Ο «Δικέφαλος του Βορρά» περίμενε για πολύ καιρό τον Λάνγκφορντ, με τον τελευταίο να διαλέγει τη Γαλλία και την Παρί Λεβαλουά (ένα από τα «χτυπητά» αρνητικά σημεία του πρωταθλήματος που γίνεται πλέον «διαβατήριο» για όσους θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στις πιο ανταγωνιστικές ευρωπαϊκές λίγκες), αποχωρίστηκε όλους τους Αμερικανούς του χωρίς να τους αντικαταστήσει και παίρνοντας τον πρώτο του την ημέρα που ξεκινούσε η Basket League (Χάτσερ) και προσπάθησε να καλύψει τα κενά του με παίκτες… φιλότιμους και γνωστούς από την καλή τους θητεία στην χώρα μας (Μάρκοβιτς, Ντούβνιακ), πλην διαθέτοντες συγκεκριμένο «ταβάνι». Το ίδιο ισχύει και για τους Έλληνες, τους οποίους και κατάφερε να διατηρήσει, ελπίζοντας πως χάρη στον «κορμό» τους θα καταφέρει να ανταποκριθεί σε μία νέα εποχή, όπου οι τωρινοί του μεγάλοι ανταγωνιστές (Άρης, ΑΕΚ) δείχνουν να στοχεύουν στη σμίκρυνση της «ψαλίδας» με τους «αιωνίους».

Για να το πούμε σε μία φράση, όπως θα έλεγε ο πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής της Γιουβέντους, Αντόνιο Κόντε, οι Θεσσαλονικείς επιχείρησαν για άλλη μία χρονιά «να φάνε με 10 ευρώ σε εστιατόριο των 100 ευρώ». Η «συνταγή» αυτή, έπιασε για δύο σεζόν με έναν προπονητή-«λίρα εκατό» σαν τον Σούλη Μαρκόπουλο για μία ομάδα του επιπέδου του ΠΑΟΚ και ήταν ήδη τεράστιες οι υπερβάσεις. Για πόσο, όμως, θα «καμουφλάρεις» τις αδυναμίες μίας ομάδας που αποτελείται κατά κύριο λόγο από απλώς καλούς ρολίστες; Και το αναφέρω αυτό, γιατί δεν νομίζω πως πολλοί από τους παίκτες που διαθέτει ο «Δικέφαλος» θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν, ή να έχουν έστω έναν αξιόλογο ρόλο στο ύψιστο επίπεδο. Άρα, πώς γίνεται να έχεις απαιτήσεις για πορεία ανάλογη του μεγέθους, της ιστορίας και της παράδοσης του ΠΑΟΚ, από τη στιγμή οι δυνατότητες του ρόστερ είναι περιορισμένες και βασίζεσαι στα περσινά δεδομένα, όταν ΑΕΚ και Άρης ήταν ένα «βήμα» πιο πίσω από εσένα; Ή ακόμη και τα προπέρσινα, όταν η Ένωση έπαιζε στην Α2, οι «κίτρινοι» βρίσκονταν σε αβεβαιότητα και ο βασικός σου ανταγωνιστής, ήταν ο εξαιρετικός Πανιώνιος του Γιάννη Σφαιρόπουλου;

Για όλους αυτούς τους λόγους, η μεταγραφή του Σοφοκλή Σχορτσανίτη ήταν λογικό να προκαλέσει αίσθηση στις τάξεις του συλλόγου και να ενθουσιάσει τους φιλάθλους του. Μετά από πολύ καιρό, ένα πρωτοκλασάτος παίκτης Ευρωλίγκα, έστω κι αν δεν είναι στα καλύτερά του, ερχόταν στη Θεσσαλονίκη για χάρη του ΠΑΟΚ, ο οποίος βλέποντας ότι δεν κατάφερνε για τρίτη συνεχόμενη σεζόν να πάει για κάτι αξιοσημείωτο με τους παίκτες που και πάλι επέλεξε να διαθέτει. Το ίδιο ισχύει και για τον Βασιλειάδη, έναν σπάνιο σουτέρ. Ο Χάτσερ, ως μοναδικός Αμερικανός, ήταν λογικό να διακρίνεται. Οι τρεις τους, όντως ξεχωρίζουν «σαν τη μύγα μες στο γάλα», με μόλις τον έναν να έχει έρθει από το καλοκαίρι. Χρειάστηκαν ήδη, δηλαδή, τουλάχιστον δύο διορθωτικές κινήσεις.

