Τη δυναμική της νέας γενιάς του μεσσηνιακού μπάσκετ κατέδειξε η 3η θέση που κατέκτησε πρόσφατα στην Κοζάνη το 3ο Λύκειο Καλαμάτας. Μία επιτυχία που μόνο τυχαία δεν ήρθε και πέρα από τους αθλητές – μαθητές κάτι παραπάνω από σημαντική ήταν η προσφορά του Χρήστου Πολιτόπουλου, ενός ακόμα Μεσσήνιοι που έχει ταυτιστεί με το μπάσκετ.
Ο γυμναστής του 3ου λυκείου έχει. Άλλωστε, υπηρετήσει το άθλημα σαν διαιτητής για περισσότερα από 15 χρόνια σφυρίζοντας ακόμα και παιχνίδια της Α1, ενώ μετέχει στη διευρυμένη διοικούσα επιτροπή της Καλαμάτας ’80 που προσπαθεί με επιτυχία την τελευταία διετία να καθιερώσει το μεσσηνιακό μπάσκετ στις εθνικές κατηγορίες.
Ο ιδιαίτερα αγαπητός στους μαθητές του καθηγητής Φυσικής Αγωγής ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την... πορτοκαλί μπάλα στην Αθήνα και την εποχή που σπούδαζε έπαιξε μπάσκετ στη Δάφνη.
Μερικά χρόνια αργότερα, όταν εντελώς τυχαία βρέθηκε να διαιτητεύει αγώνες των σχολικών πρωταθλημάτων, οι συνάδελφοί του διαπίστωσαν ότι έχει ταλέντο σε αυτό το χώρο και τον προέτρεψαν να ασχοληθεί πιο ενεργά με τη διαιτησία. «Ενα χρόνο νωρίτερα αν είχα πάει στη σχολή θα ήμουν διεθνής διαιτητής, αλλά όταν ξεκίνησα δεν ήταν αυτός ο στόχος μου. Η διαιτησία ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ κι έτσι ανέβαινα τις κατηγορίες χωρίς να το καταλάβω, μέχρι που έφτασα στο πιο ψηλό σκαλί, στην Α1» θυμάται ο Χρήστος Πολιτόπουλος, όμως το 2004 όταν ξεκίνησαν οι περικοπές βρέθηκε ξαφνικά στο περιθώριο χωρίς να έχει δώσει το παραμικρό δικαίωμα. «Εγώ δεν ήμουν ποτέ καλός στις δημόσιες σχέσεις. Κάποιοι άλλοι που ήταν... μετρ στο συγκεκριμένο κομμάτι κατάφεραν να διατηρήσουν τη θέση τους» λέει σήμερα θεωρώντας, ωστόσο, ότι ηλικιακά θα μπορούσε να παραμείνει στο χώρο της διαιτησίας.
Το γεγονός ότι η Μεσσηνία δεν βγάζει με την ίδια ποσότητα διαιτητές μπάσκετ στο πρόσφατο παρελθόν είναι κάτι που δεν του αρέσει, ωστόσο όπως λέει και ο ίδιος δεν είναι παράλογο: «Ετσι όπως είναι η κατάσταση σήμερα ελεύθερος χρόνος δεν υπάρχει για κανέναν. Εμείς τότε είχαμε τα Σαββατοκύριακα για να κάνουμε το χόμπι μας ή κάτι που να μας ευχαριστούσε, δυστυχώς όμως σήμερα οι απαιτήσεις για τους νεότερους είναι τόσο μεγάλες που ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο τους ψάχνουν να βρουν κάτι που θα τους αποφέρει ένα έξτρα εισόδημα».
Τα τελευταία 9 χρόνια δεν έχει ξανασφυρίξει σε επίσημο παιχνίδι, δίνοντας όλη του την ενέργεια στην ανάδειξη νεαρών αθλητών, μεταξύ των οποίων είναι και ο γιος του Γιώργος, διεθνής με την Εθνική Εφήβων. Κάθε χρόνο, άλλωστε, περνούσαν από τα χέρια του εκατοντάδες μαθητές και όταν ανακάλυπτε ότι κάποιος από αυτούς είχε ταλέντο, τον προέτρεπε να ασχοληθεί πιο συστηματικά.
«Η Καλαμάτα και ειδικά η Παραλία θα είναι πάντα «φωλιά» αθλητών, είτε μιλάμε για ποδόσφαιρο, είτε για μπάσκετ, είτε για βόλεϊ, είτε για στίβο. Τη σημερινή εποχή, άλλωστε, που όλοι λίγο, πολύ δεν διαθέτουμε τις ανέσεις των προηγούμενων χρόνων η ενασχόληση με τον αθλητισμό είναι κάτι εύκολο και σχετικά ανέξοδο» τονίζει ο Χρήστος Πολιτόπουλος που ειδικότερα για το μπάσκετ βλέπει ένα καλύτερο αύριο: «Γίνεται μία πολύ συστηματική δουλειά στην Καλαμάτα ’80 εδώ και μερικά χρόνια που είχε σαν κύριο στόχο την ανάδειξη των ταλέντων, κάτι που τυγχάνει να γνωρίζω πολύ καλά λόγω της συμμετοχής μου στη διοικούσα επιτροπή. Σίγουρα αυτή η προσπάθεια θα αποφέρει κάτι αλλά η μεγαλύτερη δυσκολία έγκειται στο κύμα φυγής των σπουδαιότερων αθλητών κάθε χρόνο, καθώς τα περισσότερα παιδιά φεύγουν για σπουδές και μένοντας μακριά είναι αδύνατο να βοηθήσουν το σύλλογο» αναφέρει.
Η Καλαμάτα ’80 είναι, άλλωστε, ο σύλλογος μέσα από τον οποίο έκαναν τα πρώτα τους βήματα οι 8 από τους 12 μπασκετμπολίστες του 3ου λυκείου (συν 4 από τον Ακάδημο). «Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για την 3η θέση και το πιο ευχάριστο είναι πως αρκετά από αυτά είναι μαθητές της πρώτης και της δεύτερης τάξης, κάτι που σημαίνει πως υπάρχει και την επόμενη σχολική χρονιά ένας κορμός δουλεμένος, ώστε να προσπαθήσουμε να πετύχουμε κάτι ανάλογο. Τα παιδιά έδειξαν σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης μεγάλη ωριμότητα για την ηλικία τους και χάρη σε αυτό που πέτυχαν θα επιβραβευθούν με μοριοδότηση ενόψει των εξετάσεων που θα δώσουν το καλοκαίρι» αναφέρει ο Μεσσήνιος γυμναστής και ξεκαθαρίζει πως από την ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό οι μαθητές έχουν μόνο να κερδίσουν: «Στον αθλητισμό υπάρχει χώρος για όλους. Ανεξάρτητα από το ταλέντο ή την ικανότητα, σφυρηλατούνται χαρακτήρες και προσωπικότητες και τα παιδιά μπαίνοντας από μικρά στη διαδικασία να αγωνίζονται ξέρουν ότι και η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι. Κανενός η ζωή δεν είναι μία ευθεία γραμμή, πάντα υπάρχουν οι επιτυχίες και οι αποτυχίες και μόνο μέσα από τον αθλητισμό μπορεί να περάσει ανώδυνα στο υποσυνείδητο ενός παιδιού ότι θα έρθουν και ήττες».