Παρελθόν από την τεχνική ηγεσία του Απόλλωνα μετά από 7 χρόνια παρουσίας αποτελεί εδώ και λίγες ημέρες ο Μπάμπης Μυτσκίδης.
Οικογενειακοί λόγοι δεν του επέτρεψαν να παραμείνει στην Καλαμάτα και στον πάγκο του Απόλλωνα και έτσι η συνεργασία του με την ασπρόμαυρη ομάδα έληξε πριν από λίγες ημέρες. Στο διάστημα 7 χρόνων παρουσίας κατάφερε μαζί με την Βίκυ Καραμπάτσου, υπεύθυνη του τμήματος βόλεϊ του Απόλλωνα και τους συνεργάτες του στο προπονητικό επιτελείο να δημιουργήσουν μια καλή και ανταγωνιστική ομάδα, που έφτασε μέχρι τη Pre League και να διεκδικεί απέναντι σε πιο δυνατές οικονομικά ομάδες την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία του Ελληνικού βόλεϊ, που λίγο έλλειψε να πετύχει πριν δύο χρόνια στο τελευταίο παιχνίδι μέσα στο Αιγάλεω με τον τοπικό Α.Ο.
Από εκεί και πέρα η τελευταία χρονιά, αυτή που τελείωσε πριν από ενάμιση μήνα περίπου, δεν ήταν αυτή που προσδοκούσαν όλοι στον Απόλλωνα, αλλά και ο έμπειρος προπονητής, αφού είχε κτιστεί από την αρχή της περιόδου για να πετύχει την άνοδο, αλλά στην πορεία αυτό δεν συνέβη. Σε αυτό έπαιξε ρόλο ότι η ομάδα δεν μπόρεσε να βρει χημεία με τις πολλές καινούργιες αθλήτριες που πλαισίωσαν το έμψυχο δυναμικό, αλλά και από το γεγονός ότι κάποιες ομάδες, με περισσότερα χρήματα ενισχύθηκαν σημαντικό στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο και ευτύχησαν να πετύχουν τους στόχους τους. Ομάδες όπως ο Πανιώνιος που κατέκτησε το πρωτάθλημα και μάλιστα αήττητος (είχε μόνο νίκες), ο Μίλωνας και οι Αμαζόνες, αλλά και ο ΖΑΟΝ, που μαζί με τον Απόλλωνα διεκδίκησαν στα πλέι οφ ανόδου το δεύτερο εισιτήριο για τη Volley League. Ευτύχησε να το πάρει ο Μίλωνας που διέθεσε τα απαραίτητα χρήματα και με τις διορθωτικές κινήσεις που έκανε ανέβηκε για δεύτερη σερί σεζόν κατηγορία.
Ο Μπάμπης Μυτσκίδης τα 7 χρόνια έβαλε τη δική του πινελιά ώστε ο Απόλλωνας να γίνει μια ομάδα γνωστή και αναγνωρίσιμη σε όλη της Ελλάδα, αλλά και να αποτελεί μια σημαντική δύναμη στην Pre League.
Μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για όλα τα χρόνια παρουσίας του στην ομάδα, αλλά και για τη φετινή τελευταία σεζόν ξεχωριστά, κάνοντας ουσιαστικά έναν απολογισμό για όλο αυτό το διάστημα που κάθισε στον πάγκο της ομάδας.
Η συνέντευξη που παραχώρησε στην “Ελευθερία”, είναι η ακόλουθη:

- Κάνοντας το απολογισμό όλο αυτό το διάστημα που ήσουν στον πάγκο του Απόλλωνα, πως ήταν αυτό το ταξίδι που κράτησε 7 χρόνια;

“Θεωρώ ότι ήταν 7 χρόνια καλής συνεργασίας και με προγραμματισμό που κάναμε με την υπεύθυνη του τμήματος βόλεϊ Βίκυ Καραμπάτσου. Ημουν σίγουρος, πίστευα στις δυνατότητες μου, ότι θα πάμε ψηλά. Οταν η ομάδα ήταν στην τοπική κατηγορία δεν μας υπολόγιζε κανένας. Της είχα πει ότι σε μια 5ετία θα είμαστε πιο πάνω από αυτές τις ομάδες που ήταν στη υψηλότερη κατηγορία. Από εκεί και πέρα πραγματικά καταφέραμε κάθε χρόνο να ανεβάζουμε την ομάδα κατηγορία. Θέλω να ευχαριστήσω όλες τις αθλήτριες που συνεργάστηκα από την πιο χαμηλή κατηγορία έως και την πιο υψηλή. Ειδικά στις τοπικές κατηγορίες όπου δουλέψαμε πολύ με ντόπιο στοιχείο”.

