Και, φυσικά, στο τελευταίο αναφερθέν ματς ήθελα να καταλήξω. Ο Ολυμπιακός κατανόησε πολύ καλά και την Παρασκευή, αλλά και πριν λίγες εβδομάδες με αντίπαλο την Μπάγερν στο Σ.Ε.Φ., όταν οι διαιτητές αρνήθηκαν το φάουλ τριών βολών στον Ντιλέινι, την πρώτη φράση του κειμένου. Προσπαθώντας δύο φορές (τρεις με το ματς απέναντι στη Μάλαγα) να «σώσει» τα ματς στο… παρά πέντε, αντιλήφθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι οποιαδήποτε υπεροψία δε συγχωρείται! Ότι δεν μπορεί να κερδίσει εύκολα κανένα ματς αν δε βρίσκεται πνευματικά άνω του 100% έτοιμος! Ότι, αν συμβεί το αντίθετο, θα τιμωρηθεί! Κι αν νίκησε τώρα στο τελευταίο δευτερόλεπτο με το μεγάλο σουτ του Μάντζαρη, που του έδωσε στην ουσία την πρόκριση στο ΤΟΠ-16, την επόμενη φορά, αν επαναλάβει τέτοια εμφάνιση, δε θα έχει την ίδια τύχη. Το ματς με τους Πολωνούς, και ειδικά το πρώτο δεκάλεπτο, αποτελεί οδηγό για την ομάδα του Μπαρτζώκα, όχι μόνο για το ματς με τη Μάλαγα, ομάδα πολύ ικανότερη να εκμεταλλευτεί τέτοιες καταστάσεις, αλλά και για όσο βρίσκεται στην φετινή διοργάνωση.
Και κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στο πρώτο δεκάλεπτο, καθώς εκεί σημειώθηκε το χειρότερο διάστημα των «Ερυθρολεύκων» στην φετινή διοργάνωση! Συγκέντρωση μηδενική, άμυνα χωρίς συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ των παικτών, επίθεση με ουκ ολίγες τραγικές επιλογές, με τους Ντάνστον και Πρίντεζη να είναι οι μόνοι διασωθέντες. Ο πρώτος αμυντικά, με 3 μπλοκ σε διαδοχικές φάσεις στον ίδιο παίκτη (Ντραγκίσεβιτς), ο δεύτερος επιθετικά, με τη συνεχή του βοήθεια στο σκοράρισμα, έχοντας και κάποιες καλές συνεργασίες με τον Σπανούλη. Από εκεί και πέρα, για πρώτη φορά είδαμε τον Παπαπέτρου, ο οποίος έπαιξε για 4.5 λεπτά σχεδόν, χωρίς να δείξει κάτι το ιδιαίτερο. Μάλλον ο Μπαρτζώκας τον ξεκίνησε για να πάρει ο νεαρός φόργουορντ το «βάπτισμα του πυρός», έχοντας πέσει και ο ίδιος μάλλον στην «παγίδα» του «πιο εύκολου ματς», αντί να ξεκινήσει έναν εκ των Περπέρογλου, Λοτζέσκι. Έχει μέλλον ο «μικρός», απλώς θα χρειαστεί χρόνο και εμφανίσεις να το αποδείξει, κάτι που για την ώρα λογικά δε θα έχει, αλλά είναι σίγουρο ότι στη συνέχεια θα πάρει τις ευκαιρίες του.
Φυσικά μπήκαν ο Περπέρογλου και ο Λοτζέσκι αργότερα, μαζί με τον Μάντζαρη και την ταυτόχρονη απόσυρση του κάκιστου τότε Σπανούλη, κι έτσι ο Ολυμπιακός άρχισε να λειτουργεί καλύτερα. Πίεσε, με μπροστάρη αυτόν τον μεγάλο αμυντικό που λέγεται Βαγγέλης Μάντζαρης, και προσπάθησε να κυκλοφορήσει καλύτερα την μπάλα, με έναν ευχάριστα θετικό Λο σε μία «ζώνη» σεμιναριακού επιπέδου, για την οποία αξίζει πλείστα συγχαρητήρια ο κύριος Ούβαλιν! Κάποιες φορές το πέτυχε, πολλές όμως όχι, γυρνώντας απλώς την μπάλα στην περιφέρεια. Κι όταν το πέτυχε, το έκανε μόνο με μακρινά σουτ, τα οποία δε βρέθηκαν στα αναγκαία για να «ανοίξει» και να «ανεβεί» η άμυνα των Πολωνών ποσοστά. Κι από τη στιγμή που δε σκόραρε αρκετά η ομάδα, δεν υπήρχε λόγος για το «Πράσινο Βουνό» (Ζιελόνα Γκόρα εις την πολωνικήν) να αλλάξει κάτι στην υποδειγματική άμυνά του, ειδικότερα στη ρακέτα, όπου ελάχιστες φορές πέρασε η μπάλα.
