Η συνεισφορά της αποδείχθηκε πολύτιμη στην προσπάθεια του Καλαματιανού συλλόγου για άνετη παραμονή στην Α2 κατηγορία βόλεϊ των γυναικών και πάνω της στηρίζονται τα περισσότερα από τα πλάνα της διοίκησης για ένα βήμα παραπάνω την επόμενη χρονιά.
Η Μεσσήνια ακραία που μέσα στο μήνα θα κλείσει τα 30 της χρόνια συγκαταλέγεται διαχρονικά στις σπουδαιότερες αθλήτριες που ανέδειξε το μεσσηνιακό βόλεϊ. Η ιδιαιτερότητα στη δική της περίπτωση είναι ότι οι σπουδαιότερες επιτυχίες ήρθαν στην άμμο και όχι στο παρκέ. Το 2003 κατέκτησε την 5η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων beach volley, ενώ δύο χρόνια αργότερα αναδείχθηκε χρυσή βαλκανιονίκης, φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο.
Στο βόλεϊ σάλας λίγο έλειψε να κατακτήσει τον τίτλο με την ΑΕΚ το 2011, όμως η πορεία των «κιτρινόμαυρων» στα πλέι οφ δεν ήταν αντίστοιχη με εκείνη που είχαν πραγματοποιήσει στη διάρκεια της κανονικής περιόδου.
Τα δύο τελευταία χρόνια είναι και πάλι μόνιμη κάτοικος Καλαμάτας παίζοντας για τον Ακρίτα και το γεγονός ότι το βόλεϊ έχει ανέβει πολύ ψηλά στη συνείδηση των Μεσσήνιων φιλάθλων είναι κάτι που τη χαροποιεί πάρα πολύ: «Από τη στιγμή που τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στο μπάσκετ δεν υπάρχουν πια ομάδες σε μεγάλες κατηγορίες, το βόλεϊ ήρθε να καλύψει αυτό το κενό. Είναι σίγουρα κάτι πολύ θετικό για το μέλλον του αθλήματος στην Καλαμάτα, ο κόσμος της οποίας ανέκαθεν αγαπούσε το βόλεϊ».
Το ακόμα πιο έντονο ενδιαφέρον των Μεσσήνιων για το βόλεϊ τα τελευταία χρόνια έχει φέρει αρκετά νέα παιδιά κοντά στο άθλημα και στις ακαδημίες του Ακρίτα δουλεύονται οι επόμενες γενιές. «Γίνεται σημαντική δουλειά στο κομμάτι των υποδομών αλλά το γεγονός ότι οι σημερινές κοπέλες μπαίνουν πιο εύκολα στη 12άδα, σε σχέση με ότι συνέβαινε στο παρελθόν, είναι σίγουρα μειονέκτημα. Από την άλλη, οι επιστροφές αρκετών κοριτσιών που τελείωσαν τις σπουδές τους παίζοντας παράλληλα βόλεϊ σε υψηλότερο επίπεδο είναι κάτι πολύ θετικό» υποστηρίζει η έμπειρη ακραία που στην καριέρα της έχει αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις μέσα στο παρκέ.
Εχοντας αγωνιστεί στο παρελθόν σε κορυφαίο επίπεδο, θεωρεί πως αγωνιστικά ο Ακρίτας και ο Μεσσηνιακός δεν απέχουν πολύ από τους συλλόγους της Α1, όμως οικονομικά και οργανωτικά είναι αδύνατο να φθάσουν εκεί χωρίς κάποιο δυνατό επενδυτή: «Ειδικά στη σημερινή εποχή της κρίσης το οικονομικό βάρος θα ήταν ασήκωτο. Τα ταξίδια κυριολεκτικά στην άλλη άκρη της Ελλάδας και οι μετακινήσεις κοστίζουν, ενώ και η γενικότερη λειτουργία σε μία τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να είναι διαφορετική. Μόνο αν βρεθεί κάποιος άνθρωπος με το σκεπτικό να επενδύσει, θα καταφέρει η Καλαμάτα να εκπροσωπείται από κάποια ομάδα στην Α1, διαφορετικά μιλάμε για κάτι ακατόρθωτο...».
Η ίδια τοποθετεί το αθλητικό της μέλλον στον Ακρίτα, όπου περνάει καλά και δεν σκέφτεται να ξαναφύγει από την Καλαμάτα: «Δεν βλέπω το αθλητικό μου μέλλον μακριά από την Καλαμάτα και νομίζω πως με τον Ακρίτα θα συνεχίσουμε μαζί τα επόμενα χρόνια. Προσωπική μου επιθυμία θα ήταν να πετύχουμε κάτι καλύτερο την επόμενη χρονιά. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που θα θέσει το στόχο».
Η σεζόν στο παρκέ μπορεί να ολοκληρώθηκε, στην άμμο, όμως, τώρα ξεκινά και η Μαρία Χάσκου προετοιμάζεται για ένα ακόμα καλοκαίρι παρέα με το beach volley. «Το beach volley είναι κάτι ακόμα πιο διασκεδαστικό κι ελπίζω το φετινό καλοκαίρι να έρθει την ώρα του γιατί ο χειμώνας έχει κρατήσει αρκετά» καταλήγει.