Περιγράφει την εμπειρία των προπονήσεων με την ανδρική ομάδα και το «σοκ» που ένιωσε από τον διαφορετικό ρυθμό και την ταχύτητα του παιχνιδιού, αλλά και τη μεγάλη χαρά της πρώτης του κλήσης στην Εθνική Κ16. Δεν κρύβει τη συγκίνηση που βίωσε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αρμενίας, ψέλνοντας τον εθνικό ύμνο και βλέποντας ελληνικές σημαίες στις κερκίδες. Παράλληλα, μιλά για τον απαιτητικό συνδυασμό σχολείου και αθλητισμού, με την οικογένεια πάντα στο πλευρό του, ενώ θέτει ως στόχο για τη νέα σεζόν τη συνεχή βελτίωση και τη διάθεση να προσφέρει στην ομάδα του, κρατώντας ζωντανό το όνειρο να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται.

- Πότε και με ποια αφορμή ξεκίνησες να ασχολείσαι με το βόλεϊ και τι θυμάσαι πιο έντονα από τα πρώτα σου χρόνια στις ακαδημίες της Καλαμάτας ‘80;

“Ξεκίνησα το 2021 το βόλεϊ σε ηλικία 11 χρονών. Πριν είχα περάσει από ακαδημίες ποδοσφαίρου, μπάσκετ και τένις την περίοδο του κορονοϊού. Όμως οι παραστάσεις που είχα από πολύ μικρός ήταν από το βόλεϊ, που έπαιζαν οι μεγαλύτερες αδερφές μου, και γι’ αυτό επέλεξα αυτό το άθλημα. Αυτό που μου έχει μείνει χαρακτηριστικά από τα πρώτα χρόνια μου στις ακαδημίες είναι οι φιλίες που δημιουργήθηκαν και έχουν κρατήσει μέχρι και σήμερα”.

- Πόσο σε βοήθησαν στην εξέλιξή σου οι προπονητές που είχες τα 5 χρόνια, που είσαι στην ομάδα (Εξαρχέας, Σκαρτσίλης) και τι θεωρείς ότι κέρδισες μέσα από τη συμμετοχή στα τμήματα παμπαίδων – παίδων – εφήβων;

“Όπως σε όλα τα αθλήματα, οι προπονητές παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των αθλητών. Έτσι και σε μένα η συμβολή τους ήταν καθοριστική, τόσο του κ. Εξαρχέα στην ακαδημία, αλλά κυρίως του κ. Σκαρτσίλη στα αγωνιστικά τμήματα, που με χρησιμοποίησε εκτός από τους παμπαίδες και στους παίδες και στους εφήβους, κι έτσι απέκτησα εμπειρία αγώνων και σε μεγαλύτερες κατηγορίες. Δεν πρέπει να παραλείψω και τον κ. Χατζηαντωνίου, το τελευταίο εξάμηνο, που μου έκανε κάποιες προπονήσεις με την ανδρική ομάδα”.

- Τη χρονιά που πέρασε συμμετείχες για πρώτη φορά και στις προπονήσεις της ανδρικής ομάδας. Πώς προέκυψε αυτό και ποιες ήταν οι διαφορές που ένιωσες σε σχέση με τις προπονήσεις των αναπτυξιακών τμημάτων;

“Οι προπονήσεις στην ανδρική ομάδα προέκυψαν από την επιλογή του κ. Χατζηαντωνίου για την ανάδειξη και προώθηση νέων παικτών. Άλλωστε, από την Καλαμάτα 80 έχουν βγει πολλοί μεγάλοι αθλητές του βόλεϊ που παίζουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι προπονήσεις στην ανδρική ομάδα ήταν σοκ στην αρχή, αλλά η βελτίωση που νιώθεις είναι θεαματική. Εκεί είναι άλλες οι ταχύτητες της μπάλας, χρειάζεται δύναμη και βέβαια άλλο το επίπεδο της τεχνικής”.

