Το 1925 ο Πειραιάς θύμιζε... καζάνι που έβραζε. Η οικονομική και πολιτική άνθηση που είχε γνωρίσει στα τέλη του 19ου αιώνα αντικαταστάθηκαν σταδιακά από μια σκληρή και αδυσώπητη υποβάθμιση. Το 1907 έγινε απογραφή πληθυσμού. Ο Νομός Αττικής διαιρέθηκε σε 532 τμήματα, στα οποία μετρήθηκαν 341.247 κάτοικοι. Από αυτά τα 532 τμήματα, μόλις 6 αφορούσαν στον Πειραιά, στον οποίο διέμεναν μόνιμα μερικές χιλιάδες ναυτικοί, βαρκάρηδες, ψαράδες, έμποροι και κάποιοι καραβοκύρηδες ή μετανάστες από τα νησιά και μερικοί αγρότες. Το 1920 ο πληθυσμός δεκαπλασιάστηκε και έφτασε τους 133.482 ανθρώπους, οι περισσότεροι εκ των οποίων προέρχονταν επίσης από το Αιγαίο και τον Σαρωνικό. Και με τη μαζική έλευση των προσφύγων της Μικράς Ασίας και του Πόντου το 1928 έφτασε 254.088 κατοίκους. Σκεφτείτε ότι αυτό που γίνεται σήμερα στην Ειδομένη και τις άλλες περιοχές όπου έχουν στηθεί προσφυγικοί καταυλισμοί, στον Πειραιά της δεκαετίας του ’20 οι πρόσφυγες αριθμούσαν σχεδόν το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού!

Όσοι, λοιπόν, θεωρούν ότι ο Ολυμπιακός είναι αποκομμένος από την προσφυγιά είναι απλώς ανιστόρητοι. Ο πρώτος καυτός πυρήνας οπαδών του ήταν οι βαρκάρηδες, οι εργάτες και οι πρόσφυγες. Οι τότε γηγενείς Πειραιώτες υποστήριζαν ως επί το πλείστον τον Εθνικό, κάτι που λένε μέχρι σήμερα με καμάρι οι ιθύνοντες των «κυανόλευκων» ακόμα και σε συνεντεύξεις Τύπου του πόλο. Το λένε με καμάρι, αλλά αυτό ήταν το μοιραίο ιστορικό τους λάθος, καθώς ο Ολυμπιακός μεγάλωσε μαζί με τους πρόσφυγες και έγινε ένα με όλη την πόλη πλην μιας μερίδας που επέμεινε κολλημένη στις ρίζες της…

Ο Θρύλος των ελληνικών γηπέδων γεννήθηκε πριν από 91 ακριβώς χρόνια από σημαίνουσες προσωπικότητες του λιμανιού σε μία ταβέρνα. Όλοι τους είχαν πάει στο συγκεκριμένο χώρο (που σήμερα στεγάζει ωραίο βιβλιοπωλείο) με ένα σκοπό, για τη δημιουργία του νέου σωματείου που γράφαμε νωρίτερα. Το κλίμα ήταν ενθουσιώδες. Και εκείνη την εποχή ο ιδεαλισμός αποτελούσε χαρακτήρα πραγματικό στη σκέψη και τη νοοτροπία και όχι αντικείμενο λαϊκισμού για εκμετάλλευση, όπως σήμερα. Ήταν εμπνευσμένοι από τις αρχές του Ολυμπισμού, των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή, και μέσα σε αυτό το πλαίσιο επιδίωκαν να δώσουν στην ομάδα μια κοινωνική ατμόσφαιρα που θα αγκάλιαζε όλους τους Πειραιώτες, άνδρες, γυναίκες, γηγενείς, πρόσφυγες, εσωτερικούς μετανάστες, πλοιοκτήτες, εργάτες, ψαράδες και ναυτικούς. Ο Νότης Καμπέρος, ανώτερος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, πρότεινε το όνομα «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ». Η πρόταση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Και ο Μιχάλης Μανούσκος (πολιτικός, δήμαρχος Πειραιά και πρώτος πρόεδρος του ΟΣΦΠ) το συμπλήρωσε σε «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ», δίνοντας έμφαση στο «σύνδεσμος» και όχι το «όμιλος» που παρουσιαζόταν σε άλλες ομάδες που ιδρύονταν την ίδια περίοδο.

