Με 400 δρομείς από 54 χώρες του πλανήτη θα διεξαχθεί φέτος, το "Σπάρταθλον", ο διεθνής αγώνας υπερμαραθώνιου δρόμου 246,9 χιλιομέτρων στη διαδρομή Αθήνα - Σπάρτη.
Η εκκίνηση θα δοθεί την τελευταία μέρα του Σεπτεμβρίου, στις 7 το πρωί μπροστά από το θέατρο Ηρώδου του Αττικού, και κάτω από τους πρόποδες του ιερού βράχου της Ακρόπολης ενώ ο τερματισμός θα γίνει στο άγαλμα του Βασιλιά Λεωνίδα στη Σπάρτη.
Στη γραμμή αφετηρίας θα βρεθούν και 51 Ελληνες, 45 άνδρες και 6 γυναίκες. Ανάμεσα τους η Μεσσήνια Σταυρούλα Μπάκα και ο επίσης Μεσσήνιος Βασίλης Κουμανάκος. Από τη Μεσσηνία είναι και ο Ηλίας Μπάκας που ζει στην Αθήνα.
Η Μπάκα θα βιώσει για δεύτερη φορά την εμπειρία, ενώ ο Κουμανάκος είναι πρωτάρης και... τυχερός, καθώς οι αιτήσεις συμμετοχής από κάθε σημείο του πλανήτη έσπασαν κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Από την Ελλάδα είχαν δηλώσει 110 και έπειτα από κλήρωση το Μάρτιο προέκυψαν οι 51 που θα τρέξουν στον επετειακό αγώνα, καθώς συμπληρώνονται 40 χρόνια.
Η Σταυρούλα Μπάκα και ο Βασίλης Κουμανάκος δηλώνουν στην 'Ε" έτοιμοι για να ανταπεξέλθουν σ' έναν από τους πιο απαιτητικούς αγώνες, που αναβιώνει τα βήματα του Φειδιππίδη.
Ενός αρχαίου Αθηναίου δρομέα, που το 490 π.χ. πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, εστάλη στη Σπάρτη προκειμένου να ζητήσει βοήθεια για τον πόλεμο που διεξήγαγαν οι Ελληνες με τους Πέρσες. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ο Φειδιππίδης έφθασε στη Σπάρτη δύο μέρες μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα.
Το όριο τερματισμού στον αγώνα είναι οι 36 ώρες (μιάμιση μέρα, με τον Γιάννη Κούρο να κατέχει το ρεκόρ με τον ταχύτερο χρόνο (20 ώρες και 25 λεπτά).