Η ομάδα χρονιά με χρονιά μεγάλωνε παράλληλα με τις κατηγορίες που ανέβαινε. Αρχισε να την μαθαίνει ο κόσμος, ένα φίλαθλο κοινό που αγάπησε το βόλεϊ στην Καλαμάτα και σιγά-σιγά προσέλκυε χορηγούς που είναι πάρα πολύ σημαντικό όταν αρχίζεις και ανεβαίνεις κατηγορίες να υπάρχουν κοντά στην ομάδα και να την στηρίζουν. Δυσκολίες υπήρχαν ειδικά όταν η ομάδα ανέβηκε στην Α2 κατηγορία, επειδή το επίπεδο δυσκόλευε έπρεπε να βρεις και αθλήτριες εκτός Καλαμάτας. Αυτό για μια επαρχιακή ομάδα είναι και δύσκολο οικονομικά, αλλά και για να προσεγγίσεις παίκτριες έπρεπε να υπάρχουν και οι συγκυρίες, όπως να μπορεί να φύγει από την πόλη που ζει και να την πείσεις να έρθει να αγωνιστεί στην Καλαμάτα. Αυτό κατά την δική μου άποψη μπορεί να γίνει για δύο πράγματα. Πρώτον να παρέχεις πάρα πολλά χρήματα σε σχέση με αυτά που μπορεί να βρει στην Αθήνα, το οποίο τις πρώτες χρονιές δεν γινόταν, ειδικά στην Α2. Το δεύτερον να καταφέρει ο προπονητής να πείσει την αθλήτρια ότι σίγουρα θα βελτιωθεί για το μέλλον της, το οποίο θέλει σκληρή δουλειά. Και σε αυτό το κομμάτι πατήσαμε. Ειδικά την πρώτη χρονιά κινηθήκαμε με παίκτριες από την Πελοπόννησο. Ψάξαμε και βρήκαμε ότι καλύτερο υπήρχε κατά την άποψη μου στην Πελοπόννησο και το φέραμε στην Καλαμάτα. Η ομάδα απόκτησε αγωνιστική ταυτότητα, που αυτό σημαίνει ότι χτύπαγε όλα τα παιχνίδια, απόκτησε νοοτροπία νικητή που ήταν ο πρώτος μου στόχος και καταφέραμε την πρώτη μας χρονιά στην Α2 να πάρουμε την 2η θέση. Αφού τελείωσε η χρονιά αυτή, η ομάδα, σαν παίκτριες “φώναζε” από μόνη της ότι κάτι ήθελε. Οταν τη μία χρονιά τερματίζεις στη δεύτερη θέση, την επόμενη χρονιά πρέπει να κυνηγήσεις την πρώτη κατά την άποψη μου. Αυτό το έβλεπε και η διοίκηση και με μία δύο προσθήκες φυσιολογικές και νορμάλ για τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας κατάφερε την επόμενη χρονιά να πετύχει το στόχο που είχε θέσει να ανέβει στην Pre League. Κάναμε 18 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, πριν διακοπεί το πρωτάθλημα λόγω κορονοϊού. Ηθελε 4 αγωνιστικές για να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, αλλά η ομάδα είχε εξασφαλίσει και μαθηματικά την άνοδο της στην Pre League. Μια άνοδος θεωρώ η οποία πραγματικά δεν την γιορτάσαμε όπως θα έπρεπε, ίσως είχε μπει στο τρυπάκι για μια άνοδο… ακόμα. Κατά την άποψη μου αυτό ήταν λάθος γιατί έπρεπε να γιορτάσουμε την κατάκτηση του πρωταθλήματος σαν να ήταν το πρώτο μας.
Την επόμενη αγωνιστική σεζόν λόγω κορονοϊου δεν έγινε πρωτάθλημα, μέχρι να οριστικοποιηθεί αυτό από την ΕΟΠΕ είχαμε φτιάξει την ομάδα, κάναμε προπονήσεις έως τη στιγμή που μας ανακοινώθηκε ότι δεν θα διεξαχθεί το πρωτάθλημα”.

