Αν και σε διαφορετικό πόστο, αμφότεροι δείχνουν εκ πρώτης όψεως ικανοί να προσφέρουν αυτό που έλειπε τα προηγούμενα χρόνια στον τομέα τους, ώστε η Καλαμάτα να αποδειχθεί πολύ πιο ανταγωνιστική τη νέα σεζόν.
Το «Notosport» παρουσιάζει σήμερα άγνωστες πτυχές από την πορεία τους μέσα στα γήπεδα, ώστε να θυμηθούν οι πιο παλιοί και να αποκτήσουν οι νεότεροι φίλαθλοι μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τις... μεταγραφές εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου που έγιναν αυτό το καλοκαίρι.


ΝΙΚ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Ο «γάτος» που δεν
άλλαξε φανέλα!


Ο Νικήτας Παπανικολόπουλος έχει προσφέρει διαχρονικά στη «Μαύρη Θύελλα» όχι μόνο σαν τερματοφύλακας, αλλά και σαν επιτυχημένος γενικός αρχηγός, ενώ ήταν ένας εκ των μετόχων της ΠΑΕ Καλαμάτα στα 17 χρόνια ζωής της.
Υπογράφοντας το 1970 δελτίο στη «Μαύρη Θύελλα» είχε την τύχη να πέσει πάνω στον Ζέκοβιτς. Ο σπουδαίος αυτός Σέρβος προπονητής δούλεψε αρκετά μαζί του και τον μύησε στα μυστικά της θέσης του τερματοφύλακα. Μπορεί να μην έχει πολλές συμμετοχές σε υψηλό επίπεδο, είναι όμως ένας από τους ελάχιστους παίκτες που δεν άλλαξαν ποτέ φανέλα. Με την Καλαμάτα ξεκίνησε στη Β’ Εθνική και εκεί ολοκλήρωσε την καριέρα του το 1986, περνώντας σχεδόν αμέσως στα αποδυτήρια σαν γενικός αρχηγός.
Σημαντική η συμβολή του στη σπουδαία άνοδο στη Β’ Εθνική τη σεζόν 1992 – ’93, έζησε με την ασπρόμαυρη ομάδα πολλές καλές αλλά και άσχημες στιγμές, με χειρότερη όλων τη... σφαγή στο Αιγάλεω το 1991. Μάλιστα τότε με προσωπικές του ενέργειες αλλά και χρήματα είχαν ανέβει στην Αθήνα πολλοί φίλαθλοι.
Μοιραία το όνομά του έγινε γνωστό στο πανελλήνιο εξαιτίας του σοβαρού τραυματισμού του στο εκτός έδρας ματς με τον Ικαρο το 1971, το οποίο διακόπηκε και επαναλήφθηκε στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, όπου οι Μεσσήνιοι φίλαθλοι έγραψαν με την παρουσία τους ένα πραγματικό έπος.
Η κλοτσιά από τον επιθετικό του Ικάρου Λίναρη στο πρόσωπο, εξαιτίας της οποίας μεταφέρθηκε λιπόθυμος στο νοσοκομείο ήταν μία από τις φάσεις που έχουν σημαδέψει την ιστορία της «Μαύρης Θύελλας». Ακόμα πιο ιστορική η δήλωση που έκανε εκείνη την περίοδο («το αίμα μου δεν είναι κόκκινο αλλά μαύρο»!), με την οποία ήθελε να δείξει πόσο αγαπούσε τη «μεγάλη κυρία» του μεσσηνιακού ποδοσφαίρου.
Εκείνο που πολύς κόσμος μπορεί και να μη γνωρίζει, είναι ότι ο Παπανικολόπουλος ήταν ένας εκ των 5 μετόχων της ΠΑΕ Καλαμάτα, πληρώνοντας μάλιστα το 1993 δύο εκατομμύρια δραχμές για να αγοράσει ένα μικρό ποσοστό της νεοσύστατης τότε εταιρείας...
ΤΑ ΣΥΝ: Για όλους τους παραπάνω λόγους ο «γάτος» μοιάζει να είναι η κατάλληλος άνθρωπός στην κατάλληλη θέση. Ενας άνθρωπος... ποτισμένος από την κορυφή μέχρι τα νύχια με τα χρώματα και τα ιδανικά της «Μαύρης Θύελλας», αποδεκτός από όλους τους Μεσσήνιους φιλάθλους.
Ο Νικήτας Παπανικολόπουλος θα τραβήξει στο γήπεδο αρκετό κόσμο της δικής του εποχής, ενώ θα φέρει τους παλαίμαχους ακόμα πιο κοντά στη «Μαύρη Θύελλα», καθώς το τελευταίο διάστημα οι περισσότεροι εξ’ αυτών παρακολουθούσαν διακριτικά από κάποια απόσταση. 
ΤΑ ΠΛΗΝ: Ορισμένοι βιάστηκαν να κρίνουν... μεγάλη την ηλικία του, όμως το πραγματικό μείον δεν έχει να κάνει μ’ αυτήν αλλά με το γεγονός ότι πρεσβεύει μία άλλη ποδοσφαιρική εποχή, ξεπερασμένη σε σχέση με το ποδόσφαιρο που βλέπουμε σήμερα στα γήπεδα.
Ενα ακόμα ζήτημα που ίσως επηρεάσει αρνητικά είναι το γεγονός ότι εξακολουθεί να ασχολείται ενεργά με την επιχείρησή του, που σιγά, σιγά περνάει στο γιο του. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το αν θα πετύχει δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον ίδιο, αλλά και από το πως θα λειτουργήσει φέτος το ποδοσφαιρικό τμήμα τόσο εντός, όσο και εκτός γηπέδου.



