Ταυτόχρονα, από την αρχή εκείνου του ματς δείχνουν πολύ πιο ήρεμοι, κάτι που έγινε πιο ξεκάθαρο και με αντίπαλο την Μπάγερν, όταν και δε δίστασαν να προσαρμοστούν στο δικό της παιχνίδι και ρυθμό, για να καταλήξουν νικητές, διευρύνοντας κι άλλο το σερί νικών σε πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα.
Η προσαρμογή του Ολυμπιακού στο γρήγορο ρυθμό της Μπάγερν, ο οποίος έχει ως πρώτη σκέψη τις επιθετικές επιδόσεις, την αθλητική ικανότητα, την ταχύτητα και τα γρήγορα τελειώματα των επιθέσεων, ειδικά έξω από τα 6.75 μ., είναι κι αυτή, άλλωστε, που προσέδωσε το παιχνίδι «άρωμα» ΝΒΑ και έκανε, σε συνδυασμό με το μεγάλο σασπένς που δημιουργούσε, κάθε φίλαθλο που το παρακολούθησε να το απολαύσει από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό! Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι σε παιχνίδια όπου ακολούθησε αυτό το μονοπάτι η ομάδα του Μπαρτζώκα μπόρεσε να ξεχωρίσει και να κερδίσει, εν τέλει, το περσινό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αρχικά με άνεση απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, κι έπειτα με έκπληξη τη μετρ του είδους Ρεάλ Μαδρίτης.
Επομένως, πρόκειται για μία ομάδα που μπορεί να βασιστεί και σε αυτό το στυλ παιχνιδιού, με κύρια χαρακτηριστικά το ταλέντο, την ταχύτητα, το ένστικτο, την αθλητική ικανότητα, τη μεγάλη πίεση, ειδικά στην περιφερειακή άμυνα, τη λιγότερη σκέψη και το περιορισμένο οργανωμένο επιθετικά παιχνίδι, με τα ίδια (επιτυχή) αποτελέσματα.
Αυτό είναι το πρώτο κέρδος του Ολυμπιακού, με το δεύτερο να είναι η πρόσθεση στην φετινή του «εξίσωση» και του Βασίλη Καββαδά. Ένα δυναμικό ξεκίνημα από τον νεαρό σέντερ του Ολυμπιακού, που «έβαλε στο καλάθι» τον ψηλότερο, θηριωδέστερο και πιο τεχνικού αυτού Μπράιαντ, είναι ίσως το πιο θετικό μήνυμα που εκπέμφθηκε από την «Audi Arena» το βράδυ της προηγούμενης Πέμπτης. Η επιστροφή των Μπέγκιτς, Πρίντεζη και Σίμμονς στο ΤΟΠ-16 θα ενισχύσει αφάνταστα την φρόντ-λαιν της ομάδας, και περισσότερο του τρίτου, καθώς τους πρώτους δύο δεν τους έχασε σε κρίσιμο σημείο και ουσιαστικά δε ζημιώθηκε από την απουσία τους.
Ένα τελευταίο θετικό στοιχείο, το οποίο έχει επισημανθεί από εδώ και νωρίτερα, είναι η αυξημένη βοήθεια του Περπέρογλου στο σκοράρισμα. Αυτός ο παίκτης κάθε μέρα γίνεται και καλύτερος, ειδικά από την εποχή που βρέθηκε στον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς, συνεχίζοντας την ανοδική του πορεία και στον Πειραιά. Φυσικά, πάντοτε διέθετε ένα αξιόλογο και υπολογίσιμο μακρινό σουτ, είναι εδώ και χρόνια ο καλύτερος Ευρωπαίος στο παιχνίδι με πλάτη και δίνει λύσεις επιθετικά στις ομάδες που έχει παίξει, όμως πρώτα από όλα είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο αμυντικό «εργαλείο». Το γεγονός ότι αυξάνει τη συμβολή του στο σκοράρισμα από την φετινή σεζόν, καθώς το κάνει σε κάθε παιχνίδι όλο και περισσότερο, και μάλιστα από άλλες θέσεις όπως την «4» με τους «Βαυαρούς» και ουκ ολίγες φορές πλέον σε κρίσιμα σημεία, δείχνει πόσα περιθώρια βελτίωσης ακόμη έχει αυτός ο κορυφαίος φόργουορντ.