- Η πορεία του Απόλλωνα στην πρώτη του παρουσία στην Pre League ήταν αρκετά καλή και λίγο έλλειψε να πανηγυρίσει για δεύτερη φορά άνοδο. Τι θυμάσαι από αυτή τη χρονιά;

“Οπως προανέφερα λόγω του κορονοϊού δεν έγινε πρωτάθλημα και έτσι την επόμενη χρονιά κάναμε την παρθενική μας εμφάνιση στην πρώτη μας παρουσία στην Pre League, αγωνιστικά. Η ομάδα είχε μία αύρα και μια κεκτημένη ταχύτητα, είχε τρομερή ψυχολογία, οι αθλήτριες πίστευαν στους εαυτούς τους και με κάποιες προσθήκες που κάναμε προσπαθήσαμε να την δυναμώσουμε. Θεωρώ ότι η χρονιά είχε τις δυσκολίες της, αλλά κατάφερε να φτάσει πολύ κοντά στην άνοδο και πραγματικά το εννοώ ότι μας έκλεψαν την άνοδο. Ειδικά όσοι άνθρωποι μας ακολούθησαν στο τελευταίο παιχνίδι με το Αιγάλεω το ένιωσαν στο πετσί του, όπως εμείς. Αλλά δυστυχώς αυτά συμβαίνουν στον αθλητισμό και δεν μπορούμε να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων. Εμείς καταθέσαμε την ψυχή μας σε εκείνο το παιχνίδι, αλλά όπως προείπα δεν μας άφησαν να πάρουμε την άνοδο στη Volley League με όλα όσα έγιναν σε εκείνο το παιχνίδι. Με μία ομάδα η οποία είχε το ⅓ πιο χαμηλό μπάτζετ από Αιγάλεω και ΖΑΟΝ που ανέβηκαν στη Volley League”.

- Η άνοδος χάθηκε στο τελευταίο παιχνίδι μέσα στο Αιγάλεω, παρότι δεν ήταν ο στόχος της ομάδας τη συγκεκριμένη σεζόν. Τι ήταν αυτό που ένιωσες σε αυτό το ματς;

“Πραγματικά ήταν ένα από τις χειρότερες στιγμές γιατί νιώθεις κατάφωρα ότι σε κλέβουν και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Ο στόχος μας ήταν να καθιερωθούμε στην κατηγορία και όχι η άνοδος, αλλά καταφέραμε να φτάσουμε στον τελικό και αξίζουν συγχαρητήρια στις αθλήτριες και σε όλο τον οργανισμό του Απόλλωνα”.

- Στη συνέχεια του απολογισμού, φτάνουμε στη φετινή χρονιά που η ομάδα είχε βασικό στόχο την άνοδο, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Τι έπαιξε ρόλο και δεν επιτεύχθηκε ο στόχος;

“Πρώτα να συμπληρώσω ότι οι επόμενες δύο χρονιές βρίσκουν την ομάδα να φτάνει στα ημιτελικά της διοργάνωσης και να διεκδικεί μια θέση στον τελικό. Στην πρώτη χρονιά από αυτές θεωρώ ότι από συγκυρία δεν κατάφερε να παίξει στον τελικό και αποκλείστηκε από τις Αμαζόνες μέσα στην Καλαμάτα. Οσο για τη φετινή χρονιά, όταν ο βασικός στόχος είναι η άνοδος δαπανήθηκαν χρήματα και ήρθαν παίκτριες πιστεύοντας κατά την άποψη μου ότι θα μας βοηθήσουν για αυτό το όνειρο που είχαμε. Η κατηγορία ειδικά τη φετινή χρονιά είχε αλλάξει ριζικά, ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα από ομάδες που είχαν τον ίδιο στόχο με εμάς. Η δική μας ομάδα δεν κατάφερε να παίξει αυτό που πίστευα ότι μπορεί και σε αυτό έχω εγώ την ευθύνη που μου αναλογεί άσχετα αν δημιουργήθηκαν κάποια προβλήματα οικονομικής φύσεως στην πορεία, αλλά δεν νομίζω ότι ο κύριος λόγος είναι αυτός. Θεωρώ ότι το πρόβλημα φέτος ήταν πιο πολύ στους χαρακτήρες και στη χημεία της ομάδας, γι’ αυτό το λόγο κάποιες παίκτριες δεν κατάφεραν να βγάλουν στο γήπεδο τα αναμενόμενα και για το λόγο που ήρθαν στην ομάδα.
Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι κάναμε μια πολύ τίμια προσπάθεια. Εγώ έχω σεβαστεί πάρα πολύ την ομάδα, έχω σεβαστεί τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα στην ομάδα και θεωρώ ότι αυτό που εισέπραττα όλα τα χρόνια, τον σεβασμό, αυτό θα συμβεί και τώρα”.

