Κυπελλούχος Ελλάδος είχε στεφθεί σαν σήμερα πριν από 10 χρόνια η Λάρισα και ο Γιώργος Δώνης μίλησε στο AEL Radio για την επέτειο κατάκτησης του τίτλου. Που είχε συνοδευτεί με νίκη στον τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό με 2-1. Μάλιστα έκανε ειδική αναφορά και στον αδικοχαμένο Καλαματιανό ποδοσφαιριστή Παναγιώτη Μπαχράμη που είχε στεφθεί κυπελλούχος με την ΑΕΛ.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΑ ΟΣΑ ΕΙΠΕ
Για το τι προηγήθηκε του τελικού: «Είχαμε κάνει ένα βίντεο με όλη τη διαδρομή εκείνης της περιόδου. Όταν ταξιδέψαμε από το ξενοδοχείο για να πάμε στο γήπεδο. Αυτό το βιντεάκι ήταν περισσότερο για ψυχολογικό ντοπάρισμα προς τους παίκτες.Νομίζω ότι επειδή η ομάδα λειτουργούσε τότε ως οικογένεια ήταν το πιο σημαντικό ότι δεν προκαλούσαμε ιδιαίτερο άγχος στα παιδιά. Παρότι θέλαμε πάρα πολύ αυτόν τον τίτλο. Αλλά ξέρετε πως αν τους αγχώσεις και τους φέρεις μεγαλύτερη πίεση νομίζω τότε δεν παίρνεις τα αποτελέσματα που θέλεις.Παίζαμε και απέναντι σε έναν μεγάλο αντίπαλο. Ένα μεγάλο όνομα. Όπως είναι ο Παναθηναϊκός. Και θεωρώ ότι όλη η λειτουργία της ομάδας από τους προπονητές, από τη διοίκηση ακόμα και από τον κόσμο που είχε τον ενθουσιασμό δεν άγχωσε ιδιαίτερα τους παίκτες. Ούτε τους πίεσε αρνητικά. Λειτούργησε θετικά. Πέρα από κάποια κομμάτια που είχαμε στην ομιλία που αφορούσε κάποια πράγματα σε ότι αφορά τους παίκτες προσωπικά για να τους παροτρύνω εγώ για να μπορέσουν να φτάσουν τα όρια τους».
Την στιγμή του γκολ: «Εκείνη την ώρα… Αυτό είναι μία λειτουργία αυτόματη των προπονητών στην αντίδραση τους. Δεν μπορείς να σκεφτείς ότι θα πάρεις τον τίτλο. Σκέφτεσαι πως θα λειτουργήσεις ώστε να φτάσεις στην επιτυχία και το αποτέλεσμα. Και αμέσως αλλάξαμε σχηματισμό και παίξαμε με πεντάδα πίσω».
Η ευκαιρία του Μάντζιου: «Έγινε αυτή η φάση… Θεωρώ ότι είναι μία φάση η οποία κατά τη δικιά μου άποψη ευθυνόταν απόλυτα ο διαιτητής. Είχε τελειώσει ο χρόνος και είχε προηγηθεί φάουλ. Αλλά τέλος καλό, όλα καλά. Στο ποδόσφαιρο μετά από μία μεγάλη εμπειρία έχω δει τόσα πράγματα… Αν σκεφτείτε πόσα γκολ μπαίνουν στις καθυστερήσεις και τι συμβαίνει στη ροή των αποτελεσμάτων ακόμα και σε τίτλους. Σκεφτείτε αυτό που είχε γίνει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ που μπήκαν δύο γκολ στα τελευταία δύο λεπτά».