ΣΩΚΡ. ΚΟΨΑΧΕΙΛΗΣ
Μετακομίζει... δίπλα




Στο Σωκράτη Κοψαχείλη ανατίθεται φέτος ένας τομέας σχεδόν... παρατημένος εδώ και δύο χρόνια στη «Μαύρη Θύελλα», καθώς με την εκγύμναση των τερματοφυλάκων ουδείς ασχολήθηκε.
Το ποδόσφαιρο, όμως, προχωράει και εξελίσσεται και θα ήταν καταστροφικό για την ασπρόμαυρη ομάδα να μείνει τρίτη σεζόν χωρίς προπονητή για τους γκολκίπερ.
Η ποδοσφαιρική πορεία του Κοψαχείλη είναι πιο πρόσφατη και περισσότερο γνωστή στους Μεσσήνιους φιλάθλους, καθώς από τη δεκαετία του ’90 τα ΜΜΕ έχουν παρεισφρήσει για τα καλά στο ποδόσφαιρο.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι ξεχωριστή μιας και το καλοκαίρι του 1992 ήρθε στην Καλαμάτα δανεικός από τον Ολυμπιακό προκειμένου να πάρει παιχνίδια αλλά έτυχε να πέσει πάνω στην εποχή που η «Μαύρη Θύελλα» είχε πανίσχυρη διοίκηση και ανέβαινε κατηγορίες κι έτσι προτίμησε να παραμείνει και να παίζει βασικός, παρά να επιστρέψει στον Πειραιά και να παλεύει με τα... θηρία.
Αν δει κανείς προσεκτικά τη διαδρομή του στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα διαπιστώσει ότι εκείνο που τον ενδιέφερε πρώτιστα ήταν να παίζει. Κάπως έτσι επέλεξε να πάει στον Πανηλειακό το 1997, αλλά και σε Ιωνικό και Καλλιθέα αργότερα στην Α’ Εθνική.
Τερματοφύλακας με γεμάτες σε συμμετοχές σεζόν σχεδόν κάθε χρόνο, έχει σίγουρα να μεταφέρει πολλά στους τερματοφύλακες με τους οποίους θα δουλέψει από ‘δω και πέρα, καθώς διαθέτει τεράστια εμπειρία σε υψηλό επίπεδο.
Με την Καλαμάτα πανηγύρισε δύο ανόδους και καθιερώθηκε σαν ένας από τους καλύτερους Ελληνες τερματοφύλακες, έχοντας μάλιστα ισχυρό ανταγωνισμό. Μαζί της πέτυχε σπουδαίες νίκες απέναντι στους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά την κορυφαία ποδοσφαιρική του στιγμή τη βίωσε σαν τερματοφύλακας του Πανηλειακού το 1998. Χάρη στην απόκρουσή του σε πέναλτι του Τζόρτζεβιτς οι «ερυθρόλευκοι» της Ηλείας νίκησαν 1-0 τον πρωταθλητή, δημιουργώντας μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις εκείνης της χρονιάς. 
Ο Κοψαχείλης δεν θα κρεμάσει τα γάντια του φέτος, καθώς το δελτίο του θα είναι ενεργό για μία ακόμα σεζόν μήπως τυχόν χρειαστεί να παίξει κάποια στιγμή. Λογικά την τελευταία του συμμετοχή θα την κάνει σε ένα από τα τελευταία ματς της χρονιάς, για να πει «αντίο» όπως αρμόζει σε ένα σπουδαίο πορτιέρο που προσέφερε πολλά στη «Μαύρη Θύελλα»...
ΤΑ ΣΥΝ: Εκείνο που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι πως τα τελευταία χρόνια έχει παρακολουθήσει αρκετά σεμινάρια προπονητικής τερματοφυλάκων, ενώ είναι κάτοχος διπλώματος UEFA Β’. Επειδή, μάλιστα, ήταν ενεργός μέχρι πρότινος, είχε την ευκαιρία να βρεθεί δίπλα στους καλύτερους Ελληνες γυμναστές γκολκίπερ και να μελετήσει σε βάθος τη δουλειά τους. Συνεπώς ο χώρος στον οποίο θα κινηθεί προσεχώς μόνο άγνωστος δεν του είναι.
ΤΑ ΠΛΗΝ: Η απειρία του στα νέα του καθήκοντα. Σαν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής μία ολόκληρη 20ετία θα χρειαστεί λογικά κάποιο χρόνο μέχρι να προσαρμοστεί στα... δίπλα αποδυτήρια από αυτά που συνήθιζε μέχρι τώρα να αλλάζει ρούχα. Το αντικείμενο, ωστόσο, το κατέχει πολύ καλά κι αν στηριχτεί από τη διοίκηση είναι σίγουρο πως θα βοηθήσει τα νέα παιδιά που φιλοδοξούν να κάνουν καριέρα κάτω από τα δοκάρια.