 3 λεπτά να ξεχαστεί η κατάφωρη αδικία των Εγγλέζων, πετυχαίνοντας το "γκολ του αιώνα"! Ο «Ντιεγίτο» πήρε την μπάλα από τον Έκτορ Ενρίκε, περίπου δέκα μέτρα πίσω από τη μεσαία γραμμή, και άρχισε την απίστευτη κούρσα του, έτρεξε από την δεξιά πτέρυγα εξήντα μέτρα σε δέκα δευτερόλεπτα, ξεγέλασε με τις προσποιήσεις του πέντε αντιπάλους του (τον έναν δύο φορές), έφθασε στην μικρή περιοχή και εκεί σαν να… χάιδευε τη μπάλα με το αριστερό πόδι του πλάσαρε τον Σίλτον και γκοοοοοολ.
Οι Άγγλοι δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν, μείωσαν με τον Γκάρι Λίνεκερ στο 80’ σε 2-1 και γύρισαν στην πατρίδα τους για να παρακολουθήσουν από την τηλεόραση τον Μαραντόνα και τους άλλους Αργεντινούς να φτάνουν, λίγες ημέρες αργότερα, στην κατάκτηση του Μουντιάλ. Είχαν πάρει την εκδίκησή τους για τον αποκλεισμό του 1966 και είχαν ανακτήσει την εθνική υπερηφάνεια τους για όσα είχαν συμβεί στα Φώκλαντ.
Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Μαραντόνα είχε γίνει θρύλος. «Ένας γενναιόδωρος και αλληλέγγυος άνθρωπος, ένα είδωλο, που μέσα σε πέντε λεπτά είχε σουτάρει τα δυο πιο αντιφατικά γκολ ολόκληρης της ιστορίας του ποδοσφαίρου. Οι οπαδοί του τον λάτρευαν και για τα δυο: δεν θαύμαζαν μόνο το γκολ του καλλιτέχνη, εκείνο που έβαλε με τα διαβολικά του πόδια, αλλά και το γκολ του κλέφτη -ίσως μάλιστα περισσότερο αυτό-, εκείνο που το χέρι του έκλεψε» θα γράψει ο σπουδαίος Ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο.
ΠΗΓΗ: SDNA.GR