Για εκείνη την χρονιά: «Ήταν μία περίεργη χρονιά. Αλλά θα έλεγα, μέχρι περίπου 6 αγωνιστικές πριν το τέλος, ήταν μία δυνατή χρονιά για εμάς γιατί ήμασταν μέσα στους δύο στόχους. Αλλά αν σκεφτεί κάποιος πως περίπου 9 αγωνιστικές πριν το τέλος παίζαμε με τον ΟΦΗ στην έδρα μας και αν κερδίζαμε το ματς εκεί θα ήμασταν 4οι ή 5οι στην βαθμολογία. Και μετά από εκείνο το ματς κάναμε 6 ήττες σερί. Και ξέρετε. Δεν θέλει πολύ στο ποδόσφαιρο να σε πάρει από κάτω. Φτάσαμε σε οριακό σημείο. Είχαμε πίεση για το αποτέλεσμα γιατί δεν περιμέναμε ότι θα κινδυνεύσουμε να πέσουμε. Είχαμε άλλους στόχους και είχαμε καλή ομάδα. Δεν μπορείς να προβλέψεις στο ποδόσφαιρο τι θα γίνει. Και ήταν δύσκολο γιατί έπρεπε να παίξουμε για έναν τίτλο και μετά να παίξουμε για την σωτηρία.
Για το ματς πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό και την παρότρυνση του κόσμου για να βγάλει τον «κομβικό», στην μετέπειτα εξέλιξη του αγώνα, Κλέιτον: «Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες. Είχα την πίεση των παιχνιδιών. Ο προπονητής εκείνη την ώρα δεν μπαίνει στη διαδικασία να ακούσει το τι λέει ο φίλαθλος. Εσύ πρέπει να σκεφτείς διαφορετικά. Άλλες φορές μπορεί να συμφωνεί ο κόσμος μαζί σου, άλλες φορές να διαφωνεί. Το σημαντικό ήταν ότι ήταν ένα παιχνίδι που φαινόταν εύκολο για εμάς. Σκεφτείτε τις ευκαιρίες που είχαμε χάσει στο πρώτο ημίχρονο που θα μπορούσαμε να προηγούμαστε με 2-0. Μετά βρεθήκαμε πίσω στο σκορ αλλά βάλαμε το γκολ.
Για τον βαθμό δυσκολίας του προπονητή: «Γι’ αυτό είναι ωραίο το ποδόσφαιρο. Γιατί ο προπονητής έχει στην αρμοδιότητα του να οργανώσει μία ομάδα. Να έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο και δουλεύει καθημερινά με αυτό με τους παίκτες του. Ο κόσμος αγαπάει την ομάδα, ειναι φίλαθλος και πηγαίνει για να κρίνει αυτό που θα δει. Είναι δύσκολο να συμβαδίζουν τα δεδομένα του προπονητή με τον κόσμο. Είναι λίγες οι φορές. Αυτό είναι όμως ομορφιά του ποδοσφαίρου. Η λειτουργία αυτή το κάνει να είναι τόσο όμορφο. Απλώς σαν προπονητής έχεις βάρος στο να πετύχει η ομάδα σου. Στο να μείνει ικανοποιημένος ο κόσμος από αυτό που θα δει. Γι αυτό και εγώ πάντα, από την μέρα που ξεκίνησα μέχρι τώρα που έχω μεγαλώσει, δεν έχω αλλάξει τις ιδεές μου. Απλώς έχω αλλάξει πολλά πράγματα στον τρόπο που λειτουργώ. Στον τρόπο που θα προπονήσω την ομάδα μου. Είναι άλλα κομμάτια αυτά. Αλλά η φιλοσοφία μου είναι πάντα όταν θα φτιάξω μία ομάδα που όταν έρχεται κάποιος να την δει, θα το ευχαριστηθεί.
Δεν είμαι ο προπονητής που θα σκεφτώ καθαρά και μόνο το αποτέλεσμα».
Για την συγκέντρωση των παικτών: «Δεν είναι δύσκολο κομμάτι από την στιγμή που θα έχει γίνει μία συγκεκριμένη προσπάθεια από όλους και συγκεκριμένα από τους προπονητές και τη διοίκηση. Δηλαδή ο κόσμος είναι αμέτοχος σε αυτό το κομμάτι. Είναι σημαντικό οι παίκτες να εμπιστεύονται και το τεχνικό τιμ αλλά και τους διοικούντες. Όταν τους διοικούντες τους εμπιστεύονται, μετά η διαδικασία γίνεται πιο απλή και πιο εύκολη στο να συγκεντρωθούν ή να δώσουν κάτι παραπάνω ή αν αφορά την προσωπική τους ζωή. Σε όλα τα πράγματα. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα κομμάτι της επιτυχίας εκείνης της τετραετίας που ήμουν εγώ στην ομάδα όπου ο σύνδεσμος αυτός της διοίκησης και των προπονητών υπήρχε εμπιστοσύνη και δεν επηρέαζε τους παίκτες».
