Ξεκινώντας από τον «κατάρρευση» στην Αχαγιά, μετά από ένα εξαιρετικό επιθετικά πρώτο δεκάλεπτο, αυτό το «μπλοκάρισμα» που στερεί αποτελέσματα συνεχίζεται. Εκείνο που αποτελεί κρίμα για την εν λόγω ομάδα, είναι πως είναι άκρως ανταγωνιστική σε όλους τους αγώνες της, αλλά βρίσκει κάθε φορά και ένα… διαφορετικό τρόπο να «πετά» τις ευκαιρίες.

Με τον Έσπερο Πατρών δεν ήταν λίγες οι φορές που έμοιαζε ικανή να επιστρέψει, αλλά κάτι «κόλλαγε» και δεν της επέτρεπε να πλησιάσει κι άλλο. Με τον Ίκαρο Καλλιθέας γύρισε από διψήφια διαφορά, έδειχνε να κυριαρχεί στο τέλος της τρίτης περιόδου, αλλά οι κακές επιλογές και η αστοχία από τη γραμμή των βολών απέτρεψαν το μεγάλο «διπλό». Με την Πεύκη, επέστρεψε από το -10, αλλά ξανά στις λεπτομέρειες υστέρησε. Τέλος, απέναντι σε μία κακή Ένωση Ιλίου, δε βρήκε τον τρόπο για να «χτυπήσει» το ματς, να κάνει την αντίπαλό της να αισθανθεί την «ανάσα» της, ενώ και ανταγωνιστική ήταν και μία μεγάλη ευκαιρία ανοίχτηκε μπροστά της.

Μιλήσαμε, ήδη, για… τέσσερις διαφορετικούς τρόπους που βρήκε για να χάσει τις ισάριθμες ευκαιρίες που της παρουσιάστηκαν. Κάπως έτσι, βασικά, έχει κυλήσει όλη η χρονιά κι αυτό πληρώνεις, όταν η ομάδα κατά βάση δεν έχει ιδιαίτερες παραστάσεις στις εθνικές κατηγορίες, με αποτέλεσμα στο φινάλε να μην καταφέρνει να μην «πιεί νερό», ενώ πολλές φορές έχει φτάσει πρώτη στην «πηγή». Είναι αυτές οι λεπτομέρειες στο τέλος, που την έχουν αφήσει στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα του 1ου ομίλου Νότου της Γ’ Εθνικής, αποτελώντας καθ’ υπερβολήν την… Μπάμπεργκ των χαμηλότερων κατηγοριών.

Το γεγονός, όμως, πως δε σταματά να μάχεται, καθώς και η εικόνα «καλοκουρδισμένου» συνόλου που εμφανίζει ακόμη και κόντρα στα θεωρητικά «μεγαθήρια», διατηρούν μία «ηλιαχτίδα» αισιοδοξίας, μαζί με τις μαθηματικές ελπίδες που ακόμη διαθέτει. Τι είναι αυτό, όμως, που χρειάζεται για να κάνει το «ντεμαράζ», για το οποίο έχει αργήσει εδώ και αρκετές εβδομάδες;

Το στοιχείο που χρειάζεται, δεν είναι άλλο από μία μεγάλη νίκη, η οποία θα της δώσει την απαραίτητη «ώθηση». Ο Ίκαρος Νέας Σμύρνης βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, αλλά άτρωτος δεν είναι. Αυτό αποδείχθηκε και στον πρώτο γύρο, όταν η «Μαύρη Θύελλα» είχε βρει… άλλο τρόπο να μην κερδίσει και να κάνει ένα μεγάλο «μπαμ», προηγούμενη με διαφορά τεσσάρων πόντων στα 50” πριν από το φινάλε. Μία σημαντική διαφορά, βέβαια, είναι η επάνοδος του Βελιζιώτη που αποτελεί «αναπόσπαστο» κομμάτι μίας εξαιρετικής «μηχανής», όταν φτάνει σε υψηλά στάνταρ απόδοσης, αλλά και στην πλευρά των «μελανόλευκων» έχει επανέλθει ο Γιαννουκάκης.

Το παιχνίδι αυτό, λοιπόν, ξεκινά υπό διαφορετικές συνθήκες. Το σίγουρο, είναι πως πρόκειται για έναν αγώνα που αποτελεί την ιδανική ευκαιρία για την Καλαμάτα, ίσως και την τελευταία για να αλλάξει το «μομέντουμ». Μπορεί τη δεδομένη στιγμή να μη μοιάζει ικανή να «ξεκολλήσει», αλλά κανείς δεν πρέπει να υποτιμά τις καλοδουλεμένες ομάδες. Καμιά φορά, θέλουν μία «ώθηση» για να… σπάσει η γκίνια!

Ραφαήλ Αλαγάς