Από την αρχή γνωρίζουμε, ότι εκείνη που θα κερδίσει τη θέση της στη Γ’ Εθνική, θα είναι είτε η πρωτοπόρος Kalamata BC είτε ο αξιοπρεπέστατος ΓΣ Μεσσήνης, με τους «μελανόλευκους» αυτή τη στιγμή να έχουν το προβάδισμα, αλλά ένα μεγάλο ντέρμπι στη Μεσσήνη να επίκειται στις 17 του μήνα. Δεν χρειάζεται καν να αναφερθούμε στην κρισιμότητά του εν όψει playoffs, αλλά οφείλουμε να εκφράσουμε μία σκέψη που οφείλει να υπάρχει στον νου αμφοτέρων των διεκδικητών.

Κι αυτή αφορά το μέλλον. Γιατί εκπρόσωπο η Μεσσηνία στις εθνικές κατηγορίες θα έχει ξανά και αυτό είναι θετικό. Θα μπορέσει, όμως, να αντέξει, όταν την επόμενη σεζόν αναμένεται να βιώσουμε μία από τις πιο ανταγωνιστικές χρονιές όλων των εποχών στη Γ’ Εθνική, αρκετά κοντά στο επίπεδο της περσινής;

Και όταν λέμε, ότι θα είναι κοντά στο ίδιο επίπεδο και ασφαλώς ασύγκριτα υψηλότερο από αυτό της φετινής Γ’ Εθνικής - μια ματιά στην πορεία των ομάδων τη σεζόν 2016-2017 και τη σεζόν 2017-2018 έως θα σας πείσει - αρκεί να δούμε μόνο ποιοι είναι οι πιθανοί αντίπαλοι της Kalamata BC ή του ΓΣ Μεσσήνης.

Θα ξεκινήσουμε από τις ομάδες που παλεύουν για τη σωτηρία τους στο Νότο της Β’ Εθνικής, με έμφαση σε αυτές που μπορεί να βρίσκονται του χρόνου στον πρώτο όμιλο της Γ’ Εθνικής. Εκεί συναντάμε «χονδρικά» δέκα ομάδες, με το Ηράκλειο μόνο να μη μας απασχολεί, καθώς εκτός του ότι λογικά δε θα κινδυνεύσει, αν έπεφτε θα βρισκόταν στο δεύτερο όμιλο. Εν συνεχεία, λοιπόν, βλέπουμε ως μοναδική αθηναϊκή ομάδα στην ένατη θέση τον επίσης πλεονεκτούντα ΚΑΟ Κορίνθου, που τα τελευταία χρόνια «χτίζει» τη δική του παράδοση στις εθνικές κατηγορίες, φέρνοντας παίκτες σπουδαίας ποιότητας, διατηρώντας δικά του παιδιά εξίσου υψηλού επιπέδου, ενώ και προπονητής του (Νικητόπουλος) δεν υστερί φυσικά. Είχαμε δει και πέρυσι, άλλωστε, στα παιχνίδια με την Kalamata BC, πόσο καλή ομάδα είναι.

Προχωράμε, τώρα, στους συλλόγους της Αττικής, που φυσικά έχουν συνήθως τον πρώτο λόγο στην προσέλκυση ποιοτικών παικτών και αξιόλογων προπονητών, έναντι των ομάδων της Επαρχίας, για ευνόητους λόγους. Συναντάμε, λοιπόν, το τεράστιο όνομα του Παγκρατίου, τους προ ολίγων ετών συμμετέχοντες στην Α1 Πανελευσινιακό και Κηφισιά, τον ΕΦΑΟΖ με το πρόγραμμα του Τάκη Ζήβα, που ανέδειξε παίκτες σαν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον Πρωτέα Βούλας που εμπιστεύτηκε επίσης με επιτυχία το πρόγραμμα του Μάνου Μανουσέλη, το οποίο συνεχίζει να αποδίδει με τον Βαγγέλη Βλάχο στο «τιμόνι», το Κορωπί που πάντα έχει… τον τρόπο του κι έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα που το κάνει να ξεχωρίζει, τη Δάφνη Δαφνίου που αποτελεί νέα δύναμη στο Χαϊδάρι και έδειξε στην περσινή Γ’ Εθνική πως ήρθε στις εθνικές κατηγορίες… για να μείνει, και φυσικά τον εξίσου ξεχωριστό Ίκαρο Νέας Σμύρνης, που αποτελεί υπόδειγμα μαχητικότητας και έχει επίσης γνώση της Γ’ Εθνικής.