Για την φετινή παραμονή: «Καταρχήν θεωρώ πως τις ομάδες της κάνει η ιστορία τους. Και η ιστορία της ΑΕΛ στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μία μεγάλη ομάδα. Και το σημαντικό είναι πως έχει ένα φίλαθλο κοινό που είναι μεγάλο. Πάντα κι εγώ θεωρώ και σαν προπονητής και σαν πρώην ποδοσφαιριστής, ότι είναι λάθος να συγκρίνεις τις ομάδες γιατί η κάθε περίοδος είναι διαφορετική. Ειναι διαφορετικά τα δεδομένα. Δεν μπορείς να μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Οι απαιτήσεις είναι μεγάλες. Αλλά θεωρώ πως για την φετινή χρονιά ο βασικός στόχος της ομάδας ήταν να μείνει στην κατηγορία όσο πιο άνετα γινόταν. Τον κατάφερε τον στόχο. Και τώρα πρέπει να πάει σιγά-σιγά στο επόμενο βήμα. Να δημιουργήσει μία πιο ανταγωνιστική ομάδα. Η επόμενη σεζόν να είναι μία σεζόν που θα δείξει κάτι παραπάνω και να μπουν οι βάσεις μέχρι να ρθει η επόμενη καλή στιγμή».
Για την φιλοσοφία των προπονητών: «Νομίζω ότι είναι θέμα των παραγόντων κατά την επιλογή ενός προπονητή. Πρέπει να ξέρουν σε ποια φιλοσοφία κινείται ο προπονητής. Από την άλλη θεωρώ πως, οποιοσδήποτε προπονητής είναι αυτός, όταν αναλαμβάνει μια ομάδα θα πρέπει πριν αναλάβει μία ομάδα ή αφού την αναλάβει πρέπει να μελετήσει το DNA της ομάδας. Αν δηλαδή το DNA της ομάδας δείχνει πως ο βασικος στόχος είναι οι τίτλοι. Ή η πεντάδα. Ή το ελκυστικό ποδόσφαιρο. Θα πρέπει ο προπονητής να προσαρμοστεί πάνω στο DNA της ομάδας γιατί σίγουρα μετά θα είναι αποτυχημένος».
Για την στιγμή που του έμεινε: «Δεν είναι ένα ευχάριστο γεγονός αυτό που θα πω. Παρότι ο τίτλος είναι ένα πολύ μεγάλο παράσημο για όλους μας που ήμασταν στην ομάδα.Όταν θυμάμαι αυτόν τον τελικό θυμάμαι πάντα τον Παναγιώτη Μπαχράμη. Ο οποίος όταν τελείωσε το ματς, η πρώτη αγκαλιά ήταν η δική του. Το λέω και ανατριχιάζω. Έφυγε αυτό το παιδί άδικα. Εγώ πάντα τον έχω μέσα στην καρδιά μου. Και όταν έρχεται αυτή η στιγμή και μιλάμε γι’ αυτόν τον τίτλο, δεν ξέρω, με έναν περίεργο τρόπο πάντα θυμάμαι τον Παναγιώτη.
Δυστυχώς η ζωή έχει και αυτά τα πράγματα που είναι δυσάρεστα και άσχημα».
Για το γκολ του γιου του, τον Τάσο Δώνη, στην Παρί: «Είναι ευλογία να βλέπω το παιδί μου να σκοράρει και να παίζει απέναντι σε μία τόσο μεγάλη ομάδα. Είμαι πολύ χαρούμενος. Η Νις έχει οψιόν 2 εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει τον Τάσο. Αλλά ακόμη κι αν η Νις χρησιμοποιήσει την οψιόν, μπορεί η Γιουβέντους να δώσει μέχρι 1,5 εκατομμύρια παραπάνω και να τον αγοράσει. Είναι περίεργο το συμβόλαιο του και θα δούμε τι θα γίνει».
Πηγή: www.gazzetta.gr
