Αν και δεν προερχόταν από τον χώρο του αθλητισμού, η αγάπη του για τον σύλλογο και η επιθυμία να προσφέρει τον οδήγησαν στα γήπεδα το 2000. Από τότε, με συνέπεια, σεμνότητα και ανιδιοτέλεια, στηρίζει τη γυναικεία ομάδα και τα αναπτυξιακά τμήματα, προσφέροντας ακούραστα χρόνο και φροντίδα. Ο ίδιος μιλά με συγκίνηση για τις δυνατές στιγμές που έζησε — όπως οι άνοδοι μέσω μπαράζ — και στέκεται με υπερηφάνεια στο φετινό ρόστερ, το οποίο έχει έντονο τοπικό χαρακτήρα και αποτελείται από αθλήτριες που προέρχονται από τα σπλάχνα του συλλόγου. Αναφέρεται με σεβασμό στη συνεργασία του με τη Γωγώ Σουρή και το προπονητικό επιτελείο, ενώ η πρόσφατη βράβευσή του από τον ιστορικό Μεσσηνιακό Γ.Σ. αποτελεί, όπως λέει, μια βαθιά ανθρώπινη επιβεβαίωση για όλα όσα έχει ζήσει και προσφέρει. Πάνω απ’ όλα, όμως, ξεχωρίζει τις σχέσεις ζωής που έχει χτίσει μέσα από το βόλεϊ — φιλίες, συνεργασίες και ανθρώπους που του έδωσαν λόγο να παραμένει παρών, με την ίδια αγάπη, όλα αυτά τα χρόνια.

- Κύριε Ζεργιώτη, προέρχεστε από έναν τελείως διαφορετικό επαγγελματικό χώρο. Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε τόσο ώστε να αφιερώσετε τη ζωή σας στον αθλητισμό και ειδικά στον Μεσσηνιακό;

“Η ενασχόλησή μου με το βόλεϊ ξεκίνησε το 2000, με την προτροπή του φίλου μου Κώστα Βλάσση, όταν βρισκόμουν στην Καλαμάτα '80. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον πρώτο προπονητή που με έβαλε στους πάγκους, τον Χρήστο Δημητρακόπουλο, με βοηθό τον Αντώνη Κάτσο. Το 2006 αποδέχθηκα την πρόταση του φίλου μου Χρήστου Ζερίτη και της Γωγώς Σουρή —μιας σπουδαίας προσωπικότητας του γυναικείου βόλεϊ, που γνώρισα και ως αθλήτρια. Σήμερα συνεργαζόμαστε άψογα με τη Γωγώ, τον Τάκη Θεοδωρόπουλο και όλο το προπονητικό τιμ. Είμαι πραγματικά ευχαριστημένος από αυτή την πορεία”.

- Ποιες στιγμές ξεχωρίζετε από την πολυετή σας διαδρομή στον Μεσσηνιακό;

“Οι πιο έντονες στιγμές ήταν όταν διεκδικήσαμε την άνοδο στην Α1 μέσω των μπαράζ. Και, φυσικά, η φετινή άνοδος — που ήρθε ξανά μέσα από σκληρή προσπάθεια και τα μπαράζ. Αυτές οι στιγμές αντανακλούν όλη τη δουλειά και τη δέσμευση που υπάρχει στην ομάδα”.

- Η φετινή ομάδα έχει έντονο τοπικό χαρακτήρα. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς το γεγονός ότι στηρίζεται σε αθλήτριες από την Καλαμάτα;

“Είναι πολύ σημαντικό. Φέτος η ομάδα στελεχώθηκε με κορίτσια που προέρχονται από τα σπλάχνα του συλλόγου και αυτό είναι για μένα η μεγαλύτερη επιτυχία. Δείχνει τη σωστή δουλειά που γίνεται στις υποδομές και ενισχύει τη σύνδεση του κόσμου με την ομάδα”.

- Πρόσφατα τιμηθήκατε για την προσφορά σας στον σύλλογο. Πώς βιώσατε αυτή τη στιγμή;

“Ήταν ένα καταπληκτικό συναίσθημα. Ακόμα πιο συγκινητικό επειδή προήλθε από τον Μεσσηνιακό Γυμναστικό Σύλλογο — τον ιστορικότερο σύλλογο της πόλης, μια μεγάλη οικογένεια. Ήταν μια ηθική επιβράβευση που με συγκίνησε βαθιά”.

- Τι είναι αυτό που σας κρατά ενεργό όλα αυτά τα χρόνια; Από πού αντλείτε τη δύναμη να συνεχίζετε χωρίς να περιμένετε ανταλλάγματα;

“Με κρατούν η εμπιστοσύνη και η αγάπη που εισπράττω από την ομάδα — από τις αθλήτριες, τους προπονητές και τη Γωγώ Σουρή. Οι ανθρώπινες σχέσεις που έχουν χτιστεί όλα αυτά τα χρόνια είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή”.

- Στην πορεία σας στον χώρο του βόλεϊ έχετε γνωρίσει πολλούς ανθρώπους. Υπάρχουν κάποιες σχέσεις που θεωρείτε σημαντικές ή καθοριστικές για εσάς;

“Φυσικά. Η φιλία μου με τον Παναγιώτη Ντακούρη είναι ιδιαίτερη, όπως και οι σχέσεις με τους Γιώργο Κουλιέρη, Μάνο Ξενάκη και τον αδελφικό μου φίλο Κώστα Κουτράκη. Επίσης, η εκτίμηση και η συνεργασία μου με τον Χρήστο Ζερίτη έχει υπάρξει καθοριστική, όπως και με τη Γωγώ Σουρή, τον Τάκη Θεοδωρόπουλο και τον Αντώνη Κάτσο. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στον Άκη Χατζηαντωνίου, προπονητή της Καλαμάτας '80 — είναι όλοι άνθρωποι που σέβομαι και με έχουν σημαδέψει με τη συμπεριφορά και τη στήριξή τους”.

- Ένα από τα πρόσωπα που συνεργαστήκατε στην αρχή της πορείας σας στον Μεσσηνιακό είναι η Ιφιγένεια Σαμπάτη, η οποία σήμερα αγωνίζεται στον Ολυμπιακό. Ποια είναι η σχέση σας με εκείνη;

“Νιώθω χαρά και θαυμασμό για την Ιφιγένεια. Είναι μια από τις πιο ξεχωριστές προσωπικότητες που είχα την τύχη να συνεργαστώ. Ήταν μεγάλη μου τιμή που τη γνώρισα στο ξεκίνημά μου στον Μεσσηνιακό. Παραμένουμε σε επαφή και έχουμε μια βαθιά φιλία και αλληλοεκτίμηση μέχρι σήμερα. Εύχομαι πάντα να συνεχίσει να προοδεύει, γιατί το αξίζει”.

- Πρόσφατα ανανέωσες τη συνεργασία σου με τον Μεσσηνιακό. Τι σημαίνει αυτό για εσένα;

“Είμαι ειλικρινά ενθουσιασμένος. Ο Μεσσηνιακός είναι οικογένεια: οι αθλήτριες, το προπονητικό τιμ, η διοίκηση, ο Χρήστος Ζερίτης — όλοι μαζί λειτουργούμε σαν μια ομάδα με κοινούς στόχους και σεβασμό. Είναι τιμή μου να συνεχίζω να προσφέρω σε αυτόν τον ιστορικό σύλλογο”.