Συγκεκριμένες οι ομάδες που διεκδικούν την άνοδο, όπως κι εκείνες που θα πασχίσουν να σωθούν. Και να μπορείς να πεις, ότι οι ομάδες που βρίσκονται κάπου στη μέση, μπορούν να παίξουν ρόλο ρυθμιστή, ειδικά για την πρώτη «μάχη»; Ψέμματα θα είναι, αφού συνήθως πλέον οι δύο ισχυροί «αλληλοσκοτώνονται» στα μεταξύ τους, με το πλεονέκτημα έδρας να κρίνεται στη διαφορά των αγώνων αυτών, και την υπόλοιπη χρονιά κάνουν απλές «περαντζάδες»…
Είναι άσχημη η αλήθεια, όταν σου αποκαλύπτεται ολόκληρη κατά πρόσωπο. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις ομάδες που, εν τέλει, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν όσους «βαφτίζονται» ευκαιριακά ως «μεγαθήρια». Και λέμε ευκαιριακά, γιατί συνήθως ο ένας ανεβαίνει στη Γ’ Εθνική και ο άλλος θα παίξει τον (ανύπαρκτο) προαναφερθέντα ρόλο των ομάδων που βρίσκονται στη μέση, με αποτέλεσμα να αναδυθούν δύο διαφορετικοί διεκδικητές την επόμενη χρονιά.
Αυτό ήταν και το σκηνικό των τελευταίων μηνών. Η Καλαμάτα ’80 κέρδισε τον Σπαρτιατικό και πλέον είναι στις εθνικές κατηγορίες, αλλά ο δεύτερος δεν είναι φαβορί φέτος για την άνοδο. Απεναντίας, στο ρόλο αυτόν βρίσκονται η Καλαμάτα BC και ο ΓΣ Μεσσήνης, με την ομάδα από το «νησί» να μην μπορεί να ανταγωνιστεί τους διεκδικητές του προβιβασμού την περασμένη σεζόν. Το γιατί είναι τα φαβορί μπορεί να το καταλάβει κανείς από τις ανανεώσεις των βασικών «γραναζιών» τους και την πρόσθεση επιπλέον σπουδαίων λύσεων, που καθιστούν πανίσχυρες αμφότερες τις ομάδες.
Αυτόματα, λοιπόν, όλα τα βλέμματα έπεσαν στο πότε θα τους βγάλει πρόσωπο με πρόσωπο η κλήρωση του πρωταθλήματος. Και η «μοίρα» αποφάσισε πως το πρώτο τους ραντεβού θα είναι την όγδοη αγωνιστική. Το πρόγραμμα δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί, αλλά αν σκεφτούμε ότι το πρωτάθλημα ξεκινά στις 21 Οκτωβρίου, ο αγώνας θα διεξαχθεί μερικές ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα. Το πού είναι άγνωστο, λόγω της πιθανότατης πλέον ανακατασκευής της Τέντας, αλλά η ουσία είναι πως μπορεί να χαρακτηριστεί πολύ πιθανό ο νικητής να γιορτάσει… Χριστούγεννα και Πάσχα μαζί.
Για ποιο λόγο μπορούμε να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο; Ο πρώτος λόγος, είναι ότι οι δύο ομάδες θα έχουν βρει το ρυθμό τους μέχρι τότε. Δεν είναι ένα ματς πρεμιέρας, όπου θα ήταν σαφέστατα ανέτοιμοι, αλλά λίγο μετά τη μέση του πρώτου γύρου. Θα έχουν βρει τα «πατήματά» τους και κάθε προπονητής θα γνωρίζει με βεβαιότητα τι αποδίδει καλύτερα συνδυαστικά από τα «υλικά» που διαθέτει στο ρόστερ του.
Ο δεύτερος είναι πως, εφόσον δεν υπάρξει νωρίτερα κάποια σπουδαία «γκέλα», αμφότεροι θα πάνε με την ψυχολογία στο «ζενίθ» για το ντέρμπι. Κάπως έτσι, η πίεση που θα ασκηθεί στον ηττημένο, θα είναι πολύ τεράστια και μέχρι το νέο τους ραντεβού, πρέπει να ανταποκριθεί σε αυτήν. Κι αν στην Καλαμάτα μπορεί να έχουν μάθει από τις «σβουρηχτές σφαλιάρες» της Γ’ Εθνικής και την αγωνία της σειράς με τους Δρομείς προ διετίας, τότε για τον ΓΣ Μεσσήνης τα πράγματα δε θα είναι εύκολα, έχοντας καιρό να κάνει πρωταθλητισμό. Για τον ηττημένο, ενδεχόμενη απώλεια πριν από την νέα συνάντηση θα σημάνει μάλλον αυτόματα και απώλεια του πλεονεκτήματος έδρας, ενώ θα έχει την απόλυτη υποχρέωσης της νίκης στο ντέρμπι του δευτέρου γύρου.
Το ρόλο της θα παίξει, φυσικά, και η διαφορά του πρώτου αγώνα. Αν κριθεί απαγορευτική για τον ηττημένο, τότε το χτύπημα θα είναι ακόμη μεγαλύτερο και θα αναγκαστεί να συνειδητοποιήσει, πως οφείλει να συμβιβαστεί με μία νίκη που τουλάχιστον στη σειρά των τελικών θα έχει το σκορ στο 1-1, ώστε να διεκδικηθεί εκεί η υπέρβαση ενός «μπρέικ».
Η πίεση του πρώτου αγώνα, πάντως, θα είναι στο μέρος των «μελανόλευκων». Ενδεχόμενο «διπλό» του ΓΣ Μεσσήνης σημαίνει πως στη συνέχεια… θα τρέχουν, καθώς ουσιαστικά αυτή η ήττα θα σήμαινε πως οφείλουν να κάνουν το απόλυτο, μέχρι το τέλος της κανονικής διάρκειας, κάτι που σημαίνει «διπλό» στο «νησί». Μία αποστολή που μόνο εύκολη δεν τη λες.
Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, ο νικητής θα έχει το δικαίωμα να πανηγυρίζει ίσως και παραπάνω από όσο του αξίζει. Μπορεί να προτρέχουμε, αλλά ο χριστουγεννιάτικος εκείνος αγώνας μεταξύ Καλαμάτα BC και ΓΣ Μεσσήνης, είναι αυτός που μπορεί να κρίνει πολλά. Δεν αποκλείεται, μετά το τέλος, ο ένας να νιώθει «ζεστασιά» μέχρι τη λήξη της χρονιάς, ενώ ο άλλος να υποφέρει από «κρυοπαγήματα», ακόμη κι όταν έρθει η άνοιξη…
Ραφαήλ Αλαγάς
