Η περσινή αλλαγή των ομίλων και των ομάδων που συμμετέχουν σε αυτούς από τον Μπερτομέου έχει ήδη στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και έχει δώσει άλλη διάσταση σε αυτό που ονομάζουμε Top-16. Σε σύγκριση με αυτό που ίσχυε προ διετίας, είναι πολύ πιο θεαματικό, αγωνιώδες και «χορταστικό» για τον ουδέτερο θεατή, δημιουργώντας του την εντύπωση ότι, σε αυτές τις 14 συνολικά αγωνιστικές, που εκτυλίσσονται σε 3.5 περίπου μήνες, έχει παρακολουθήσει μία ολόκληρη regular season πρωταθλήματος, διάρκειας 6 μηνών! Το ακόμη καλύτερο είναι ότι, έχοντας ήδη απολαύσει αμέτρητα μεγάλα ευρωπαϊκά ματς, ανεξαρτήτως της φήμης και της ποιότητας των ομάδων, συνειδητοποιεί ότι η φάση αυτή ολοκληρώθηκε μόνο κατά το ήμισυ της! Αν προσθέσουμε αργότερα τα play-offs, τα οποία αναμένονται πιο ενδιαφέροντα από τα περσινά, καθώς και το Final-4 του Μιλάνου, τότε μάλλον μιλάμε για την, με μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη κατά σειρά, καλύτερη σεζόν.
 
Σε αυτόν τον πρώτο γύρο, βεβαίως, καταλάβαμε πως τίποτα δεν είναι βέβαιο για σχεδόν καμία ομάδα. Σε κάθε αγωνιστική μπορεί να δημιουργηθούν διαφορετικά δεδομένα και να ανατραπεί πλήρως η ψυχολογία της εν όψει της συνέχειας. Και, αυτή είναι πλέον το κύριο ζητούμενο, σε ένα εξαντλητικό πρωτάθλημα, όπως έχει πλέον καταστεί το Top-16.
 
Κι επειδή το Top-16 έχει τώρα πια αυτήν την μορφή, οι ομάδες δεν μπορούν να έχουν σταθερά καλή απόδοση από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά αντιθέτως πολλά σκαμπανεβάσματα. Επομένως, το αν θα προκριθούν και σε ποια θέση από τις 4 που οδηγούν στα play-offs, είναι θέμα μομέντουμ, και μάλιστα την κατάλληλη στιγμή. Μπορεί να έχουν όλες στόχο μία όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σταθερότητα στην απόδοσή τους και την αντιστρόφως ανάλογη απόκλιση μεταξύ της καλύτερης και της χειρότερης εμφάνισής τους, όμως το προαναφερθέν δεδομένο είναι ένα από τα πιο σημαντικά για την πορεία τους στη διοργάνωση.
 
Ασφαλώς, λίγο πριν ξεκινήσει ο δεύτερος γύρος, έχουμε ήδη κάποια εικόνα και για τις 16 ομάδες, βάσει όσων είδαμε στον πρώτο, σχετικά με το πού μπορεί να φτάσουν μέχρι τις αρχές Απριλίου, όταν και θα λήξει το Top-16, καθώς και το ποια ματς θα καθορίσουν την τελική τους θέση σε αυτό. 
 
Ξεκινώντας από τον πρώτο όμιλο, δε θα ήταν καθόλου βιαστικό να πούμε ότι η Μπαρτσελόνα άξια έχει καταλάβει την πρώτη θέση. Έχοντας ένα ρόστερ υπερπλήρες, έναν προπονητή που αρχίζει να βελτιώνεται αισθητά στο κομμάτι της τακτικής και την ικανότητα να κερδίζει χωρίς να είναι απαραίτητη η συμβολή του Ναβάρο, οι «Μπλαουγκράνα» έχουν ήδη από την νίκη τους στο Ο.Α.Κ.Α. επί του Παναθηναϊκού το ρόλο του αφεντικού του ομίλου. Με το εκπληκτικό «3 στα 3» στις έδρες των άμεσων ανταγωνιστών τους (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Φενέρμπαχτσε), δε θα μπορούσαν να μη βρίσκονται σε αυτήν τη θέση. Από εδώ και στο εξής, θα παίξουν ρόλο ρυθμιστή σε αυτόν, ανάλογα με τα αποτελέσματα στους εναπομείναντες 7 αγώνες τους, ειδικά στο «Παλάου Μπλαουγκράνα» με τις προαναφερθείσες 3 ομάδες. Όποια καταφέρει να νικήσει στη Βαρκελώνη θα έχει προσθέσει στο ρεκόρ της μία νίκη θα καθορίσει την πρόκριση και τη θέση της στην τελική κατάταξη, σε μία μεγάλη «μάχη χαρακωμάτων» που γίνεται κάτω από την ομάδα του Πασκουάλ.
 