- Η πρώτη κλήση στο κλιμάκιο Κ16 και στη συνέχεια στις προπονήσεις της εθνικής ήταν κάτι που περίμενες; Πώς ένιωσες όταν έγινε;

“Για την κλήση στην εθνική, βασικό ρόλο έπαιξε η άποψη του προπονητή μου, κ. Σκαρτσίλη, για μένα και ακολούθησε η δοκιμασία στα κλιμάκια από τον περιφερειακό προπονητή, κ. Ρηγάκο, ο οποίος ενημέρωσε τον ομοσπονδιακό προπονητή της ομάδας U16, Γιώργο Ουτζή, και αυτός έπειτα με κάλεσε την άνοιξη στις προπονήσεις στην Αθήνα. Το συναίσθημα της κλήσης στην εθνική U16 είναι ανεπανάληπτο και ενθουσιάστηκα πάρα πολύ”.

- Για περίπου τρεις μήνες ταξίδευες κάθε εβδομάδα στην Αθήνα για προπονήσεις με την εθνική. Πόσο απαιτητική ήταν αυτή η περίοδος και πώς κατάφερνες, ταυτόχρονα, να ανταποκρίνεσαι και στις σχολικές σου υποχρεώσεις;

“Σίγουρα οι προπονήσεις στην Αθήνα απαιτούσαν χρόνο και κόπο, αλλά και βοήθεια από την οικογένεια, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να ανταποκριθώ και στα μαθήματα και στις υποχρεώσεις του αθλήματος”.

- Πώς αντέδρασες όταν έμαθες ότι θα είσαι στην αποστολή για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Αρμενία και ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα πριν τη διοργάνωση;

“Η επιλογή για τη συμμετοχή στην αποστολή της Αρμενίας, μετά τις μέρες της προετοιμασίας στη Νεμέα, έγινε μεταξύ πολλών καλών παικτών από όλη την Ελλάδα και με χαροποίησε ιδιαίτερα, γιατί επιβραβεύτηκαν οι θυσίες της προηγούμενης περιόδου”.

- Αγωνίστηκες σε τρία από τα επτά παιχνίδια της εθνικής. Τι κρατάς περισσότερο από αυτά τα παιχνίδια;

“Η συμμετοχή μου στην ομάδα, πέρα από το αγωνιστικό μέρος, αυτό που με συντάραξε περισσότερο, είναι να ψέλνουμε τον εθνικό ύμνο πριν από κάθε παιχνίδι και να βλέπω ελληνικές σημαίες στην κερκίδα μιας ξένης χώρας”.

- Παρά το γεγονός ότι η εθνική δεν προκρίθηκε στην τελική φάση, τι θεωρείς ότι κερδίσατε ως ομάδα από αυτή τη διοργάνωση και εσύ προσωπικά τι εμπειρίες αποκόμισες από τη συμμετοχή σου για πρώτη φορά στην εθνική – ειδικά επειδή βρέθηκες δίπλα σε παιδιά από άλλες ομάδες και πόλεις;

“Παρότι δεν προκριθήκαμε στην τελική φάση, η 9η θέση στους 16 δεν είναι απαραίτητα άσχημη, αφού συμμετείχαν χώρες με μεγάλη παράδοση στο βόλεϊ. Ακόμα θυμάμαι τα παιχνίδια με τις μεγάλες ομάδες, όπως την Πολωνία και την Ισπανία, που παρόλο που χάσαμε, η ήττα μας ήρθε στις λεπτομέρειες”.

- Παράλληλα με το βόλεϊ είσαι μαθητής και φέτος ξεκινάς το Λύκειο. Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις σχολείο και προπονήσεις και ποιοι σε βοηθούν ώστε να τα καταφέρνεις;

“Ο συνδυασμός αθλητισμού και μαθημάτων απαιτεί συνέπεια και καλό προγραμματισμό. Είναι αυτονόητο ότι χρειάζεται και η συμπαράσταση της οικογένειας για να τα καταφέρνεις καθημερινά”.

- Ποιοι είναι οι στόχοι σου για τη νέα σεζόν και ποιο είναι το μεγάλο σου όνειρο για το μέλλον στο βόλεϊ;

“Στόχος μου είναι να βοηθώ την ομάδα μου όπου κι αν με χρειαστεί και φέτος θέλω να βελτιωθώ ατομικά μέσα από τις πολλές προπονήσεις των αναπτυξιακών τμημάτων και της ανδρικής ομάδας”.