Αμέσως μετά τέθηκαν και τα χρώματα. Λευκό, κόκκινο. Το λευκό της αγνότητας και το κόκκινο του πάθους και της χαράς. Όσο για το έμβλημα, προκύπτει άμεσα από το όνομα. Για τα χρώματα της φανέλας υπάρχει κι άλλη ερμηνεία. Ότι απεικονίζονται στη φανέλα της Άρσεναλ ή της ομάδας του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Ομάδες που είχε παρακολουθήσει ο Γιάννης Ανδριανόπουλος όταν σπούδαζε στην Αγγλία. Σίγουρα, πάντως, ιδέα δική του είναι τα ερυθρόλευκα.

Η ιδέα του Ολυμπιακού γεννήθηκε και ανέλαβαν να τη στηρίξουν και να την αναπτύξουν η θρυλική οικογένεια των Ανδριανόπουλων, ο Νότης Καμπέρος, ο Σταύρος Μαραγκουδάκης (διευθυντής του Ταχυδρομείου), ο Νίκος Ανδρόνικος (έμπορος), ο Δημήτρης Σκλιάς (αξιωματικός του Στρατού), ο Νικόλαος Ζαχαρίας (δικηγόρος), ο Αθανάσιος Μέρμηγκας (συμβολαιογράφος) και ο Ιωάννη Κεκκές (χρηματομεσίτης), μεταξύ άλλων. Μέσα στην ίδια χρονιά, εκτός από το ποδοσφαιρικό τμήμα, ιδρύθηκαν το κολυμβητικό, το πόλο και ο στίβος. Ακολούθησαν το βόλεϊ (1926), το σκοπευτικό (οπλομαχητικό το έλεγαν τότε, 1926), το κωπηλατικό (1927), το χάντμπολ (1930), το ποδηλατικό (1930), το τένις (1930), το μπάσκετ (1931) και στη συνέχεια και τα υπόλοιπα.

Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα ο Ολυμπιακός έχει σαρώσει σχεδόν τα πάντα σε όλα τα αθλήματα. Τα τρόπαια που κατέκτησε στο πέρασμα των χρόνων έχουν ως εξής:

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: 43 πρωταθλήματα, 27 Κύπελλα, 4 Σούπερ Καπ, 1 Βαλκανικό (1963).

ΜΠΑΣΚΕΤ: 11 πρωταθλήματα Ελλάδας, 9 Κύπελλα, 3 πρωταθλήματα Ευρώπης, 1 Διηπειρωτικό.

ΒΟΛΕΪ: 27 πρωταθλήματα Ελλάδας, 14 Κύπελλα, 2 Σούπερ Καπ, 2 Λιγκ Καπ, 2 Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης, 1 Κύπελλο Α1 Εθνικής κατηγορίας.

ΠΟΛΟ: 29 πρωταθλήματα, 17 Κύπελλα, 2 Σούπερ Καπ, 1 πρωτάθλημα Ευρώπης, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης.

ΠΟΛΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ: 6 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, 1 πρωτάθλημα Ευρώπης και 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης.

ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ: 56 πρωταθλήματα, 4 Διασυλλογικά Κύπελλα Ελλάδας 25άρας πισίνας, 2 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανοιχτής Θαλάσσης.

ΣΤΙΒΟΣ: 9 πρωταθλήματα ανοιχτού ανδρών, 6 πρωταθλήματα κλειστού ανδρών, 12 πρωταθλήματα ανώμαλου δρόμου ανδρών, 1 πανελλήνιο διασυλλογικό ανδρών, 1 ανοιχτού γυναικών.

ΠΗΓΗ: A-SPORTS.GR