Όσον αφορά αυτήν τη μάχη μπορούμε να υπολογίζουμε 5 ομάδες, καθώς η Λαμποράλ Κούτσα έχει πετάξει «λευκή πετσέτα» από πολύ νωρίς (κι ας πήρε τον Όντομ τώρα είναι απίθανό να φύγει από την τελευταία θέση, με τον Σκαριόλο στον πάγκο) και η Εφές θέλει, ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο, ένα «θαύμα», μετά και την ήττα της από την Φενέρ στο «σπίτι» της, και με το σκορ με την Μπαρτσελόνα στην Πόλη να είναι στο 26-38 στο ημίχρονο, τη στιγμή που γράφω.
 
Από αυτές τις 5 ομάδες, λοιπόν, 3 έχουν ρεκόρ 4-3 (Αρμάνι, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός) και 2 έχουν 3-4, ξεκινώντας σε λίγο πιο μειονεκτική θέση (Φενέρ, Μάλαγα). Πολύ σημαντική είναι ήδη αυτή η αγωνιστική, με τα ματς Αρμάνι Μιλάνο-Παναθηναϊκός και Φενέρ-Ολυμπιακός.
 
Ο Παναθηναϊκός, αρχικά, έχει την ευκαιρία να βάλει από κάτω του την Αρμάνι, έχοντας νικήσει τους αισθητά βελτιωμένους Ιταλούς και στο Ο.Α.Κ.Α. Μπορεί ο Μπάνκι να έχει καταφέρει σε πολύ μικρό διάστημα να έχει αρχίσει να προβαίνει αποτελεσματικά σε μεθόδευση του άναρχου μέχρι πρόσφατα παιχνιδιού της ομάδας και να προσπαθεί όλους αυτούς τους εγωκεντρικούς παίκτες που διαθέτει στο ρόστερ να προσπαθεί να τους κάνει ένα καλά οργανωμένο σύνολο με διακριτούς και ξεκάθαρους ρόλους, όμως πρόκειται ακόμη για ομάδα ρυθμού, και μάλιστα εξωφρενικού, όπως είδαμε και στο ματς με τον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός, με τη γνωστή άμυνά του, αν τη βάλει να «σκεφτεί», να παίξει οργανωμένα απέναντι σε σκληρή άμυνα (η προσθήκη του Ράιτ θα βοηθήσει πολύ στην περιφερειακή άμυνα, αν και ο Ούκιτς κάνει ματς σαν αυτό που έκανε προ εβδομάδας με τον Ολυμπιακό), με επιθέσεις άνω των 14 δευτερολέπτων, ενώ παράλληλα εκμεταλλευτεί την καλή του ρακέτα σε σχέση με αυτήν των Ιταλών, μπορεί να φύγει με ένα σπουδαίο «διπλό» από την πρωτεύουσα της μόδας.
 
Ο Ολυμπιακός, επίσης, έχει τη μεγάλη ευκαιρία να αφήσει πολύ πίσω του στο παιχνίδι της πρόκρισης την Φενέρμπαχτσε. Αν κερδίσει παράλληλα και η Μάλαγα στη Βιτόρια, τότε το έργο της ομάδας του Ομπράντοβιτς γίνεται φοβερά δύσκολο, με δύο νίκες μακριά από τον τέταρτο και την υποχρέωση να νικήσει, εκτός από τα υπόλοιπα εντός, και ένα εκ των παιχνιδιών σε Αθήνα και Βαρκελώνη. Παίζοντας σε ελεγχόμενα υψηλό ρυθμό, όπως στο Σ.Ε.Φ., απέναντι σε μία ομάδα που ακόμη ψάχνει την ταυτότητά της, και με σοβαρό πρόβλημα στα γκαρντ, με την απουσία άσου, καθώς και με την υπεροχή στους ψηλούς, με την πρόσθεση και του Μουν και του Σερμαντίνι στην ομάδα, παικτών που δεν χρειάζονται πλέον χρόνο προσαρμογής, μπορεί να δώσει το τελειωτικό ίσως «χτύπημα» στους Τούρκους και να τους βάλει σε κατάσταση αβεβαιότητας για το μέλλον.
 
