Ο Αργεντίνος κουβαλάει μόνος του την ομάδα του, εκεί που οι άλλοι τρέμουν και… καίγονται από τη μπάλα, ο Πορτογάλος ακόμα και στα μέτριά του προσπαθεί να αναστήσει τους πεθαμένους.

Και να που χτες φάνηκε ξανά ότι μόνο οι πραγματικά μεγάλοι παίχτες κάνουν τη μεγάλη διαφορά, ακόμα και μετά από εβδομήντα τόσα παιχνίδια στη σεζόν.

Κι αυτοί που έλαμψαν πραγματικά θαμπώνοντας τον κόσμο, ήταν δυο τεράστιες ποδοσφαιρικές μούρες, που… μούντζωσαν με χέρια και πόδια όσους –αφελώς- τους αμφισβητούσαν.

Ο Νεϊμάρ λοιπόν κι αυτός ο δαίμονας ο Ρόμπεν κουβάλησαν από το χεράκι Βραζιλία και Ολλανδία με… χέρια ψηλά, όπως λέει κι ο Χατζηγιάννης.

Κι είναι ευτύχημα για τους λάτρεις του ποδοσφαίρου που δεν ανταμώνουν στους 16 Βραζιλία και Ολλανδία, για να χαρούμε κι άλλο αυτούς τους δυο τεράστιους παίχτες, που σε προκαλούν να πάρεις… κι άλλα μάτια για να τους βλέπεις!

Πάμε πρώτα από τον οικοδεσπότη, αυτόν που μας τρατάρει λουκουμάκια με καϊπιρίνια.

Ο Νεϊμάρ λοιπόν άκουγε με πίκρα να τον αμφισβητούν, θεωρώντας ότι είναι… λίγος. Τι έπρεπε να κάνει για να φανεί… πολύς; Να πλακώσει στα χαστούκια τον Μέσι, τον Ινιέστα και τον Τσάβι;

Ήξερε κι ο ίδιος ότι θέλει το χρόνο του, τα πατήματά του, την απαραίτητη προσαρμογή σε μια ομάδα (Μπαρτσελόνα) που έχει στρατηγούς και υποστράτηγους. 

Αλλά έπρεπε να είναι βλάκας όποιος πρόλαβε να τον αμφισβητήσει, θεωρώντας τον ποδοσφαιριστή για δεύτερους ρόλους. 

Εκεί στη Βραζιλία και σε μια τέτοια διοργάνωση, ήξερε ότι είναι η ώρα να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. 

Εύκολο; Κάθε άλλο. Το βάρος ήταν -είναι- τεράστιο, ειδικά για ένα παιδί που μόλις τον Φεβρουάριο συμπλήρωσε τα 22 του χρόνια.

Κι όμως. Το κάνει με κλειστά μάτια να κουβαλάει το βάρος μιας τεράστιας φανέλας και να παίρνει την μπαγκέτα.

Για την ακρίβεια του τη δίνουν, την παραχωρούν, αφού και οι υπόλοιποι ξέρουν ότι μόνο αυτός μπορεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά!

Το έκανε και με το Καμερούν. Σιγά τα… ωά, Καμερούν, μπορεί να πει κάποιος. Αλλά μπροστά σ’ αυτή την ανύπαρκτη ομάδα που αποχαιρετά το μουντιάλ με μηδέν βαθμούς και μόλις ένα γκολ, μπροστά σε… ξεδοντιασμένα λιοντάρια λοιπόν κώλωσαν οι υπόλοιποι.

Κι εκεί ήταν που καθάρισε ο Νεϊμάρ, ο οποίος έγραψε ιστορία χτες. Με τα δύο γκολ που πέτυχε ξεπέρασε δυο ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ μορφές που έχουν περάσει στην ποδοσφαιρική αιωνιότητα, τον Ριβάλντο και τον Ροναλντίνιο, φτάνοντας τα 35 γκολ. Στα 22 του χρόνια έτσι; Του μένουν μόλις τέσσερα για να φτάσει και τον Μπεμπέτο και να γίνει ο πέμπτος σκόρερ σε όλη την ιστορία της Βραζιλίας. Σας φαίνεται τόσο απλό;

Τώρα προετοιμάζεται για να… φάει πολύ ξύλο από τους Χιλιανούς, αλλά έχει δείξει ότι αντέχει! Σάμπως μέχρι τώρα όλοι πάνω του δεν ήταν προσαρμοσμένοι; 

Το πόσο θα αντέξει να κουβαλάει ως το τέλος μια ολόκληρη ομάδα, μένει να φανεί στο γήπεδο.

Αμ ο άλλος, ο Άριεν Ρόμπεν; Γυάλινο τον ανέβαζαν, κόστα μπόντα τον κατέβαζαν, αλλά στα τριάντα του χρόνια έδειξε πάλι πόσο τεράστιος παίχτης είναι. 

Κι ίσως είναι ένας από τους πιο θεαματικούς ποδοσφαιριστές που πέρασαν ποτέ, αφού, όταν εξορμά με τη μπάλα, μοιάζει με τον… Γιουσέϊν Μπολτ! 

Με… λάσο δεν τον πιάνουν, οπότε μόνο με κανένα χοντρό… κλοτσίδι μπορεί να αναχαιτιστεί! Κι όταν ξεχύνεται σαν ταχεία, είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών. Με κούρσες ως το 90… φεύγα έτσι; 

Οι Μεξικάνοι ήδη προσπαθούν να βρουν «σχέδιο εξόντωσης», αλλά υπάρχει τέτοιο για έναν… αναρχικό ποδοσφαιριστή που κινείται τόσο απρόβλεπτα και κυρίως τόσο γρήγορα;

Η Ολλανδία του χρωστάει πολλά γι’ αυτό το εντυπωσιακό τρία στα τρία, τους εννέα βαθμούς και τα οκτώ γκολ ως τώρα.

Ρώτησαν τον Φαν Γκααλ (Χααλ κατά Σπυρόπουλο!) αν ο Ρόμπεν θα αντέξει ως το τέλος, ήδη βεβαρυμμένος από τη σεζόν.

Κι η απάντησή του αποστομωτική:

«Τα πόδια του ίσως να διαμαρτυρηθούν κάποια στιγμή αλλά το τεράστιο κίνητρό του θα τους πει να το βουλώσουν, να βγάλουν το σκασμό!»

Πάμε λοιπόν σιγά-σιγά στη φάση των 16, με τρεις παίχτες, τον Μέσι, τον Νεϊμάρ και τον Ρόμπεν (αλφαβητικά!) να ψάχνουν λυσσασμένα τον τίτλο του κορυφαίου αυτού του υπέροχου μουντιάλ. Τι ωραία! Έχει ψωμί ακόμα!

Μένιος Σακελλαρόπουλος