"Μοναδικός αντίπαλος το μυαλό σου¨

Η Σταυρούλα Μπάκα αγωνίστηκε για πρώτη φορά το 2021 όπου πήρε την 11η θέση στης γυναίκες και την πρώτη όσον αφορά τις Ελληνίδες. Εχει λάβει μέρος σε αρκετούς μαραθώνιους και αγώνες υπεραποστάσεων και όπως λέει:
"Η προετοιμασία που χρειάζεται για να τρέξεις ένα τέτοιο αγώνα είναι πολύμηνη. Φυσικά θα πρέπει να έχεις ασχοληθεί αρκετά χρόνια νωρίτερα με μεγάλες αποστάσεις για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις. Για τον φετινό αγώνα έκανα 5 μήνες εντατική προετοιμασία".
Τι πρέπει όμως να έχει ένας αθλητής για να αντέξει μέχρι τον τερματισμό;
"Η σωματική προετοιμασία θεωρείται δεδομένη, όταν στέκεσαι στην εκκίνηση. Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να διαθέτεις μεγάλα ψυχικά αποθέματα, θετική σκέψη, πίστη σε αυτό που διάλεξες να κάνεις, υπομονή και επιμονή! Σίγουρα θα βρεθείς πολλές φορές σε δύσκολη θέση μέσα στον αγώνα. Θα πρέπει να βρίσκεις τη δύναμη να ξεπερνάς τις αντιξοότητες και να συνεχίζεις. Μοναδικός αντίπαλος το μυαλό σου!".
Η Σταυρούλα Μπάκα ξεκαθαρίζει ότι δεν σκέφτηκε ποτέ ότι δεν θα καταφέρει να τερματίσει μπροστά από το άγαλμα του Λεωνίδα.
"Η εμπειρία του "Σπαρτάθλου" για εμένα προσωπικά, ήταν μοναδική. Ηταν κάτι που το είχα πολλά χρόνια στο μυαλό. Έγινε πραγματικότητα, με αφοσίωση και προσήλωση στο στόχο και είμαι ευγνώμων που το έζησα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι σκέψεις είναι πολλές. Σε ένα τόσο πολύωρο αγώνα τα βρίσκεις με τον εαυτό σου. Ανακαλύπτεις τα όρια που δεν φαντάζεσαι ότι διαθέτεις. Καμία στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό να τα παρατήσω, ή πως δεν θα τα καταφέρω, ήμουν αποφασισμένη".
Ο τερματισμός σε αυτόν τον αγώνα ήταν για αυτήν όνειρο ζωής και εξηγεί "Έτρεξα σε αυτή την ιστορική διαδρομή στα βήματα του Φειδιππίδη με σεβασμό και προσήλωση. Ο τερματισμός είναι ο προορισμός αυτού του μαγικού ταξιδιού, όσα θα ζήσεις όμως μέχρι να φτάσεις εκεί μάλλον είναι τα σημαντικότερα. Ισως έγινα λίγο καλύτερος άνθρωπος βιώνοντας όλη αυτή την μεγάλη περιπέτεια ,ίσως και όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάτι κέρδισα από όλο αυτό".
Για την επιλογή να γίνει αθλήτρια υπεραποστάσεων, η Σταυρούλα Μπάκα σημειώνει ότι: "Αυτό ήρθε μάλλον από μόνο του. Ηταν μια εξέλιξη σε αυτό που αγαπώ να κάνω, να τρέχω δηλαδή. Ανάγκη λέγεται και σε κάνει να θέλεις να φτάσεις λίγο πιο πέρα λίγο πιο μακριά, να δεις τι υπάρχει, να δοκιμάσεις τα όρια σου, να μάθεις το σώμα σου να κατακτήσεις το μυαλό σου". Ο αθλητισμός μπήκε στη ζωή της Σταυρούλας από πολύ μικρή ηλικίας και της καθόρισε τη ζωή. "Εγινε τρόπος έκφρασης για εμένα . Σίγουρα θα πρέπει να διαθέσεις χρόνο σε αυτό που διάλεξες να κανείς, πάντα προσπαθείς να χωρέσεις τις υποχρεώσεις με δουλειά, σπίτι, οικογένεια, παιδί . Αλλά είναι τόσο ανταποδοτικός ο αθλητισμός που αξίζει τον κόπο", λέει η Μεσσήνια αθλήτρια και στέλνει μήνυμα στα σημερινά παιδιά που λόγω και του διαδικτύου δεν είναι τόσο ενεργά στον αθλητισμό.
"Θα πρέπει εμείς να δείξουμε τον δρόμο στα παιδιά μας ,να γινόμαστε παράδειγμα για αυτά . Ο αθλητισμός είναι παράθυρο στον "πραγματικό" κόσμο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου προς τα εκεί για να δεις την ομορφιά του. Τα παιδιά μας θα πρέπει να βάζουν στόχους, να κάνουν όνειρα και να μην τα παρατάνε ποτέ!".

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΜΑΝΑΚΟΣ
Από 140 κιλά σε μαραθώνιους στη Σαχάρα!

Ο Βασίλης Κουμανάκος αποτελεί την προσωποποίηση της θέλησης. Το 2015 ζύγιζε 140 κιλά, που του είχαν φέρει και προβλήματα υγείας. Σήμερα είναι ένας από τους καλύτερους αθλητές υπεραποστάσεων, έχοντας αλλάξει τρόπο ζωής.
"Το 2015 στα 37 μου ήμουν 140 κιλά. Δούλευα από το πρωί έως τα ξημερώματα και είχα φθάσει να έχω προβλήματα υγείας. Ετσι αποφάσισα να πάω σε διατροφολόγο. Τους πρώτους έξι μήνες, έχασα 25 κιλά και μπήκε το περπάτημα στη ζωή μου. Τους επόμενους 18 μήνες, έχασα άλλα 25 κιλά, και το τρέξιμο ήρθε στη ζωή μου. για να μείνει", θυμάται ο Βασίλης Κουμανάκος που ξεκίνησε με αγώνες 10 χιλιομέτρων, για να ακολουθήσουν οι ημιμαραθώνιοι και ο αυθεντικός μαραθώνιος της Αθήνας.
"Ηταν απίθανες στιγμές στους τερματισμούς. Αυτό όμως που μου άρεσε πιο πολύ, είναι η περίοδος της προετοιμασίας.
Η κάθε προπόνηση και μια μικρή νίκη. Απομονωνόμουν και έτρεχα. Το είχα ανάγκη. Ακόμη το έχω. Γι' αυτό κι αντέχω το βαρύ προπονητικό πρόγραμμα. Κατακτώντας λοιπόν τη μαραθώνια απόσταση, από τον πρώτο κιόλας χρόνο, αποφάσισα να περάσω στα «μεγάλα». Ε, εκεί κόλλησα. Με τη διαδικασία, τους ανθρώπους, τις συναισθηματικές μεταπτώσεις. Τη μάχη με τον ίδιο σου τον εαυτό", λέει ο Βασίλης Κουμανάκος για το ξεκίνημα. Τονίζει ότι: " Σε κάθε πολύωρη «ταλαιπωρία», αγώνα ή προπόνηση, παλεύεις. Ψάχνεις τα όριά σου, ή σε νικάει το θεριό, ή το πατάς και συνεχίζεις. Αν με ρωτούσες τί είναι οι υπεραποστάσεις, το Ultrarunning δηλ., θα απαντούσα: να δοκιμάζεις και μη φοβάσαι να αποτύχεις. Υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση; Κι αν σε φοβίζει κιόλας. Για όλα αυτά τρέχω".
Ο Βασίλης Κουμανάκος για την εξέλιξή του οφείλει αρκετά στον προπονητή του Δημήτρη Κασίμη.
"Από την αρχή, βρήκα τον καλύτερο προπονητή. Όπου καλύτερος: Αυστηρός, πειθαρχημένος, έμπειρος, με αποτελέσματα.
Δεν ήθελα φίλο, ούτε γκόμενα. Προπονητή έψαχνα. Και τον βρήκα, τον Δημήτρη Κασίμη" που είμαστε μαζί από τα τέλη του 2016".
Το 2018 ο Μεσσήνιος αθλητής έτρεξε το MDS, που είναι έξι μαραθώνιοι σε έξι μέρες. στην έρημο Σαχάρα. Μια Μεγάλη εμπειρία, ο πιο δύσκολος, όπως λέει, υπερμαραθώνιος του κόσμου".