Και στα δύο αυτά ματς υπάρχει κοινός παρονομαστής: η καλή διαφορά που είχαν και οι δύο ελληνικές ομάδες σε Ο.Α.Κ.Α. και Σ.Ε.Φ. την πρώτη αγωνιστική. Το +16 και το +13 αντιστοίχως δεν ανατρέπονται εύκολα και αυτό ίσως βοηθήσει τους «αιωνίους», ακόμη κι αν χάσουν.
 
Βέβαια, θα έρθουν κι άλλες μεγάλες αναμετρήσεις, όμως ήδη από την πρώτη μέρα του δευτέρου γύρου έχουμε ματς που μπορούν να κρίνουν πρόκριση και τελική κατάταξη. Ιδίως αν και οι δύο ελληνικές ομάδες κερδίσουν θα κερδίσουν σημαντικό έδαφος έναντι των άλλων, γνωρίζοντας ότι οι εκτός έδρας νίκες μετρούν «διπλά» σε αυτήν την φάση. Πάντως, ειδική προσοχή θα χρειαστεί απέναντι στη Μάλαγα όταν έρθει η σειρά της. Μας απέδειξε με τον Παναθηναϊκό στην Ανδαλουσία ότι δεν πρέπει ποτέ να την «ξεγράφεις», ειδάλλως δε θα περάσεις καθόλου καλό βραδύ, κι επακόλουθα θα βρεθείς σε δύσκολη θέση για τη συνέχεια!
 
Στον άλλον όμιλο τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, όπως περιμέναμε άλλωστε. Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ και Μακάμπι θα καταλάβουν τις τρεις πρώτες θέσεις, με τις πρώτες να παίρνουν αυτές που δίνουν το πολύτιμο πλεονέκτημα έδρας στα play-offs. Βέβαια έχει σημασία και ποιος θα πάρει την πρώτη και τη δεύτερη θέση, καθώς ενδιαφέρει άμεσα τις δύο ελληνικές ομάδες, από τις οποίες σίγουρα μία θα πλασαριστεί στην 3η ή την 4η θέση. Επίσης καλό είναι να γνωρίζουν οι ελληνικές ομάδες ότι, αν πάρουν τη δεύτερη θέση, θα πρέπει να προετοιμάζονται για έναν δύσκολο Απρίλιο με τους Ισραηλινούς.
 
Από εκεί και πέρα, τρεις ομάδες θα παλέψουν για την τελευταία θέση που δίνει την πρόκριση στους «8». Η Λοκομοτίβ έχασε την προηγούμενη εβδομάδα την ευκαιρία να βρεθεί αυτή «οδηγός» σε αυτήν την κούρσα, φτάνοντας να προηγείται κάποια στιγμή και με 19 στη Γερμανία, κι έτσι όλα ξεκινούν από την αρχή. Με μία Μπάγερν που καθημερινά μας καθιστά ξεκάθαρο πως ήρθε όχι μόνο για να μείνει, αλλά για κάνει πρωταθλητισμό σε αυτήν τη διοργάνωση. Με μία Λοκομοτίβ που δε δείχνει την ίδια συνέπεια που έδειχνε στην πρώτη φάση. Με μία Γαλατάσαραϊ που δεν ποτέ δεν έπειθε ότι μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω φέτος και έχει χάσει πολύτιμο έδαφος από τους τραυματισμούς που την «πλήγωσαν», όμως τείνει να μας διαψεύσει για το πρώτο και να ξεπεράσει το δεύτερο. Μία ενδιαφέρουσα «μάχη» για την 4η θέση που θα κρατήσει μέχρι το τέλος του Top-16, έστω κι αν ένας εγκαταλείψει στο δρόμο (αν ναι μάλλον οι Τούρκοι). Από εκεί και πέρα, Ζαλγκίρις και Παρτιζάν αποδεικνύουν πως δεν άξιζαν να βρίσκονται εδώ (ειδικά η δεύτερη, που πήρε στην Τουρκία «δώρο» από τον «Ζοτς» για να προκριθεί).
 
Η Ευρωλίγκα μας έχει ήδη δώσει πολλές συγκινήσεις. Συγκινήσεις μίας ολόκληρης αγωνιστικής χρονιάς, ενώ είμαστε μόνο στη μέση της. Αυτές αναμένονται να είναι πλέον ακόμη περισσότερες και μεγαλύτερες, σε μία συναρπαστική, αξέχαστη διοργάνωση!

Ραφαήλ Αλαγάς