Μάλλον χρειάζονται κι άλλες, για να υπάρξει μεγαλύτερο «βάθος» στο ρόστερ όσο προχωρά η σεζόν, αλλά αρχικά θεωρήθηκε πως αυτές που έγιναν, αρκούσαν για μία επανάκαμψη στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος, την πρόκριση στο Last-32 του Eurocup και… βλέπουμε. Ο ΠΑΟΚ έδειχνε να πετυχαίνει αυτό το στόχο, κερδίζοντας Ρέθυμνο και Κολοσσό για το πρωτάθλημα και υποτάσσοντας ενδιάμεσα τη Λιέτουβος, παίρνοντας το πάνω χέρι στο τέλος του πρώτου γύρου στον όμιλό του στο Eurocup. Κι εκεί που θα πήγαινε «καβάλα στο άλογο» για τη συνέχεια με μία νίκη επί της Ζολνόκι Ολάι στην Ουγγαρία… μπλακ-άουτ. Από το τρίποντο του Δέδα που έκανε το 41-58 στις αρχές της τέταρτης περιόδου, οι παίκτες του Μαρκόπουλου δέχθηκαν ένα επιμέρους 37-11 που «σοκάρει» και δημιουργεί σκηνικό… αυτοκτονίας. Με ένα «διπλό», θα βρίσκονταν στο ρεκόρ 3-3 και θα άφηναν στη μία νίκη τους Ούγγρους, έχοντας κερδίσει και στα δύο μεταξύ τους ματς, την ίδια ώρα που θα απέμεναν τέσσερις αγωνιστικές. Ταυτόχρονα, είχαν ένα ισχνό προβάδισμα με την νίκη επί της Λιέτουβος Ρίτας στην Πυλαία. Τώρα όχι μόνο έχασαν, αλλά απώλεσαν και τη διαφορά του πρώτου αγώνα με τη Ζολνόκι και πλέον υστερούν στην τριπλή ισοβαθμία που σχηματίζεται μαζί με τους Λιθουανούς στο 2-4.

Ποιο είναι το πρόγραμμα; Ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τη Ζενίτ, πάει στην Κωνσταντινούπολη για να αντιμετωπίσει την Μπεσίκτας, συνεχίζει στην Πυλαία κόντρα στην Άβτοντορ και ολοκληρώνει στο Βίλνιους εναντίον της Λιέτουβος. Με την ήττα που έκανε, δεν αρκείται μάλλον ούτε αν κερδίσει τα τρία εκ των τεσσάρων ματς, κι αυτό γιατί την τελευταία αγωνιστική μπορεί να παίζει την πρόκριση στη Λιθουανία με μία ομάδα που τώρα ισοβαθμεί και που παίρνει τεράστια ώθηση από το «διπλό» στην Πόλη. Για να μην τον νοιάζει τι θα κάνουν οι υπόλοιποι, χρειάζεται το απόλυτο αλλά η μέχρι τώρα εικόνα του δεν πείθει αρχικά για εκτός έδρας νίκες. Μπορεί, τουλάχιστον, να στοχεύσει στα εντός και να διατηρήσει την έδρα του, με το ταξίδι στο Βίλνιους μάλλον να κρίνεται αποφασιστικό σε αυτό το σενάριο. Οι «οιωνοί» πάντως, αυτή την ώρα δεν είναι ιδιαίτερα θετικοί και ο αποκλεισμός σίγουρα θα συνδυάζεται με την απώλεια στο Ζόλνοκ. Η ημέρα που αποδείχθηκε ιδανικός αυτόχειρ, μπορεί να είναι μοιραία…

Ραφαήλ Αλαγάς