Μαζί με τη σταδιακή και όλο πιο φανερή επάνοδο του Λο, καθώς και τη σταθεροποίηση του Σπανούλη στα υψηλά στάνταρ απόδοσης που είχαμε συνηθίσει, αυτά είναι τα καλά νέα για τον Ολυμπιακό.
Τα αρνητικά αφορούν ασφαλώς την άμυνά του και τη διάρκεια στο παιχνίδι του. Ο Πειραιώτικος σύλλογος μπορεί να πέτυχε 105 πόντους και να ήταν τελικά καλύτερη ομάδα σε αυτό το επιθετικό ρεσιτάλ που δόθηκε στο Μόναχο, όμως δέχθηκε και 103. Ωραίο για τον κόσμο που θέλει να δει θεαματικά και αγωνιώδη παιχνίδια σε υψηλά σκορ, όχι και τόσο καλό για τους προπονητές. Κι αν η Μπάγερν του Πέσιτς αρέσκεται σε αυτό το στυλ, παρά την χαμηλή της δυναμικότητα για να επιδιώκει κάτι τέτοιο, ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα, όσο κι αν του αρέσει να τρέχει και να καταθέτει μεγάλη ενέργεια στο παρκέ, δεν επιθυμεί να φτάνει τόσο ψηλά το σκορ, ακόμη κι αν με ένα τέτοιο στέφθηκε πέρυσι ξανά πρωταθλητής Ευρώπης. Μπορεί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ να έχουν εισβάλει τα στοιχεία που είπαμε νωρίτερα, όμως η τακτική, η σκληρή άμυνα και η μεθοδικότητα στο παιχνίδι του Έλληνα δεν υποχωρεί σε καμία περίπτωση. Κι επειδή δεν υπήρχαν αυτά ακριβώς τα στοιχεία, ιδίως μετά το πρώτο δεκάλεπτο, ο Μπαρτζώκας ίσως και να προβληματίστηκε λίγο, αν και το απόλαυσε σε πρώτη φάση, όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος. Φυσικά, απέναντι στον Παναθηναϊκό τον ευνοεί ένα τέτοιο παιχνίδι σε ελεγχόμενο επίπεδο.
Από την αρχή η ομάδα του έχει δυσκολία στο να μπορεί να είναι συγκεντρωμένη στο γήπεδο, ώστε να τελειώνει γρήγορα ματς σαν κι αυτά, ενώ τα κερδίζει με το να αρκείται σε μερικά «ξεσπάσματα» φοβερής απόδοσης. Αυτά τα «ξεσπάσματα» δε θα είναι αρκετά ούτε στο ΤΟΠ-16, ούτε φυσικά και μετά από αυτό, όταν θα κληθεί να παίξει με την Ρεάλ και την Φενέρ, και όχι με τη Ζιελόνα και τη Σιένα (με όλο το σεβασμό)! Χρειάζεται περισσότερη διάρκεια και συγκέντρωση, κάτι που ασφαλώς έρχεται με τον καιρό, όχι από την αρχή της σεζόν.
Με αυτό θέλω να πω ότι, έτσι όπως παρουσιάστηκε, το ρεκόρ αντί για 8-0 θα μπορούσε να είναι 6-2 ή 5-3 για παράδειγμα. Δεν πλήρωσε πολλές κακές εμφανίσεις χάρη στο «μέταλλο» που έχει δημιουργήσει ως δις πρωταθλητής Ευρώπης, ώστε να παίρνει με λίγα λεπτά πολύ καλής απόδοσης τέτοια παιχνίδια, κάτι που δε θα συνέβαινε παλιότερα. Και δε θα συμβεί στην επόμενη φάση, απέναντι σε ποιοτικότερους αντιπάλους, αν παίξει μόνο με αυτό το στοιχείο! Όπως είπαμε, στο ΤΟΠ-16 δε θα είναι τόσο απλά τα πράγματα!
Ραφαήλ Αλαγας
