Πρωταθλητής Ελλάδας το 2009 στο μπιτς βολεϊ μαζί με τον μέχρι και πριν λίγο καιρό συμπαίκτη του στο μεσσηνιακό σύλλογο Μάνο Ξενάκη, αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς ελαιολάδου εκτός των ελληνικών συνόρων, συνεχίζει την οικογενειακή επιχείρηση που ίδρυσε ο πατέρας του σε δύσκολους καιρούς.
Από όλες τις ερωτήσεις που του θέσαμε μόνο σε μία δεν απάντησε, αν λατρεύει περισσότερο το λάδι ή το βόλεϊ. «Δεν θα μπορούσα να τα ξεχωρίσω. Μαζί με την οικογένειά μου είναι όλη μου η ζωή» μας είπε χαρακτηριστικά.
Ο Μανιάτης (έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Καρδαμύλη) βολεϊμπολίστας έζησε για δύο χρόνια λόγω σπουδών στη Βιέννη όπου ασχολήθηκε ενεργά με το μπιτς βόλεϊ αλλά τελικά αποφάσισε πως η Ελλάδα του πάει περισσότερο κι ας βρίσκεται στη δίνη της οικονομικής κρίσης.
Πλέον μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στην εταιρεία εξαγωγής Ελαιαολάδου που περνάει σιγά, σιγά στα χέρια του και στην Καλαμάτα ’80 με την οποία φιλοδοξεί πως κάποια μέρα θα αγωνιστεί στην Α1 βόλεϊ αλλά όπως λέει η προοπτική της ανόδου δεν αγχώνει ούτε τον ίδιο, ούτε τους συμπαίκτες του.

- Υπάρχει μυστικό για τη φετινή εξαιρετική πορεία της Καλαμάτας ’80 στην Α2;

"Οι περισσότεροι αθλητές είμαστε πολλά χρόνια μαζί, ξέρουμε καλά τι μπορεί να κάνει ο καθένας από μας μέσα στο παρκέ και είναι λογικό όταν τα αποτελέσματα είναι καλά να υπάρχει ενθουσιασμός. Μας ευχαριστεί πάρα πολύ αυτό που κάνουμε και προσωπικά χαίρομαι που έχουμε ήδη κερδίσει το πρώτο στοίχημα της σεζόν που ήταν να φέρουμε τον κόσμο στο γήπεδο".

- Είναι αλήθεια ότι η συμπαράσταση του κόσμου είναι σημαντικό όπλο μέχρι στιγμής...

"Έχω παίξει αρκετά χρόνια στην Α2 και οφείλω να ομολογήσω πως ανάλογη ατμόσφαιρα δεν έχω ξανασυναντήσει σε άλλο ελληνικό γήπεδο. Κι είναι ένας από τους βασικούς λόγους που όπως είπα και πιο πριν ευχαριστιόμαστε αυτό που κάνουμε. Στην Καλαμάτα ’80 υπάρχει οργάνωση, ο κ. Μπουσούνης που έχει μπει φέτος στη διοίκηση είναι κοντά μας και μέχρι τώρα πραγματικά πάνε όλα περίφημα".

- Η λέξη άνοδος, πάντως, σιγοψιθυρίζεται στα αποδυτήρια και δεν ακούγεται τόσο δυνατά...

"Βαθμολογικά θα είμαστε πολύ ευχαριστημένοι αν τερματίσουμε στην τετράδα, αυτό το είχαμε πει και όταν ξεκινήσαμε. Δεν είναι αυτοσκοπός η άνοδος ούτε αισθανόμαστε καμία πίεση ότι πρέπει οπωσδήποτε να ανέβουμε κατηγορία. Αν έρθει σίγουρα θα φροντίσουμε να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία αλλά δεν μας αγχώνει το γεγονός ότι είμαστε στην κορυφή".

- Ονειρεύεσαι να παίξεις με την Καλαμάτα ’80 στην Α1;

"Σίγουρα είναι μία πρόκληση αυτή η προοπτική που ανοίγεται μπροστά μας αλλά από την άλλη θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο ερασιτέχνες αθλητές όπως εμείς να κοντράρουμε ομάδες που ζούν χρόνια σε επαγγελματικό στάτους στο ελληνικό βόλεϊ. Σαν εμπειρία, πάντως, θα ήταν σίγουρα κάτι πολύ ξεχωριστό".

- Στο μπιτς βόλεϊ αναδείχθηκες πρωταθλητής Ελλάδας το 2009. Είναι κάτι που σου αρέσει περισσότερο;

"Μέσω του μπιτς βόλεϊ, παίζοντας στη μοναδική παραλία της Καλόγριας στη Στούπα ανακάλυψα ότι έχω ταλέντο στο βόλεϊ. Με την παρότρυνση του Βαγγέλη Κουτουλέα που πίστεψε σε μένα από την πρώτη στιγμή το είδα πολύ ζεστά και... κόλλησα πριν προλάβω να το καταλάβω. Ομολογώ ότι βλέπω το μπιτς βόλεϊ με μεγαλύτερη συμπάθεια, μου αρασει πιο πολύ σε σχέση με τη σάλα και πέρα από τον τίτλο του 2009 δούλεψα πάνω σε αυτό για δύο χρόνια στη Βιέννη, όπου είναι αρκετά διαδεδομένο".

- Δεν είναι λίγο... ξένο ως προς τις καιρικές συνθήκες το μπιτς βόλεϊ για τους Αυστριακούς;

"Έχει πολύ περισσότερους φαν εκεί σε σχέση με την Ελλάδα. Η Αυστρία έχει πολύ μεγάλη παράδοση στο άθλημα κι έχει κερδίσει στο παρελθόν σημαντικές διακρίσεις. Με την Εθνική Αυστρίας είχα αναδειχθεί πρωταθλητής Ευρώπης στην ηλικία κάτω των 23, αλλά τελικά αποφάσισα να επιστρέψω στην Ελλάδα γιατί η ζωή εδώ μου αρέσει περισσότερο, ενώ υπάρχει και η οικογενειακή επιχείρηση ελαιολάδου, το άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου".

- Εξάγετε λάδι σε πολλές χώρες;

"Σε περισσότερες από δέκα. Το μεγαλύτερο μερίδιο πηγαίνει βέβαια στην κεντρική Ευρώπη, στην Αυστρία και στη Γερμανία, εκεί όπου ο πατέρας μου τη δεκαετία του ‘΄80 ξεκίνησε να εξάγει".

- Υπάρχουν κι άλλοι Αυστριακοί στη Μάνη;

"Καμιά 50αριά περίπου. Το κομμάτι της Δυτικής Μάνης παρ’ ότι τουριστικά θα μπορούσε να έχει αξιοποιηθεί περισσότερο, είναι ένα από τα μαγευτικότερα σε όλη την Ελλάδα. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο πατέρας μου, βέρος αυστριακός, ήρθε και... κόλλησε εδώ, δημιουργώντας την οικογενειακή μας επιχείρηση. Επειδή μάλιοτα προερχόταν από ένα άλλο κράτος και είχε μία κουλτούρα διαφορετική, ασχολήθηκε πριν πολλά χρόνια με τα βιολογικά προϊόντα, πριν ακόμα η Ευρωπαϊκή Ενωση αποφασίσει να τα επιδοτήσει. Κάπως έτσι, μέσω γνωστών, στην πατρίδα του ξεκίνησε να εξάγει βιολογικό ελαιόλαδο κι αυτή τη στιγμή έχουμε πελάτες ακόμα και στην Ασία".