Κάθε παιχνίδι, αποτελεί έναν «τελικό», έναν αγώνα επιβίωσης για τους «ερυθρολεύκους», από τη στιγμή που δεν έχουν καταφέρει να «ρεφάρουν» ακόμη τη μία εκ των ηττών από Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις. Γιατί τη μία, φρόντισε να τη «σβήσει» ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, με τους Λιθουανούς να ρίχνουν στο «καναβάτσο» την ομάδα του πρώην ομοσπονδιακού μας τεχνικού και να προσφέρει μια ακόμη μεγαλύτερη «ανάσα» στο σύνολο του Γιάννη Σφαιρόπουλου, πέραν αυτής που πήρε κερδίζοντας τη Λαμποράλ.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Ολυμπιακός πάει στη Γερμανία έχοντας αβαντάζ μίας νίκης, έναντι της Μπάμπεργκ. Το ζήτημα, για τον ίδιο, είναι τη βγάλει… τελείως από το μυαλό του. Να την αποκλείσει από τους πιθανούς «δελφίνους» της πρόκρισης, που θα πλασιώσουν την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η οποία μοιάζει τη δεδομένη στιγμή να μην χάνει καν την πρωτιά, μετά την απώλεια της Λαμποράλ στο ΣΕΦ. Και από τέτοιες αποστολές, οι Πειραιώτες ξέρουν καλά να τις εκτελούν, ειδικά την τελευταία πενταετία.

Απέναντι στους Βάσκους, επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η άποψη πως, όσο πλησιάζει στο τέλος του αυτό το «ψυχοβγαλτικό» Top-16, τόσο πιο εμφανής γίνεται η διαφορά μεταξύ των απλώς καλών ομάδων που θα κάνουν της «ζημιές» και θα «γαβγίσουν», με εκείνες που είναι πραγματικά οι κορυφαίες και θα «δαγκώσουν» την κατάλληλη στιγμή. Και αυτό μοιάζει να γίνεται με τον Ολυμπιακό, του οποίου τα προβλήματα αίφνης… ξεχάστηκαν στο παιχνίδι του Φαλήρου, καθώς η καλή εμφάνιση του Σπανούλη και η υπερπροσπάθεια του Μιλουτίνοφ, κάλυψαν δύο βασικά προβλήματα: την καθυστέρηση της επίθεσης, όσο περισσότερο παραμένει η μπάλα στα χέρια του αρχηγού και η έλλειψη του ψηλού που θα σκεπάσει τον «ουρανό» στους αντιπάλους και θα δώσει βοήθεια στον ηρωικό Χάντερ. Η άμεση προσαρμογή του Ουόρικ είναι επιτακτικής ανάγκης, όπως και των πλάνων αναφορικά με το πόση ώρα θα χειρίζονται οι παίκτες της περιφέρειας την μπάλα. Ο Σπανούλης έχει χάσει την «έκρηξη» και την ταχύτητά του και ο Χάκετ δε θα είναι σε όλα τα ματς ο ίδιος «δυναμίτης». Η σκέψη να εξαπλωθεί το rotation, που είχε προκύψει με τους πολλαπλούς τραυματισμούς της πρώτης φάσης, δεν είναι λανθασμένη. Μπορεί, αντιθέτως, να οδηγήσει εκ του ασφαλούς προς την επιτυχία.

Και επιτυχία, τι μπορεί να θεωρηθεί; Ασφαλώς η πρόκριση στα play-offs. Και πώς μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος; Για να θεωρηθεί, ότι μπορεί να κοιμηθεί ήσυχος ο Ολυμπιακός το βράδυ της 8ης Απριλίου, όταν θα υποδέχεται στο ΣΕΦ την, πιθανώς, αδιάφορη βαθμολογικά ΤΣΣΚΑ, δεν πρέπει να κοιτάξει μόνο να κερδίσει το επόμενο ματς (σωστή η βάση της νοοτροπίας αυτής), αλλά να τα πάρει όλα! Δεν του αρκούν το «διπλό» στη Γερμανία και τρία θετικά αποτελέσματα στην έδρα του, με το τελευταίο γεγονός να είναι ένας σπουδαίος σύμμαχος. Στην περίπτωση αυτή, θα καταλήξει στις οκτώ νίκες. Η Μπαρτσελόνα έχει όσες νίκες έχει και ο Ολυμπιακός (τέσσερις), η Χίμκι 5 μαζί με τη Ρεάλ και η Λαμποράλ 6! Θα αρκέσουν 4 νίκες σε 5 ματς; Το πιο πιθανό, είναι να χρειαστεί υπέρ του τις ισοβαθμίες, ενώ με το απόλυτο θα φτάσει τις 9 νίκες, όπου πολύ δύσκολα δείχνουν πια, ότι θα φτάσουν άπαντες, με την εικόνα που παρουσιάζουν στο παρκέ. Αν λάβουμε σοβαρά υπόψη μας, το ρητό περί καλών και κορυφαίων ομάδων, το «διπλό» στη Μόσχα επί της Χίμκι, διόλου ακατόρθωτο είναι. Οι «ερυθρόλευκοι», επομένως, πρέπει να σκέφτονται το απόλυτο, αν θέλουν στο τέλος της περιπέτειας αυτής, να πιστεύουν ότι έχουν όντως το πάνω χέρι.

Μιλήσαμε για ισοβαθμίες; Να μία που πρέπει να «σφραγιστεί» οπωσδήποτε. Η Μπάμπεργκ είχε περάσει από το ΣΕΦ με +5, διαφορά που δεν τη λες και ανέφικτη. Η πίεση, βέβαια, βρίσκεται στο πλευρό του Ολυμπιακού. Οι Γερμανοί, απλώς ζουν ένα όμορφο ταξίδι, όπου έκαναν τις πρώτες τους νίκες στο Top-16 και θα έχουν να «κοκορεύονται» για τους θριάμβους στο ΣΕΦ και στην έδρα τους, κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Ό,τι πιο σπουδαίο έχουν πετύχει στην ιστορία τους, δηλαδή, κάτι που τους δίνει τη δυνατότητα μαζί με τη δεινή βαθμολογική τους θέση, να αντιμετωπίζουν πια τα ματς με περισσότερη άγνοια κινδύνου, παρά άγχος μην χάσουν… το τρένο. 

Ευκαιρία για τους παίκτες του Σφαιρόπουλου, πάντως, να τους πουν «καληνύχτα»…

Ραφαήλ Αλαγάς