Περιμέναμε από την αρχή της χρονιάς ένα πρωτάθλημα όχι ιδιαίτερα ποιοτικό. Η «κάνουλα» των παικτών που μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε ένα επίπεδο ανώτερο του τοπικού, άλλωστε, έχει κλείσει και αυτό φαίνεται στις ελάχιστες εκπροσωπήσεις που έχει η ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ στις εθνικές κατηγορίες. Και προσέξτε, μιλάμε για πρωτάθλημα μίας περιοχής 340.00 κατοίκων περίπου (Μεσσηνία, Αρκαδία και Λακωνία μαζί).
Ο Αρκαδικός στην Α2 παλεύει να αποφύγει τον απευθείας υποβιβασμό και να σώσει την παρτίδα στα play out (μία του κλέφτη, δύο του κλέφτη, τρεις και ο αργοπορημένος σχεδιασμός κάποια στιγμή θα τιμωρηθεί στο παρκέ) και η Καλαμάτα ’80 ήταν γνωστό εξαρχής ότι, παρά το γεγονός ότι δεν αγωνίζεται σε μία Γ’ Εθνική τόσο ανταγωνιστική όσο η περσινή (δεν υπήρχαν, για παράδειγμα, ομάδες επιπέδου Λεχαίου ή ΕΑΠ), πρέπει να κάνει ένα θαύμα για να διατηρηθεί στην κατηγορία. Σε επίπεδο παικτών, επίσης, δεν «ακούγεται» ιδιαίτερα, κάτι που παρατηρούμε και στη δική μας περιοχή, αυτή της Μεσσηνίας, καθώς πέραν του Σάκη Γιαννακόπουλου που παίζει στην Α1, μετρημένες είναι οι περιπτώσεις αθλητών που μπορούμε να βρούμε με σημαντική παρουσία στις εθνικές κατηγορίες (Μπάκας, Περρωτής, Γραμματικός). Και από προπονητές; Ο Νίκος Παπανικολόπουλος αποτελεί ένα σπουδαίο στήριγμα στο ετήσιο «θαύμα» του Κοροίβου, ο Νίκος Χατζής κάνει εξαιρετική δουλειά στο εφηβικό της ΑΕΚ, ο Παύλος Νώντας κάνει πορεία ανόδου με τον Οίακα και… μέχρι εκεί.
Θα πει κανείς βέβαια, ότι εδώ και 20 χρόνια περιμένουμε να αλλάξει το πανί στην Τέντα, αλλά μάταια. Και μόνο αυτό δείχνει την κατάντια που έχει περιέλθει το μπάσκετ αυτής της κατηγορίας…
Με αυτό τον τρόπο, καμία εντύπωση δε μας κάνει το πώς εκτυλίχθηκε το πρωτάθλημα της Α’ ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ το 2017. Είχαμε μιλήσει πριν από την έναρξη για δύο ομάδες που θα διεκδικούσαν την άνοδο (Kalamata BC, ΓΣ Μεσσήνης), ως φανερά πιο ποιοτικές και νοικοκυρεμένες από τις υπόλοιπες, και αυτό βγήκε στο παρκέ. Η Kalamata BC είναι αήττητη χάρη σε εκείνο το σουτ του Μαθιόπουλου με τη Μεσσήνη και η δεύτερη ακριβώς εξαιτίας εκείνης της απόφασης του Καλαματιανού σουτέρ, μετρά μία ήττα, αλλά βάσει της εικόνας που έδειξε στην Τέντα μπορεί να ελπίζει εν όψει του αγώνα του δεύτερου γύρου. Η πίεση, βέβαια, θα είναι μεγάλη για την ίδια, καθώς ενδεχόμενο «διπλό» των «μελανόλευκων» στη Μεσσήνη, ουσιαστικά θα σημαίνει πρωτάθλημα.
Αν ψάχνουμε λίγο ανταγωνισμό σε αυτό το πρωτάθλημα, θα τον βρούμε ιδίως στην προσπάθεια τεσσάρων ομάδων να συμπληρώσουν τις δύο ακόμη θέσεις που οδηγούν στα playoffs ανόδου. Οι θέσεις αυτές, βέβαια, υπάρχουν περισσότερο για το «ονόρε», αλλά ας σκεφτούμε πως για εκείνες τις ομάδες είναι σαν να σηκώνουν την κούπα. Πελασγός, Δρομείς και Σπαρτιατικός είναι στα ίσια, τόσο βαθμολογικά όσο και σε δυναμικότητα, ενώ ίσως να πρέπει να φοβούνται τον Πολύβιο, καθώς εκείνος «καθάρισε» με τον πρώτο στόχο που ήταν η αποφυγή του υποβιβασμού και τώρα μπορούν άπαντες στην Τρίπολη να ισχυρίζονται πως δεν έχουν πλέον κανένα άγχος. Απόλλων Τρίπολης, Άτλας και Ευκλής, φυσικά, θα μείνουν με την αγωνία μέχρι το τέλος για το ποιος θα ακολουθήσει τη Θουρία. Ο υποβιβασμός της Καλαμάτας ’80 είναι σχεδόν βέβαιος παρά την αξιοπρεπή της προσπάθεια, οπότε αναμένεται γενναία «μάχη». Τη Θουρία, πάντως, ας μην την ξεγράψουν οι τελευταίοι τρεις. Μπορεί να μην έχει νίκη σε 10 αγώνες και η κάθοδος στη Β’ ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ να είναι σχεδόν απόλυτα σίγουρη, αλλά αυτό δεν αποκλείει το να κάνει κάποια «ζημιά» στη συνέχεια. Κι αν αυτή η «ζημιά» γίνει στον Απόλλωνα, τον Ευκλή ή τον Άτλα, θα αλλάξουν όλα τα δεδομένα.
Το 2018, πάντως, επιφυλάσσει «παγίδες» για τους πρώτους δύο της βαθμολογίας (7/1). Κάθε έξοδος στην Τρίπολη είναι επικίνδυνη και στην Kalamata BC οφείλουν να το θυμούνται εν όψει Δρομέων, στην αναβίωση των τελικών του 2016, ενώ ο Πελασγός είναι μία ομάδα που διαγράφει διαρκώς ανοδική πορεία από τότε που ιδρύθηκε και δε θα είναι εύκολη «λεία» για τη Μεσσήνη, αν εκείνη τον αφήσει να πιστέψει ότι μπορεί να διεκδικήσει αποτέλεσμα.
Ευχόμαστε καλή χρονιά, με την ελπίδα πως στα επόμενα χρόνια η ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ και δη η Μεσσηνία, θα μπορούν μελλοντικά να αισθανθούν περήφανοι για το μπάσκετ…
Υ.Γ. Η Μεσσηνία για ακόμη μία φορά αποτυγχάνει σε εθνική κατηγορία, καθώς φέτος ήταν η σειρά της Καλαμάτας ’80. Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς, βέβαια, την ομάδα του Αλέξη Κορογώνα, που έχει σταθεί αξιοπρεπώς για τα δεδομένα της στη Γ’ Εθνική. Για το τι φταίει που οι μεσσηνιακές ομάδες δεν τα έχουν καταφέρει, μετά τον Ποσειδώνα, αρκεί να προσέξει κανείς την πορεία των υπόλοιπων τα τελευταία δέκα χρόνια, και ειδικά μετά τα Χριστούγεννα. Και μυημένος να μην είναι, θα καταλάβει αρκετά…
Ραφαήλ Αλαγάς