-Μαζί με την πρώτη ομάδα, η διοίκηση φρόντισε ώστε να ξεκινήσει τη δημιουργία ακαδημίας και την αξιοποίηση νεαρών κοριτσιών που θέλουν να ασχοληθούν με το βόλεϊ. Ποια είναι η γνώμη σου για τη δημιουργία αναπτυξιακών τμημάτων;

“Παράλληλα πρέπει να αναφέρουμε ότι όλα αυτά τα χρονιά στήνεται ένα μοντέλο ακαδημιών, όπου έρχονται πολλά νεαρά κορίτσια και σιγά-σιγά μεγαλώνει ο Απόλλωνας. Το θεωρώ πολύ σημαντικό για κάθε ομάδα να υπάρχουν ακαδημίες με μικρά παιδιά γιατί είναι το αύριο του βόλεϊ. Σίγουρα η πορεία της ομάδας ήταν αξιόλογη και λειτούργησε σαν κράχτης ώστε να έρθουν πολλά παιδιά στο βόλεϊ”.

- Σε ότι αφορά την επόμενη ημέρα για την ομάδα πoια είναι η γνώμη σου θα πρέπει να ακολουθήσει τη φιλοσοφία που είχες στα 7 χρόνια παρουσίας σου στον Απόλλωνα;

“Είναι θέμα της ομάδας, θέμα της διοίκησης και θέμα του νέου προπονητή αν θέλει να ακολουθήσει την ίδια φιλοσοφία που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια. Μεγαλύτερη σημασία για εμένα έχει η ομάδα να βρίσκεται στην Pre League και πρέπει να είναι σε αυτή την κατηγορία.
Κάθε χρόνο η ομάδα μεγάλωνε και προσθέταμε πράγματα. Ολα αυτά είναι βήματα μπροστά και αυτό είναι καλό για την ομάδα, να μεγαλώνει και να εξελίσσεται. Θεωρώ ότι πρέπει να βοηθηθεί η ομάδα από την τοπική κοινωνία να συνεχίσουν να στηρίζουν τον Απόλλωνα γιατί είναι στη 2η κατηγορία της Ελλάδας και είναι πολύ σημαντικό για την πόλη της Καλαμάτας”.

“Θα μπορούσε η ομάδα να στηριχθεί σε αθλήτριες από τη Μεσσηνία για να έχει καλή πορεία στην Pre League και να διεκδικήσει άνοδο;

“Θεωρώ ότι για να κάνει η ομάδα πρωταθλητισμό στο επίπεδο της Pre League δεν υπάρχουν Μεσσήνιες αθλήτριες να μπορέσουν να υποστηρίξουν αυτό το στόχο”.

-Η πορεία του Απόλλωνα στη διάρκεια των 7 χρόνων έπαιξε ρόλο ώστε ο φίλαθλος κόσμος να έρθει ξανά κοντά στο βόλεϊ;

Σίγουρα και ο Απόλλωνας έχει συμβάλλει πολύ στο να αγαπήσει ο φίλαθλος κόσμος το βόλεϊ και ερχόταν κάθε Σάββατο να παρακολουθήσει τους αγώνες του. Πιστεύω ότι υπήρχαν άνθρωποι που έρχονταν και παρακολουθούσαν την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια από το πρώτο μας παιχνίδι μέχρι φέτος. Αυτό είναι μια παρακαταθήκη για την ομάδα γιατί έχει κερδίσει κόσμο”.