Αμέσως παρατηρούμε δύο έντονα προβλήματα. Αυτό της αντιμετώπισης της «ζώνης», που του έθεσε προβλήματα και στην Φλωρεντία με τη Σιένα, ασχέτως αν ο προπονητής των Ιταλών την απέσυρε σε ένδειξη «γειτονικής συμπαθείας» προς την ελληνική ομάδα. Και θα του θέσει και την Παρασκευή, αν θυμηθούμε ευφυής προπονητής είναι ο Πλάθα, ειδικά στο να στήνει τέτοιου είδους άμυνες.
Το έτερο πρόβλημα είναι αυτό στη ρακέτα. Μπορεί να μην χρειάζεται αντικαταστάτης του Σίμμονς, όμως χρειάζονται καλύτερες εμφανίσεις των ψηλών του Ολυμπιακού. Ο Πέτγουεϊ δεν είναι ο παίκτης των πρώτων 3 αγωνιστικών, ο Μπέγκιτς ήταν υπερβολικά αργός και αρνητικός (στο διάστημα όπου έπαιξε πήρε ξανά μεγάλη διαφορά η Ζιελόνα), ενώ ο Αγραβάνης δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου. Ο Ολυμπιακός έχει μεγάλη ανάγκη από τους ψηλούς του, ειδικά απόψε που έχει να αντιμετωπίσει ψηλούς σαν τον Βάσκεθ, τον Χετσχάϊμερ, τον Κανέρ και τον Κουζμίνσκας. Δεν είναι δυνατόν παίκτες του επιπέδου του Σελ, του Ντραγκίσεβιτς, του Μπράκινς και του Εγιενγκά να κάνουν χωρίς καμία ένδειξη κόπωσης «πάρτι» επιθετικά και να σκοράρουν μαζί 52 πόντους, όταν σε συνολικά 200 λεπτά όλης της ομάδας μοιράζονται μόνο αυτοί τα 110!
Τι δεν έχουν, όμως, αυτοί οι παίκτες, που έχουν οι παίκτες του επιπέδου του Ολυμπιακού; Την προσωπικότητα και το πείσμα! Αυτοί ήταν οι αποφασιστικοί παράγοντες στην έκβαση του παιχνιδιού. Η ελληνική ομάδα, με ηγέτες έναν διαφορετικό πια Σπανούλη και τον σταθερά πολύ καλό Πρίντεζη, έδειξαν συγκεντρωμένοι στο στόχο της ανατροπής, με περίσσιο πάθος και ενέργεια, καταφέρνοντας να περιορίσουν τους Πολωνούς στους 14 πόντους στην τελευταία περίοδο και σκοράροντας πάνω από 20 πόντους στα τελευταία 5 λεπτά! Και αν και είδαν τον φοβερό Γουόκερ να κρατά την ομάδα του μπροστά, δημιουργώντας ή σκοράροντας, δεν πτοήθηκαν. Ο αρχηγός έβαλε το τρίποντο της προσπέρασης, ο «ψυχρός» και… «ψυχωμένος» Μάντζαρης αυτό της νίκης!
Έπρεπε ο Ολυμπιακός να ζήσει άλλη μία επικίνδυνη κατάσταση για να αφυπνιστεί και να την ανατρέψει εν τέλει. Δε θα κρατήσει κάτι τέτοιο όμως για πάντα! Ας ελπίσουμε να το έχουν στο νου τους πλέον Μπαρτζώκας και παίκτες, έχοντας λάβει πλέον το καλύτερο φετινό μάθημα, από μία ομάδα που πανάξια τελικά βρίσκεται εδώ!
Ραφαήλ Αλαγάς
