Ο Παναθηναϊκός, από τη δική του πλευρά, ήθελε το αποτέλεσμα κόντρα στην Νταρουσάφακα, Διαμαντίδη απόντος και χωρίς να τον νοιάζει ιδιαίτερα στη δεδομένη χρονική συγκυρία, αν θα το έπαιρνε με «μαγικό» μπάσκετ, ή παρουσιάζοντας τη συνήθη εικόνα του τελευταίου καιρού. Και υπό αυτό το πρίσμα, πέτυχε απόλυτο το σκοπό του…
Οι δύο εκπρόσωποί μας στην Ευρωλίγκα, ωστόσο, συνεχίζουν να μη βρίσκονται σε ευνοϊκή θέση. Τα καλά νέα για αμφότερους, είναι πως κάθε ματς μπορεί να εγκυμονεί εκπλήξεις. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί όλοι οι μεγάλοι σύλλογοι πλην Φενέρμπαχτσε προς το παρόν, δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει πλήρως τη δραματική μείωση της απόστασής τους, από εκείνους που αποκαλούνται «δεύτερης» ή και «τρίτης ταχύτητας», όπως είναι επί παραδείγματι η Ζαλγκίρις ή η Τσεντεβίτα. Να θυμίσουμε, ότι από την πρώτη έχασε ο Ολυμπιακός, και μάλιστα καθαρά, χωρίς να ξεχνάμε ότι ο Παναθηναϊκός παίζει την προσεχή Πέμπτη (4/2) στην έδρα της δεύτερης. Την επομένη, επίσης, οι «ερυθρόλευκοι» υποδέχονται μία ομάδα μάλλον «δεύτερης ταχύτητας», κυρίως λόγω ονόματος και ιστορίας, την Χίμκι. Γιατί το ρόστερ της και η σοβαρότητα που έχει δείξει μέχρι τώρα, αξίζοντας σε κάθε περίπτωση την κορυφή του ομίλου, όπου βρίσκεται, κάθε άλλο παρά στη «δεύτερη ταχύτητα» μπορούν να κατατάξουν τους Ρώσους του Κουρτινάιτις. Μπορούν οι δύο «αιώνιοι» να κερδίσουν κάποιον από τους δύο αντιπάλους τους, με την εικόνα που έχουν εσχάτως στο παρκέ; Το πιο πιθανό, είναι πως μάλλον δεν μπορούν.
Ποιο είναι το πρόβλημά τους, ωστόσο, εκτός του ότι δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητό το ότι έχουν μπροστά τους επτά αντιπάλους που μπορούν να τους κερδίσουν οπουδήποτε; Οπως και για αρκετές άλλες ομάδες του υψηλότερου επιπέδου, μάλλον είναι ο προσανατολισμός τους στον εκάστοτε αγώνα, παίζοντας πολλές φορές σε ένα μονοδιάστατο στυλ που πλέον διαβάζεται εύκολα από τους αντιπάλους. Αυτό πολλές φορές, όχι μόνο δημιουργεί προβλήματα στους καταπονημένους βασικούς παίκτες, αλλά αρκετές φορές αδικεί και όσους μπορούν να αναδειχθούν σε «παράγοντες Χ». Χώρια οι ελλείψεις που υφίστανται και αναζητείται η κάλυψή τους μέχρι το ξεκίνημα του δευτέρου γύρου.