“Μέσα στην καρδιά μου ο Απόλλωνας”

Κάνοντας το επίλογο, θέλησε να ευχαριστήσει τους ανθρώπους που συνεργάστηκε όλα τα χρόνια που ήταν στον Απόλλωνα. Μάλιστα τόνισε ότι φεύγει σαν φίλος και ότι η Καλαματιανή ομάδα θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά του.
“Πάνω απ’ όλα θέλω να ευχαριστήσω τη Βίκυ Καρταμπάτσου, η οποία πίστεψε σε αυτό το όνειρο που θέλαμε να κάνουμε, να γνωρίσει τον Απόλλωνα Καλαμάτας όλη η Ελλάδα, ανέφερε αρχικά και πρόσθεσε: “Εύχομαι από καρδιάς πραγματικά η ομάδα να πάει ακόμη πιο ψηλά και να καταφέρει ότι δεν καταφέραμε εμείς αυτή τη χρονιά. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω έναν άνθρωπο τον οποίο τον γνώρισα μέσα από τον Απόλλωνα τον Θεόδωρο Καρούντζο διευθύνων σύμβουλο του Affidea, που με πίστεψε σαν προπονητή και σαν άνθρωπο. Που συμβάδισε με τα όνειρα τα δικά μου και της Βίκυς και πραγματικά νιώθω μια πικρία που δεν του δώσαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω του συνεργάτες που είχα όλα αυτά τα χρόνια στην ομάδα και προσπαθήσαμε όλοι μαζί για το καλύτερο. Εγώ φεύγω σαν φίλος από την ομάδα και πάντα θα είναι μέσα στην καρδιά μου”.

Σύντομο βιογραφικό

Ο 49χρονος προπονητής άρχισε να ασχολείται με το βόλεϊ σε νεαρή ηλικία και αγωνίστηκε στις ομάδες της Νέας Ιωνίας, τη Νεάπολη αρχικά και στους Ιωνες και ο Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας. Ακολούθησαν ο Πανερυθραϊκός και ο ΑΟ Παγκρατίου με τον οποίο πανηγύρισε την άνοδο στην Α1. Το 2004 ξεκίνησε να ασχολείται με την προπονητική από την ομάδα που τελείωσε την καριέρα του ως αθλητής, τον ΑΟ Παγκρατίου. Διετέλεσε 2ος προπονητής κατά σειρά στις ανδρικές ομάδες του Παγκρατίου, του ΑΟΠ Κηφισιάς, του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, με τον οποίο κατέκτησε το Σούπερ Καπ και στην ΑΕΚ (και οι 4 στην Α1). Στη συνέχεια ήταν πρώτος προπονητής στις γυναικείες ομάδες του ΑΟΝ Αργυρούπολης και του Α.Ο. Ακρίτα (από το 2015 έως το 2017). Παράλληλα το 2017 εργάστηκε ως δεύτερος προπονητής στην εθνική ανδρών, όπου η ομάδα συμμετείχε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και στα τουρνουά World League σε Ισπανία και Εσθονία. Επόμενος προπονητικός σταθμός ήταν ο Απόλλων Καλαμάτας, όπου ανέλαβε πρώτος προπονητής για 7 χρόνια. Πριν από λίγες ημέρες ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του ΖΑΟΝ.
Αναλυτικά το βιογραφικό του ως αθλητής και προπονητής είναι:

Ως αθλητής
1987-1993 Νεάπολη Νέας Ιωνίας
1993-1994 Ιωνες
1995-1998 Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας
1999-2000 Πανερυθραϊκός
2000-2003 ΑΟ Παγκρατίου

Ως προπονητής
2003-2006 Β προπονητής ΑΟ Παγκρατίου (άνδρες)
2007-2008 Β προπονητής ΑΟΠ Κηφισιάς (άνδρες)
2008-2009 Β προπονητής Ηρακλή Θεσσαλονίκης (άνδρες – κατάκτηση SUPER CUP)
2009-2011 Β προπονητής ΑΕΚ (άνδρες)
2012-2014 Α προπονητής ΑΟΝ Αργυρούπολης (γυναίκες)
2015-2017 Α προπονητής Ακρίτα Καλαμάτας
2017 Β προπονητής Εθνικής ανδρών (συμμετοχή στα προκριματικά Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και στα τουρνουά World League σε Ισπανία και Εσθονία)
2017-2024 Α προπονητής Απόλλων Καλαμάτας
2024 Α προπονητής ΖΑΟΝ