Αρχής γενομένης στον αγώνα με την Κροατία, η Επίσημη Αγαπημένη ολοκληρώνει το «σαφάρι» που άρχισε από τις πρώτες προπονήσεις στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, για το μοναδικό «εισιτήριο» που οδηγεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.


Αυτή η τόσο διαφορετική Εθνική πια, με εμφανές το ταλέντο της, αλλά και δύσκολο για την ίδια να κρύψει το ταλέντο της, παίζει σε 30 ώρες την ύψιστη αθλητική τιμή (17:30 ο αγώνας με τους Κροάτες κι αν όλα πάνε καλά μέχρι το τέλος, λίγο πριν τα μεσάνυχτα της επόμενης ημέρας, θα έρθουν και οι πανηγυρισμοί). Και κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, όταν έχεις στις τάξεις σου τους μισούς παίκτες να βρίσκονται σε μεγάλη διοργάνωση για πρώτη φορά και με την πίεση να αυξάνεται πια. Για την ακρίβεια, όπως είπε και ο Φώτης Κατσικάρης, η Εθνική πρέπει να λειτουργήσει κάτω από πραγματική πίεση. Στα σπουδαία, καλείται να δείξει τον χαρακτήρα της. Δεν της ζήτησε κανείς, άλλωστε, να το κάνει με το Ιράν ή το Μεξικό. Σοβαρή εμφάνιση κι εύκολη νίκη στο πρώτο ματς, μία «γκαζιά» στο δεύτερο και πρώτη θέση.


Ο αγώνας με τους «Guerreros», πάντως, μπορεί και να ήταν μία μικρή προσομοίωση του ματς με την Κροατία, την οποία μάλλον γνωρίζαμε ως αντίπαλό μας από τη στιγμή που ηττάτο από τους οικοδεσπότες Ιταλούς. Αναμενόμενη, άλλωστε, η νίκη μας με το Μεξικό, αναμενόμενη και η νίκη τους με την Τυνησία. Τι είδαμε, όμως, με το σύνολο του Βαλντεολμίγιος; Ότι αυτή η ομάδα, όταν βγάλει την απαραίτητη ενέργεια που βρίσκει πρωτίστως από τους αδελφούς Αντετοκούνμπο και δευτερευόντως από παίκτες με αποδεδειγμένες αμυντικές αρετές, όπως ο Καλάθης, τότε δεν μπορεί να αναχαιτιστεί εύκολα βγαίνοντας στο ανοικτό γήπεδο. Όταν, όμως, θα υπάρχουν τα διαστήματα, όπου οι «Αντέτο» δε θα επιδίδονται σε «σόου» σαν αυτό του δευτέρου ημιχρόνου, με αποτέλεσμα μάλλον να αναγκαζόμαστε σε καταστάσεις «πέντε εναντίον πέντε», πώς λύνονται τα προκύπτοντα προβλήματα; Φάνηκε και προχθές και ήταν αναμενόμενο επίσης: δια χειρός Μπουρούση.


Ο διεθνής σέντερ, που βρίσκεται μάλλον αυτή τη στιγμή μεταξύ Παναθηναϊκού και ΝΒΑ, ήταν αυτός που πήρε την μπάλα στο ματς με το Μεξικό, σχεδόν όσες φορές παίξαμε «σετ παιχνίδι» με τον ίδιο στο παρκέ. Είδηση καλή από την πλευρά του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος μεταφέρει και στο ματς τα «Ώπα» της προπόνησης από τον Κατσικάρη για το ταλέντο του που ξεχειλίζει, αλλά συνάμα αρνητική, αφού ο «Μπούρου» είναι ουσιαστικά η σίγουρα αξιόπιστη «πηγή» θετικών καταστάσεων σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Τι γίνεται, λοιπόν, αν κι αυτός «εγκλωβιστεί» ή σαν… ανθρώπινος παίκτης που είναι, δε βρεθεί στην καλύτερή του κατάσταση;


Οι δηλώσεις του κόουτς Κατσικάρη περί μη ετοιμότητας, μάλλον προς αυτή την κατεύθυνση βρίσκονταν. Τα νέα είναι καλά, πάντως, όταν παίζεις απέναντι σε μία ομάδα πιο σοβαρή και μετρημένη από τα προηγούμενα μεν, αλλά όπου ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς έχει εκτελέσει 33 σουτ σε δύο παιχνίδια, με 15 εξ αυτών εύστοχα. Το ίδιο ισχύει και για την Ιταλία, η οποία βασίζεται εξίσου στο τρομερό ταλέντο των NBAers της κι ελπίζει στον Χάκετ για ένα μικρό «συμμάζεμα» της κατάστασης. Καμία από τις δύο ομάδες δεν αποτελούν φόβητρο και σε μία ουδέτερη έδρα, η νέα ελληνική ομάδα που ακόμη κι αν άπαντες παραδέχονται ότι δεν είναι έτοιμη να δείξει το 100% των ικανοτήτων της, θα ήταν φαβορί. Στην περίπτωσή μας, οι παίκτες του Έτορε Μεσίνα έχουν το προβάδισμα.


Τόσα χρόνια, όμως, πού δικαίωνε άπαντες αυτή η ομάδα; Στα «πρέπει», τους αγώνες «ζωής και θανάτου», όπου πάντα έβγαινε στον «αφρό». Ισχύει ότι τα τελευταία δύο χρόνια υπήρξαν λάθη κόντρα σε Σερβία και Ισπανία, αλλά μάλλον μιλάμε για εξαιρέσεις, παρά για τον κανόνα. Όλοι γνωρίζουμε, πώς σφυρηλατήθηκε ο χαρακτήρας αυτής της ομάδας τόσα χρόνια. Μέσα από την επιστροφή από το «καναβάτσο». «Είμαι εδώ για την Ολυμπιάδα», είπε ο αρχηγός. Το νόημα της υπόθεσης, θα είναι να μεταφερθεί αυτή η ατάκα στους «νέους» από τους «παλιούς» και άπαντες να καταθέσουν αυτό το αίτημα στο παρκέ. Αίτημα; Ας το κάνουμε απαίτηση. Ανυποχώρητη. Πάμε!


Ραφαήλ Αλαγάς