Κυριακή, 04 Οκτωβρίου 2015 11:23

Τρίτη ευκαιρία και… πρόνοια για την νέα εποχή!

Γράφτηκε από τον
Τρίτη ευκαιρία και… πρόνοια για την νέα εποχή!

Την ώρα που έχουμε μπει σε ρυθμούς Κυπέλλου, με τον Φάρο Κερατσινίου να γίνεται «φονέας» των ομάδων της μεγάλης κατηγορίας ως ομάδα Α2 κατηγορίας και τα ντέρμπι των προημιτελικών να πλησιάζουν (Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, Άρης – ΑΕΚ) μαζί με ένα πάντοτε ενδιαφέρον ζευγάρι (ΠΑΟΚ – Ρέθυμνο), έρχεται η ΕΟΚ… πρώτη στο «φώτο φίνις» της κατανομής των πιο σημαντικών θεμάτων.

Πολύ νωρίτερα από αυτό που περιμέναμε, η Ομοσπονδία κατέστησε γνωστό ότι είναι διαθέσιμη να ενεργοποιήσει τον τρίτο χρόνο του συμβολαίου του Φώτη Κατσικάρη (είχε υπογράψει για 2+1 χρόνια) και να τον διατηρήσει στη θέση του τεχνικού της Εθνικής Ανδρών. Είναι στο χέρι του κόουτς της Μούρθια, να αποφασίσει αν θα συνεχίζει σε «διπλό ταμπλό» τις υποχρεώσεις του. Κατά πάσα πιθανότητα, θα προπονεί την ομάδα στο προολυμπιακό τουρνουά.

Όπως είχαμε αναφέρει από εδώ, λίγες μέρες μετά τον αποκλεισμό της Επίσημης Αγαπημένης από την Ισπανία, στα προημιτελικά του Ευρωμπάσκετ, η απόφαση αυτή είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Για πολλούς λόγους.

Ο κυριότερος, δεν έχει τόσο να κάνει με το τι θα πετύχει η Εθνική ομάδα το επόμενο καλοκαίρι. Οι στόχοι, άλλωστε, δεν έχουν τεθεί ακόμη για την περίπτωση της παρουσίας μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μοναδική απαίτηση από την ημέρα της νίκης επί της Λετονίας, είναι η παρουσία στο Ρίο. Τίποτα πέρα από αυτό. Το πιο ουσιώδες ζήτημα, έχει να κάνει με τον προγραμματισμό που θα φέρει την Ελλάδα στην νέα εποχή του παγκοσμίου μπάσκετ… εγκαίρως. Το νέο σύστημα που προώθησε η FIBA, προβλέπει προκριματικούς αγώνες στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, τόσο για το ευρωπαϊκό όσο και για το παγκόσμιο πρωτάθλημα, αρχής γενομένης το 2017, μετά τις τελευταίες ηπειρωτικές διοργανώσεις του ισχύοντος συστήματος. Μένουν, δηλαδή, δύο χρόνια. Και το διάστημα αυτό είναι μικρό. Μέχρι τότε, πρέπει να έχει καταρτιστεί από όλες τις Ομοσπονδίες, σε συνεννόηση με τους τεχνικούς που θα έχουν εμπιστευθεί, ένα πλάνο πολυετές, το οποίο θα αφορά πολλούς τομείς ταυτοχρόνως. Σταθερή διοίκηση, σταθερότητα στη θέση του προπονητή, σταθερότητα στις επιλογές των κλήσεων του ομοσπονδιακού τεχνικού, με προσπάθεια εύρεσης όσο περισσότερων αξιόπιστων λύσεων για να ανταποκριθεί η ομάδα στο νέο σύστημα, με παράλληλη προσπάθεια προώθησης των μελλοντικών της «αστέρων».

Πολλά κομμάτια μαζί, τα οποία χρειάζεται χρόνο να αναλυθούν, μέχρι να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις, με το θέμα του χρόνου να είναι επίσης σημαντικό. Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να φτάσουμε σε σημείο να… τρέχουμε και να μην φτάνουμε όταν φτάσει η ώρα της εφαρμογής του νέου συστήματος. Και ο Φώτης Κατσικάρης, φαίνεται πως έχει αρχίσει να δημιουργεί ένα δικό του «οικοδόμημα», έχοντας παραλάβει «εν λευκώ» τη διαχείριση της ομάδας. Μπορεί οι προσπάθειες δύο χρόνων να βρήκαν σε «τοίχο» στις δύο μεγάλες διοργανώσεις όπου αγωνίστηκε η Εθνική, αλλά άπαντες θα παραδεχθούν ότι ο Έλληνας τεχνικός έχει κάποιο πλάνο στο μυαλό του. Και αυτό είναι που πρέπει πρώτα να συζητηθεί με την Ομοσπονδία, η οποία ασφαλώς θα έχει τις δικές της προτάσεις.

Σε όλα αυτά, βέβαια, πρέπει να προστεθεί και ένας «αστερίσκος». Το γεγονός ότι ο Φώτης Κατσικάρης δουλεύει βάσει ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου, δεν αναιρεί ταυτόχρονα ότι τρίτη συνεχόμενη αποτυχία το καλοκαίρι του 2016, θα του δώσει εκ νέου άσυλο. Η ΕΟΚ, προς έκπληξή μας, δεν αναζήτησε άλλους προπονητές στην αγορά για να φτάσει στο τέλος να συζητήσει μαζί του, αλλά άμεσα του γνωστοποίησε ότι έχει μία τρίτη και, μάλλον τελευταία, ευκαιρία. Είναι άλλη μία παράμετρος, πάνω στην οποία πρέπει να γίνει η εργασία του προαναφερθέντος μακροπρόθεσμου πλάνου.

Με λίγα λόγια, η ανανέωση έγινε. Ο απλούστατος αγωνιστικός λόγος, είναι ότι δεν υπάρχει άλλος προπονητής νέος και εξελίξιμος, που να καθίσταται αυτή τη στιγμή ικανότερος του Κατσικάρη. Αυτή η απόφαση, όμως, καλό είναι να έχει γίνει με «γνώμονα» και τη μελλοντική μακροπρόθεσμη πορεία της ομάδας, η οποία δεν πρέπει να χάσει άλλο πολύτιμο χρόνο. Αρκετά πισωγυρίσματα έχει κάνει τα τελευταία χρόνια και το μόνο που δε θα θέλει, θα είναι να βιάζεται να προσαρμοστεί στις καινούργιες που (ξέρει ότι) θα προκύψουν.

Ραφαήλ Αλαγάς