Ο Παναθηναϊκός, ήδη έφερε στις τάξεις του τον «εκρηκτικό» σκόρερ Μαρκίζ Χέινς για να δώσει «ανάσες» στους Διαμαντίδη-Καλάθη-Φελντέιν που είναι «ακρογωνιαίοι λίθοι» στο rotation, αλλά αυτό μάλλον δεν φτάνει και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος το έχει καταλάβει, αναζητώντας παράλληλα παίκτες στο «3» και στο «5». Για το «3» δε γνωρίζω αν χρειάζεται παίκτης. Ο Πάβλοβιτς και ο Γιάνκοβιτς μπορεί να μην έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα, αλλά έχουν αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν πως είναι «μαχητές» και δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Πριν αρχίσει ο δεύτερος γύρος της Ευρωλίγκα, έχουν ένα περιθώριο να αποδείξουν πως δεν χρειάζεται προσθήκη στη θέση τους, με τον Χαραλαμπόπουλο να είναι τρίτη επιλογή, αν και ο Μπράμος θα βοηθούσε ιδιαίτερα στο αμυντικό κομμάτι. Στους ψηλούς, πάλι, το πρόβλημα εντοπίζεται περισσότερο στην χρησιμοποίησή τους στο παιχνίδι. Και εδώ προκύπτουν δύο ερωτήματα. Αρχικά, γιατί ο Ραντούλιτσα δεν παίρνει σε κάθε ματς στοχευμένα όσες προσπάθειες του αναλογούν εκτελεστικά, ώστε να ισοφαρίζει κατά κάποιο τρόπο όσους πόντους δέχεται στην άμυνα και από τη στιγμή που πρόκειται για τον πιο προικισμένο επιθετικό σέντερ της Ευρωλίγκα; Επειτα, από την ώρα που ο Παπαγιάννης μοιάζει να ανταποκρίνεται καλύτερα αμυντικά, απ’ ότι οι δύο Σέρβοι, ποιος ο λόγος της ύπαρξης του (καλύτερου από τον Ραντούλιτσα αμυντικά) Κούζμιτς στο ρόστερ και όχι ενός υμίψηλου με αθλητικές ικανότητες; Εχει κάνει καλή δουλειά ο Κούζμιτς, αλλά συνυπολογίζοντας τους παραπάνω παράγοντες, ίσως να είναι πια περιττός και να υπάρχει ανάγκη για έναν παίκτη με διαφορετικό «σκαρί».
Στον Ολυμπιακό, το πιο σημαντικό ζήτημα αφορά την αυτοπεποίθηση των παικτών του, από τη στιγμή που επέστρεψαν ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης και, τελευταία, ο Λοτζέσκι. Οι τρεις πιο σημαντικοί του σκόρερ, δηλαδή. Μόνο που, τον καιρό στον οποίο ήταν απόντες, οι υπόλοιποι παίκτες εκτός από εξαιρετική άμυνα, απέδιδαν τα μέγιστα και στην επίθεση, παίρνοντας πρωτοβουλίες και σκοράροντας σε ικανοποιητικό βαθμό. Οι ίδιοι παίκτες, τώρα, πλην Χάκετ και Στρόμπερι, φοβούνται την ευθύνη και ψάχνουν τους ηγέτες τους. Πώς εξηγείται αυτή η αλλαγή της ψυχολογίας τους, πριν καν έρθουν οι ήττες από Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις; Επίσης, ένα άλλο ουσιώδες ερώτημα είναι η απομάκρυνση του Σον Τζέιμς πριν το τέλος του πρώτου γύρου της Ευρωλίγκα, κάτι που φανέρωσε ένα μεγαλύτερο κενό στους ψηλούς, το οποίο πληρώθηκε στη Μαδρίτη. Ταυτόχρονα, είναι απορίας άξιο το πώς θα χωρέσουν μαζί εννέα παίκτες που έχουν συγκεντρωθεί στις θέσεις «1»-«3», μετά και την έλευση του Παπανικολάου.
Αυτές οι απορίες, μαζί με αρκετές άλλες, σίγουρα βρίσκονται και στο μυαλό των τεχνικών των δύο ομάδων και, σε κάθε περίπτωση, γνωρίζουν πολύ καλύτερα τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουν για να αλλάξουν την κατάσταση, είτε πετύχει είτε όχι. Το πιο κρίσιμο, όμως, είναι να παρουσιάσουν ένα συγκεκριμένο προσανατολισμό στο παρκέ με εξίσου συγκεκριμένες εναλλακτικές επιλογές, στοιχείο που μοιάζει εσχάτως να έχει χαθεί και στις δύο πλευρές. Κι αυτό χρειάζεται να έχει βρεθεί… χθες, καθώς ήδη από αυτή τη βδομάδα, παίζουν για τη ζωή τους!
Ραφαήλ Αλαγάς