Από τις δέκα ομάδες που αναφέραμε, τέσσερις θα βρεθούν του χρόνου στην τέταρτη τη τάξει κατηγορία. Όσο για αυτές που ανεβαίνουν; Πρώτο και καλύτερο το Αιγάλεω, που αν ρίξει κανείς μία ματιά στο ρόστερ του, θα καταλάβει πως είναι ένα δυναμικό Β’ Εθνικής - με μερικές ποιοτικές προσθήκες - «εγκλωβισμένο» στην κατηγορία της Α’ ΕΣΚΑ προς το παρόν. Έπειτα, βρίσκουμε στην ίδια κατηγορία ομάδες, σαν τον ιστορικό Ιωνικό Νέας Φιλαδέλφειας, τον Ηλυσιακό του Αντώνη Φώτση, τους εξαιρετικούς Αργοναύτη Τριγλίας Ραφήνας και Ηλιούπολη, με μία εξ αυτών των ομάδων να ανεβαίνουν μέσω playoffs. Στην ΕΣΚΑΝΑ, η κατάσταση είναι πιο ξεκάθαρη με την αήττητη πορεία της Μεγαρίδας. Περνώντας στην ΕΣΚΑΗ, αήττητη είναι και η Κεφαλονιά έως τώρα στην πορεία επιστροφής στις εθνικές κατηγορίες, ενώ στην ΕΣΚΑΚ ο Λέοντας πήρε το προβάδισμα με το «διπλό» στην Ερμιόνη, επί της επίσης περσινής αντιπάλου της Καλαμάτας.

Όσο για αυτούς που, λογικά, μένουν στον όμιλο στη Γ’ Εθνική; Αν πάρουμε το σενάριο της μη ύπαρξης ανακατατάξεων, σίγουρα στην επόμενη Γ’ Εθνική θα βρίσκονται δύο εκ των Οίακα Ναυπλίου, Ένωσης Ιλίου, Γλαύκου και Αχαγιάς, ομάδες δηλαδή που έχουν γνώση κι έχουν κάνει σημαντικές επενδύσεις. Το ίδιο ισχύει και για την Ακράτα που έφερε στον πάγκο της προπονητή του βεληνεκούς του Γιώργου Σκαραφίγκα, ενώ τα Μελίσσια ανατέλλουν σαν νέα δύναμη στην Αττική. Ο Έσπερος Πατρών, η ΚΑΠ και ο Κεραυνός Αιγίου είναι παραδοσιακές δυνάμεις των εθνικών κατηγοριών και η Νέα Ιωνία παλεύει για την καθιέρωσή της. Ένας εκ των τεσσάρων αυτών, θα βρεθεί σε «μπαράζ» υποβιβασμού, αφού ο Απόλλων Σμύρνης, που βέβαια έχει ένα «βαρύ» όνομα, λογικά δε θα προλάβει.

Αξίζει σε αυτό το σημείο, να κάνουμε την απαραίτητη διευκρίνιση, ότι από τις αθηναϊκές ομάδες που αναφέραμε, δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι οι αντίπαλοι του πρωταθλητή της ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ. Κάνουμε μία απλή αναφορά σε εκείνες της Β’ Εθνικής και όσες είναι αντίπαλοι της Καλαμάτας ‘80 φέτος.

Τι σημαίνουν όλα αυτά, επομένως; Ότι η Kalamata BC και ο ΓΣ Μεσσήνης πρέπει να σκεφτούν σοβαρά, τι θα κάνουν εφόσον με το καλό τελειώσουν οι μεταξύ τους «μάχες» και ο ένας ανέβει στη Γ’ Εθνική. Πρέπει να ξέρουν από τώρα, ότι η επόμενη Γ’ Εθνική δε θα έχει καμία σχέση με την φετινή. Πρέπει να ξεκαθαρίσουν, αν θα συμμετέχουν απλά… για το ονόρε, ή αν θέλουν να κάνουν μία σοβαρή προσπάθεια για την καθιέρωσή τους.

Δεν νομίζω, πάντως, ότι θέλει το μεσσηνιακό μπάσκετ να δει άλλη μία χρονιά του να πηγαίνει «στράφι». Από τη στιγμή που η παραγωγική του διαδικασία, μάλιστα, δεν είναι ίδια με άλλες εποχές, πρέπει να δημιουργήσει τις συνθήκες για μία δυνατή εκπροσώπηση, που θα δείξει πως και αυτό είναι παρόν στα εθνικά δρώμενα του ελληνικού μπάσκετ. Με τέτοιους πιθανούς αντιπάλους, χρειάζεται όχι μόνο μία καλή επένδυση, αν βέβαια είναι αυτή διαθέσιμη, αλλά κι ένα ξεκάθαρο πλάνο, με υπομονή και πίστη για αυτούς που θα το εκπονήσουν και θα το εκτελέσουν.

Θα χρειαστεί, δηλαδή, μία μικρή υπέρβαση. Για να γίνει επιτέλους μία αλλαγή, που τόσο ανάγκη υπάρχει στην περιοχή μας…

Ραφαήλ Αλαγάς