Με την Ακράτα το έκανε ακόμη μία φορά, και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου αυτή είναι και η καταδικαστική, με τους ανθρώπους της «Μαύρης Θύελλας» μάλλον να καλούνται να κάνουν τον απολογισμό της χρονιάς, για το τι πήγε στραβά.
Η ευκαιρία αυτή, μάλιστα, ήταν «διπλή», καθώς όχι μόνο αγωνιζόταν στην έδρα της, με τη στήριξη του κοινού της, μετά από ένα μεγάλο «διπλό» στην Ερμιονίδα, αλλά και απέναντι στη θεωρητικά πιο αδιάφορη ομάδα του πρωταθλήματος. Και λέμε θεωρητικά, γιατί η Ακράτα κάθε άλλο παρά αδιάφορη εμφανίστηκε, αλλά ουσιαστικό βαθμολογικό κίνητρο δεν είχε. Αντιθέτως, το είχε η Καλαμάτα κι εκεί που σου έδινε την αίσθηση ότι θα πιάσει από το λαιμό την αντίπαλό της, μία στο ξεκίνημα του αγώνα και μία στις αρχές της παράτασης, το σκηνικό που εκτυλίχθηκε στη συνέχεια, διέψευσε σε απόλυτο βαθμό αυτή την εντύπωση.
Κάπως έτσι, οι «μελανόλευκοι» δε διαχειρίστηκαν για ακόμη μία φορά κάποια επιτυχία τους. Το ίδιο είχε γίνει μετά το «3 στα 3» στις αρχές του πρωταθλήματος, με αποκορύφωμα το θρίαμβο επί της Ένωσης Ιλίου, το ίδιο μετά την νίκη με τον Πορφύρα. Τρίτη και… φαρμακερή ήταν η τελευταία, όπου δεν κατάφερε να αξιοποιήσει την νίκη στην Ερμιόνη και να διαψεύσει όσους την είχαν «τελειωμένη».
Ας είμαστε ειλικρινείς. Μετά από όλα αυτά, ποιος μπορεί να πιστέψει ένα «διπλό» με Γλαύκο-Κόρινθο, ή μία νίκη εντός έδρας με τη Δάφνη Δαφνίου, ενώ υπάρχει και ρεπό που θα φέρει την Καλαμάτα ακόμη πιο πίσω σε σχέση με τους ανταγωνιστές της; Η κατάσταση αυτή, είναι μάλλον οριστικά μη αναστρέψιμη και η ομάδα οφείλει τουλάχιστον να σεβαστεί τον κόπο που έκανε ολόκληρη την χρονιά, παλεύοντας με δυσκολίες από το καλοκαίρι, ώστε να τελειώσει το πρωτάθλημα με αξιοπρέπεια και με «μήνυμα» επιστροφής.
Το σίγουρο, μετά από όσα αναφέραμε, είναι πως η Καλαμάτα παίρνει αυτό που άξιζε από την φετινή χρονιά. Υπήρξαν, όντως, ατυχίες και πολλά παιχνίδια που έχασε στις (υπο)λεπτομέρειες, αλλά αυτό δε δικαιολογεί τον τρόπο, με τον οποίο έχασε τόσα ματς. Μπορεί οι δυνατότητές της να ήταν για κάτι ανώτερο, όπως είχε αποδείξει, αλλά η συνολική της εικόνα στο παρκέ τελικά δείχνει πως δικαίως υποβιβάζεται, αν και μαθηματικά έχει ακόμη ελπίδες.
Αυτό που έχει σημασία στο εξής, είναι η επόμενη μέρα. Το τι θα κάνει η ομάδα στο τοπικό, το πώς θα σχεδιάσει την επιστροφή της και, κυρίως, το πώς θα αποδείξει πως έχει γίνει… σοφότερη, όταν παρουσιαστεί ξανά στις εθνικές κατηγορίες. Αυτή είναι, όμως, μία κουβέντα που είναι καλύτερο να ξεκινήσει με το που τελειώσουν οι τρέχουσες υποχρεώσεις της. Προς το παρόν, ας τελειώσει με ψηλά το κεφάλι…
Ραφαήλ Αλαγάς