Πώς έφθασε στο "Σπάρταθλον"

Μετά την παραπάνω εμπειρία ακολούθησαν συμμετοχές και σε άλλους αγώνες, όπου ο Βασίλης Κουμανάκος τερμάτισε λίγο πριν από τα χρόνια και το 2019 αποφάσισε να το δει πιο σοβαρά. Ξεκίνησε ενδυνάμωση, γιόγκα, πιλάτες, ενώ δούλεψε και στην ταχύτητα με σκοπό να γίνει ανταγωνιστικός στις υπεραποστάσεις. Το "Σπάρταθλον" το γλυκοκοίταζε κάθε χρόνο ως θεατής. Ηταν για αυτόν ένα όνειρο, αλλά δεν μπόρεσε την πρώτη φορά να πιάσει το όριο πρόκρισης. Δεν το έβαλε κάτω, δούλεψε και τα κατάφερε την επομένη, αλλά ήρθε η πανδημία με συνέπεια να μην γίνει ο αγώνας. Τον περασμένο Φλεβάρη έτρεξε 182 χιλιόμετρα σε 24 ώρες και προκρίθηκε για το "Σπάρταθλον", αλλά λόγω της μεγάλης συμμετοχής μπήκε σε κλήρωση και στάθηκε τυχερός. Ετσι από την 1η Απριλίου ξεκίνησε προετοιμασία.
"Έξι μήνες, έξι φορές την εβδομάδα τρέξιμο, δυο φορές γυμναστήριο. Μαζί με κολύμπι και ποδήλατο.
Μαζί με δουλειά κι οικογένεια. Μαζί με προσωπικό κι ελεύθερο χρόνο. Άμα θες, τα μπορείς όλα. Και μπόρεσα.
Γιατί το θέλω. Είμαι έτοιμος. Το 80% της δουλειάς, είναι η προετοιμασία" λέει ο Βασίλης Κουμανάκος και ετοιμάζεται να σταθεί στο Ηρώδειο, το πρωινό της 30ης Σεπτεμβρίου και για "36 ώρες θα παλεύω. Με την απόσταση, με τα βουνά, με τον καιρό, με τον εαυτό μου. Έβγαλα την προετοιμασία. Οταν οι άλλοι κοιμόντουσαν, εγώ έτρεχα. Όταν οι άλλοι πήγαιναν για μπάνιο, εγώ έτρεχα. Όταν οι άλλοι έβγαιναν για ποτό, εγώ κοιμόμουν. Κι όλα αυτά, γιατί έτσι θέλω να ζω. Καμία θυσία. Δεν είμαι επαγγελματίας αθλητής. Ούτε πρωταθλητής. Ένας δρομέας υπεραποστάσεων, πατέρας, σύντροφος, ελεύθερος επαγγελματίας, που επέλεξα να ζω έτσι. Και αν έστω και ένας, που θα διαβάσει αυτό το άρθρο, παρακινηθεί και ξεκινήσει την άθληση, τότε θα αξίζει όλος αυτός ο κόπος", καταλήγει ο Βασίλης Κουμανάκος.