Ξεκίνησε το μπάσκετ όταν ήταν μόλις 11 ετών, καθώς μεγάλωσε σε ένα καθαρά μπασκετικό οικογενειακό περιβάλλον, με τους δύο αδελφούς της να συζητούν σχεδόν καθημερινά για το μπάσκετ.
«Τα αδέλφια μου είναι αυτά που μου μετέδωσαν την αγάπη για το μπάσκετ, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως με κέρδισε από μικρή και δεν ήμουν ιδιαίτερα ψηλή» θυμάται η Μαρία Μπακετέα που έχει σπουδάσει Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και ευελπιστεί στο μέλλον να συνδυάσει το επάγγελμά της με το μπάσκετ: «Σπούδασα κάτι που μου αρέσει και θέλω πολύ να κάνω στο μέλλον σε μόνιμη βάση. Το μπάσκετ παραμένει χόμπι, ποτέ δεν το αντιμετώπισα επαγγελματικά και μετά από τόσα χρόνια αποτελεί μία αγαπημένη συνήθεια. Μου άρεσε και συνεχίζει να μου αρέσει επειδή κάθε χρόνο μου δίνει τη δυνατότητα να κυνηγήσω ένα στόχο μαζί με την ομάδα μου κι αυτό ήταν κάτι που με ενδιέφερε πάντα».
Φεύγοντας για σπουδές στην Αθήνα και αφού έχει ήδη δώσει δείγματα σπουδαίου ταλέντου στον Ποσειδώνα Καλαμάτας και στην Καλαμάτα ’80, ήταν λογικό να κάνει το... άλμα μέχρι στην Α1. Στην Ακαδημία Ηλιούπολης δεν είχε πολλές συμμετοχές, όπως όμως παραδέχεται «ήταν ένα τεράστιο μπασκετικό σχολείο για μένα και σε μία ηλικία που ακόμα μάθαινα το μπάσκετ. Είδα πως λειτουργεί μία ομάδα σε κορυφαίο επίπεδο και σίγουρα έμαθα πολλά από τις συμπαίκτριές μου που ήταν και πιο έμπειρες».
Με όλα αυτά τα εφόδια πήγε το 2006 στο Παγκράτι, όπου κέρδισε θέση στην αρχική πεντάδα και πανηγύρισε μαζί με το φανατικό μπασκετικό κοινό της περιοχής μία άνοδο και ένα Κύπελλο ΕΣΚΑ. «Το Παγκράτι είναι μία από τις συνοικίες της Αθήνας που έχουν παράδοση στο μπάσκετ και ο κόσμος ασχολείται αρκετά. Η παρουσία της αντρικής ομάδας για πολλά χρόνια στην Α1 έφερε τους κατοίκους της περιοχής πολύ κοντά στο άθλημα και θυμάμαι πως είχαμε αρκετά φανατικούς υποστηρικτές» λέει η Μαρία Μπακετέα που ολοκληρώνοντας τις σπουδές της επέστρεψε στον τόπο καταγωγής της, την Αβία, όπου σήμερα μένει μόνιμα.
Ακολούθησαν οι μετακινήσεις στον ΣΕΦΑ Αρκαδικό και στον ΜΕΛΑΣ, πριν επιστρέψει στο μεσσηνιακό μπάσκετ, ενώ παλαιότερα είχε αγωνιστεί και στην Καλαμάτα ’80. Στον Αρι αντάμωσε ξανά με την Ελένη Φωτεινάκη, που είχε συμπαίκτρια στα πρώτα της βήματα και πλέον οι δυο τους με την εμπειρία τους αρκούν για να κάνουν τη διαφορά σε μία ομάδα με πολύ ταλέντο. Η πρωτιά στο φετινό πρωτάθλημα της ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ μόνο τυχαία δεν ήρθε αλλά από ‘δω και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς μέσα στον Ιούνιο θα διεξαχθεί το ειδικό πρωτάθλημα ανόδου στην Α2. «Θα πάμε σε αυτά τα παιχνίδια διεκδικώντας το καλύτερο δυνατό. Ξέρουμε ότι δεν έχουμε εύκολη αποστολή μπροστά μας, μάλιστα όπως έχουμε μάθει η πρωταθλήτρια των Χανίων έχει πάρα πολύ καλή ομάδα αλλά θα τα δώσουμε όλα και αισιοδοξούμε. Από τον Αρι μπορεί να λείπουν οι πολλές έμπειρες αθλήτριες, όμως υπάρχουν σπουδαία ταλέντα και αν δεν αγχωθούν είμαστε ικανές για το καλύτερο» υποστηρίζει η 29χρονη πλέι μέικερ που αρκετά συχνά βοηθά στο σκοράρισμα λόγω του ιδιαίτερα εύστοχου σουτ που διαθέτει.
Η ίδια θα ήθελε στο μέλλον να ασχοληθεί με την προπονητική, μεταδίδοντας τις γνώσεις που έχει αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια ακόμα και από το υψηλότερο επίπεδο του γυναικείου μπάσκετ στην Ελλάδα, αλλά θεωρεί πως αυτό θα καθυστερήσει μερικά χρόνια: «Σίγουρα είναι κάτι που θα με απασχολήσει στο μέλλον και ελπίζω μέχρι τότε να έχουν βελτιωθεί τόσο οι συνθήκες, όσο και οι εγκαταστάσεις. Δυστυχώς το μπάσκετ στην Καλαμάτα αντιμετωπίζεται ρατσιστικά από τον κόσμο, που θεωρεί πως είναι μόνο αντρικό προνόμιο αλλά αυτό σιγά, σιγά αλλάζει. Οπως στο βόλεϊ ο ανταγωνισμός έκανε καλό κι αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο ομάδες στην Α2, έτσι και στο μπάσκετ μπορεί να βοηθήσει ώστε στα επόμενα χρόνια το επίπεδο να ανέβει».