Ότι όσο καλός παίχτης κι αν είναι κανείς, ακόμα κι ο καλύτερος στον κόσμο, δεν μπορεί πια μόνος του να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα.

Πια; Ναι, πια. Το έκανε στο παρελθόν ΜΟΝΟ ο Ντιέγκο Μαραντόνα, αλλάζοντας τη μοίρα της Αργεντινής. Αυτός την άρπαξε από το χέρι και της έδωσε τη βαρύτερη κούπα στον κόσμο. Αντιπαθής… ξε-αντιπαθής, μόνο ο κοντός με τα χοντρά μπούτια το έκανε και γι’ αυτό έμεινε στην ιστορία ως ο καπετάν ένας. Αυτό είναι που στοιχειώνει τα όνειρα του Λιονέλ Μέσι κι έτσι τον έκαναν… διαφήμιση!

Τι άλλο ίσως να σκεφτεί ο Ρονάλντο; Άλλα δυο πραγματάκια. Πρώτον, ότι ο συμπαίχτης του, ο Πέπε, είναι ψυχάκιας, και πληροί απολύτως τις προδιαγραφές να κλειστεί σε τρελάδικο, με τη φαρδιά λευκή ρόμπα με τα μεγάλα μανίκια. 

Αποβλήθηκε μόλις στο 37 με τους γνωστούς ψευτοτσαμπουκάδες του κι είναι από τις βασικές αιτίες που η Πορτογαλία οδηγήθηκε στη συντριβή. Ας τον κλείσουν δίπλα στον… Χάνιμπαλ Λέκτερ και μάλιστα δεμένο, μπας και καταλάβει ότι όλη αυτή η συμπεριφορά του δεν έχει πια καμιά θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Ναι, δεν έβγαλε… αίμα ο Μίλερ με τον οποίο… εναγκαλίστηκαν, αλλά ποιος είπε ότι μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει;

Μπορεί όμως η Γερμανία, κι αυτό είναι το δεύτερο που σκέφτηκε ο Ρονάλντο, μετά βέβαια από τους τρεις χιλιάδες ημερήσιους κοιλιακούς του.

Η Γερμανία λοιπόν παραμένει ισοπεδωτική, παίζοντας εκπληκτικό ποδόσφαιρο με απίστευτη δύναμη, ταχύτητα και ανάπτυξη. Δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να σκοράρει ΟΠΟΤΕ θέλει, ανά πάσα στιγμή. Και το έκανε απέναντι σε μια ομάδα με τουλάχιστον έξι παίχτες πίσω από τη μπάλα. 

Οζίλ, Λαμ, Κεντίρα, Κροος, Γκέτσε και βέβαια Μίλερ, ο Θεός να φυλάει!

Και δυο-δυο στη μπάλα ε; Και διαγώνια κίνηση. Και πλαγιοκοπήσεις. Και όβερ λαπ. Ονειρεμένη ανάπτυξη, δύναμη που φοβίζει!

Αμ ο άλλος ο διάολος, ο Μίλερ; Λίγο ακουμπάει το τόπι και το στέλνει μέσα! Και στην ουσία δεν πανηγυρίζει, λες και είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου! 

Ο τύπος πέρασε στην ιστορία, αφού έγινε μόλις ο έκτος Γερμανός από το 1934 που κάνει χατ τρικ. Ναι, το έκανε κι ο Γκερντ Μίλερ δυο φορές στο Μεξικό το 1970 (με Τουρκία και Βουλγαρία) αλλά και τούτος ο Μίλερ, ο Τόμας, είναι φονιάς από τους λίγους κι αντέχει το ξύλο!

Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά το ματς δικαίωσε και τον… Λουκά τον Βύντρα!

«Τι θα γινόταν αν εμείς τρώγαμε πέντε γκολ;», είπε χτες, καρφάκι για την πεντάρα της Ισπανίας από την Ολλανδία! Πού να ήξερε και τα τέσσερα των Πορτογάλων!

Όπου οι Πορτογάλοι έχουν πια κι άλλο άγχος! Είδαν τα Αμερικανάκια να αρπάζουν τη νίκη από τη Γκάνα στο φινάλε του αγώνα και τώρα πρέπει ο Κριστιάνο να αυξήσει τους κοιλιακούς του μη γίνει καμιά στραβή στον όμιλο! 

Σε τέτοιες περιπτώσεις που αναπτύσσονται και ψυχολογικά, πολλά μπορούν να συμβούν!

Χτες είδαμε και το πιο βαρετό ματς του μουντιάλ, το Ιράν-Νιγηρία 0-0, και δεν αντεχόταν ούτε με τρεις φραπεδιές στη σειρά.

Για να δούμε απόψε και το Βέλγιο στην πρεμιέρα του στο μουντιάλ –με την Αλγερία- για να διαπιστώσουμε αν ισχύουν και στο χορτάρι τα καλά λόγια που ακολουθούν τη νεανική και ταλαντούχα ομάδα του Βελγίου.

Πρεμιέρα και για τη Ρωσία με την Κορέα, και πόσοι χαλαλίζουν ένα βαρβάτο ξενύχτι για να δουν την ομάδα του Φάμπιο Καπέλο με τους Λιλήδες; 

Α, έχει Βραζιλία απόψε –δέκα το βράδυ με το Μεξικό- χωρίς… Γιαπωνέζο διαιτητή. Περιμένουμε κάτι καλύτερο μετά το άγχος της πρεμιέρας κι ίσως το δούμε. Ο Νεϊμάρ –λέει- είναι ευτυχισμένος με τη νέα του κατάκτηση! Τόσο καλά!