Ενας άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με τον ιστορικό σύλλογο, ως φύλακας – φροντιστής – γενικός αρχηγός. Το γήπεδο του Μεσσηνιακού ήταν κυριολεκτικά το σπίτι του (στη νοτιοανατολική γωνία) με τον κυρ Χρήστο, όπως τον φώναζαν όλοι, να είναι επιφορτισμένος με τις δουλειές του γηπέδου.

“Είμαι στο Μεσσηνιακό και στο γήπεδο από το 1959. Εχω φάει τη ζωή μου στο γήπεδο αυτό”, έλεγε στην Ε” ο ίδιος στο περιοδικό – αφιέρωμα το 2018 γα τα 130 τότε χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου. Περιγράφοντας τα πρώτα χρόνια είχε πει: “Οταν ήρθα, δεν υπήρχε τίποτα, μόνο αποθήκες με ποντίκια. Ηταν δύσκολες εποχές. Ημουν μόνος μου και 'εφτιαχνα συνέχεια το γήπεδο για αγώνες, καθώς δεν υπήρχε άλλο. Δούλευα μέρα και νύχτα για τη συντήρηση του γηπέδου. Πέρα από φύλακας, έκανα ότι δουλειά χρειαζόταν. Λειτουργούσα ως έφορος, φροντιστής, ακόμα και ως εισπράκτορας των συνδρομών για το σύλλογο και το σύλλογο”.
Για τον Χρήστο Ξυπόλιτο, ο Μεσσηνιακός ήταν η οικογένειά του και δεν έκρυβε τη χαρά του για την εξέλιξη του καλαματιανού συλλόγου.
“Χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω να έχουν γίνει τόσα ωραία πράγματα στο γήπεδο του Μεσσηνιακού. Γραφεία, αποδυτήρια, ωραίες εγκαταστάσεις. Παρότι έχω προβλήματα υγείας, με ευχαριστεί να κάνω βόλτες και να τα χαζεύω όλα αυτά. Θα φύγω ευχαριστημένος που ο Μεσσηνιακός προόδευσε και έφτιαξε τόσα ωραία πράγματα”.
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί την Παρασκευή στις 11 το πρωί στον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και θα ταφεί στο νεκροταφείο στα Γιαννιτσάνικα.